Ζέστη και σκουπίδια ένα εκρηκτικό cocktail

Τόπος:κάπου στην Ελλάδα, ή μάλλον ας το συγκεκριμενοποιήσουμε Αθήνα.

Ώρα: 7η πρωινή

Το ξυπνητήρι χτυπάει δαιμονισμένα, προσπαθείς να πετάξεις την νύστα από πάνω σου, να πάρεις το σώμα σου και να το τραβήξεις με τη βία στο μπάνιο για να χώσεις το κεφάλι κάτω από τη βρύση μπας και ανοίξει επιτέλους το μάτι.

Με τα πολλά καταφέρνεις να συρθείς μέχρι το μπάνιο σαν τον κατάδικο στα κάτεργα, τελειώνοντας με τ'απαραίτητα σχετικά, πας ν'ανοίξεις το παράθυρο να μπεί λίγος καθαρός αέρας στο σπίτι...

Μέγα λάθος!!!

Εκτός από τη γνώριμη μυρωδιά του νέφους ένα νέο Γαλλικό άρωμα κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, κάτι ανάμεσα σε ψοφίμι και σάπια λαχανικά.

Κλείνεις άρον άρον το παράθυρο και ντύνεσαι βιαστικά, ακόμα πιο βιαστικά πίνεις μια γουλιά καφέ και φεύγεις τρέχοντας για την δουλειά.

Δεύτερη έκπληξη σε περιμένει στην είσοδο της πολυκατοικίας, δεξιά και αριστερά τα σκουπίδια έχουν κάνει βουνό στο πεζοδρόμιο και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά σου είναι τόσο κολλητά παρκαρισμένα που μόνο από πάνω τους μπορείς να περάσεις για να ξεφύγεις.

Όλοι φροντίζουν για την πρωινή σου γυμναστική μην γκρινιάζεις.

Ναι πάλι απεργία ...η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, εμείς αφήσαμε την αρχοντιά στην άκρη και κρατήσαμε την άλλη μισή την γυφτιά.

Το ξέραμε ότι θα απεργήσουν το ανακοίνωσαν, γιατί δεν κρατήσαμε ερμητικά κλειστές τις σακούλες των σκουπιδιών μας στα μπαλκόνια μας ή στις βεράντες μας;
Γιατί αφήσαμε πάλι τις γάτες της γειτονιάς να κάνουν πάρτυ;
Γιατί όλα χύμα τώρα να είναι στους δρόμους, κουρελιασμένες σακούλες με κάθε λογής απορρίματα;
Τουλάχιστον αν όχι όλα τα σκουπίδια τα περισσότερα ας τα κρατάγαμε, δεν θα φτάναμε σε αυτό το χάλι.

Κάθε εργαζόμενος έχει το δικαίωμα της απεργίας για να πιέσει καταστάσεις, για να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας καλύτερους μισθούς καλύτερη ζωή τέλος πάντων.

Όταν όμως σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων παίζεται και η δική μας ζωή, η υγεία μας κορώνα γράμματα κάτι πρέπει να κάνουμε και εμείς να βοηθήσουμε την κατάσταση, και όχι να την επιβαρύνουμε κι άλλο.




Με τα πολλά βρίσκεσαι στο αμάξι και παλεύεις να φτάσεις στη δουλειά σου κάνοντας σλάλομ, γιατί κάθε διασταύρωση έχει αλλάξει μορφολογία, έχουν μπλόκο τα σκουπίδια και πρέπει να τα αποφύγεις.

Θαυμάζεις και τα νέα μας αποκτήματα τους μπλε κάδους ανακύκλωσης, γέμισαν αμέσως, ειδικά αυτό το χεσμένο pampers του μπέμπη της κυρά Κατίνας που κρέμεται από δεξιά είναι ένα άκρως ανακυκλώσιμο προϊόν. Θα χει να λέει η κυρά Κατίνα στο βλαστάρι της αύριο "Νικολάκη μου αυτό το οικολογικό τετράδιο που σου πήρα έχει ιστορική σημασία, βοήθησα στην ανακύκλωση σε μια απεργία, είναι καφέ οι σελίδες; μα πως να μην είναι, είναι το ανακυκλωμένο σου σκατό αγόρι μου"

ΡΕ ΖΩΑ ΟΙ ΜΠΛΕ ΚΑΔΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΕΡΘΕΙ ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΑ!!!

Εδώ ταιριάζει η παροιμία "άβρακος βρακί δεν είδε και μόλις το δε το χεσε"

...τελικά στη δουλειά φτάνεις αλλά είσαι σαν να έχεις βγεί από μάχη...και να την έχεις χάσει, σκουπίδια- άνθρωπος 1-0

Άντε πάω να βάλω καμιά μάσκα οξυγόνου τώρα , για να ανακτήσω τις δυνάμεις μου και για την αυριανή...χαμένη μάχη με τα σκουπίδια.