Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Η άλλη όψη του piercing και του tatoo


Το piercing και τα τατουάζ, δεν είναι νέα μόδα, υπάρχει εδώ και χρόνια.

Στην αρχή, βλέπαμε κανένα σκουλαρικάκι διακριτικό στη μύτη ή κανένα κρικάκι στο φρύδι, ή στον αφαλό και κανένα διακριτικό τατουάζ που φαινόταν μόνο στην παραλία, μετά δειλά δειλά άρχισαν να βάζουν σκουλαρίκια στην γλώσσα, στο στήθος και σε "άλλα μέρη", που το μάθαινες μόνο αν στο έλεγαν.

Τώρα πια, δεν μας κάνει εντύπωση αν δούμε κάποιον με σκουλαρίκια και τατουάζ, είναι κάτι που το συνηθίσαμε, κάποιοι νέοι όμως το παρακάνουν για χάρη της "μόδας" και παραμορφώνουν ανεπανόρθωτα το σώμα τους, τόσο, που μόνο μετά από πλαστική επέμβαση θα μπορέσουν να το διορθώσουν και αν!

1. Ο άνθρωπος - κάβα.
Στη θέση του αναψυκτικού μπορείτε να τοποθετήσετε το ποτό της αρεσκείας σας.




2. Ο ολιγομίλητος.
Τα πολλά λόγια είναι αδύνατα… για προφανείς λόγους.




3. Ο στενοκέφαλος.
Ή αλλιώς το alien.




4. Ο κατσούφης.



5. Ο άνθρωπος – αλεξικέραυνο.





πηγή:zougla

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως αν πετύχω κάποιον από αυτούς το βράδυ στο δρόμο θα σκιαχτώ.

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Τι κάνουν οι εστιάτορες για την πελατεία τους!

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να φέρει κάποιος περισσότερη πελατεία στο μαγαζί του, είναι η διαφήμιση, πιο ελκυστικά προϊόντα και οι χαμηλές τιμές.
Κάποιοι εστιάτορες όμως βρίσκουν περίεργους τρόπους για να προσελκύσουν και να διασκεδάσουν τους πελάτες...



Ένας εστιάτορας στην Ιαπωνία χρειαζόταν επιπλέον χέρια βοήθειας στο μαγαζί του, σκέφτηκε ότι δεν ήταν απαραίτητο να είναι ανθρώπινα.

Το εστιατόριο Kayabukiya που βρίσκεται 60 μίλια βόρεια του Τόκιο, δεν είχε πρόβλημα πελατείας αφού χρειαζόταν παραπάνω υπαλλήλους, αλλά με τους υπαλλήλους αυτούς κέρδισε και επιπλέον πελατεία.
Ο ιδιοκτήτης σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τα δύο πιθηκάκια του σαν βοηθούς σερβιτόρους, τον Yat-chan και τον Fuku-chan.

Η ιδέα ξεκίνησε σαν αστείο.

Ο ιδιοκτήτης Kaoru Otsuka είπε:

"Όλα άρχισαν όταν μία μέρα από περιέργεια έδωσα στον Fuku-chan μία ζεστή πετσέτα και την πήγε στον πελάτη."

Ο μικρότερος ο Fuku-chan δίνει στους πελάτες τις ζεστές υγρές πετσέτες για να καθαρίσουν τα χέρια τους πριν παραγγείλουν τα ποτά τους.Είναι τεσσάρων ετών και έχει εμπειρία δύο χρόνων στο "επάγγελμα" του σερβιτόρου.

Ο μεγάλος μεταφέρει τα ποτά.

Σαν αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους οι πελάτες τους προσφέρουν βρασμένη σόγια.

Πληροφορίες:telegraph - ananova




Του είπαν ότι ο σίδηρος κάνει καλό και είπε να το εφαρμόσει...

Ο Surinder Kumar είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου στην Ινδία, αλλά το αγαπημένο του «πιάτο» δε συμπεριλαμβάνεται στα εδέσματα που προσφέρει στους πελάτες του.

Και αυτό γιατί ο Kumar έχει μια πελώρια λαχτάρα για… καρφιά και πινέζες!

Αλλά δε σταματάει εκεί, αφού καμιά φορά για μεγαλύτερη ποικιλία προσθέτει στο «μενού» του μερικά νομίσματα ή ακόμα και φερμουάρ.

Το ασυνήθιστο αυτό χόμπι του ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, όταν ο Kumar άρχισε να… μασάει σίδερα, για να διασκεδάζει τους πελάτες του εστιατορίου του.

Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν έχει αρρωστήσει ποτέ, εξαιτίας της «συνήθειάς» του.

πηγή:zougla

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

NIGHT AT THE MUSEUM 2: BATTLE OF THE SMITHSONIAN



Πήγα και το είδα σήμερα, περίμενα κάτι καλύτερο, στο πρώτο είχα γελάσει, το δεύτερο μου φάνηκε σαν επανάληψη, απλώς με περισσότερους ήρωες.
Θα πεις κωμωδία είναι τι περίμενες;

Κωμωδία;

Δεν μπορώ να πω ότι γέλασα αυτή τη φορά, δεν υπήρχε πρωτοτυπία πλέον, όλα ήταν προβλέψιμα.

Κατάλληλη ταινία να την δει κανείς σε dvd, θα ευχαριστήσει περισσότερο τις μικρές ηλικίες, όπως είναι τα παιδιά.

Ένας Φαραώ που η φωνή του δεν διέφερε σε τίποτα από του Ντάφυ Ντακ, ένας Ναπολέοντας κομπλεξικός και λιγούρης, ένας Ιβάν ο τρομερός γυναικούλα, ένας Αϊνστάιν που στην πρώτη δυσκολία γίνεται προδότης για να σώσει τη ζωή του και τέλος ο Αλ Καπόνε ψιλικατζής κλέφτης.

Και ο ήρωας είναι πάντα ήρωας!
Βγάζει νοκ αουτ τον κακό Φαραώ με έναν φακό.

Κλασικά για να μην ξεφύγει η ταινία από την Αμερικανική έπαρση, έχουμε το ζωντάνεμα του αγάλματος του Λίνκολν, ο γίγαντας που στη θέα του οι κακοί κάθισαν σούζα.
Αν το δούμε χαλαρά χωρίς πολύ σκέψη, θα πούμε ήταν μεγάλο το άγαλμα και στη θέα του τρόμαξαν.
Αν το δούμε όμως λίγο πονηρά,είναι ένας Αμερικανός πρόεδρος σύμβολο, που το μέγεθός του υποσκιάζει ηγετικές φυσιογνωμίες άλλων κρατών (Ναπολέων, Ιβάν ο τρομερός).
Πλανητάρχης και ο Λίνκολν.


Απογοήτευση!

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Καλλιτέχνης κατασκευάζει εικόνες με τσαλακωμένο χαρτί


Ο καλλιτέχνης Simon Schubert, δημιούργησε μία καταπληκτική συλλογή από εικόνες που τις κατασκεύασε με εκατοντάδες τσακίσματα πάνω σε χαρτί.

Στην αρχή μοιάζουν αυτές οι τόσο επιμελημένες εικόνες, που η τιμή πώλησής τους φτάνει τις £3,800, να έχουν γίνει με μολύβι και χρώμα, αλλά τελικά έχουν δημιουργηθεί από τσακίσματα πάνω στο χαρτί.

Ο κύριος Schubert, πέρασε 2 χρόνια μέχρι να εξελίξει την τέχνη των εικόνων από τσαλακωμένο χαρτί.

Τώρα ο 33χρονος καλλιτέχνης χρειάζεται μόλις μία βδομάδα για να δημιουργήσει μία εικόνα.

Είπε ότι η πρώτη του δημιουργία δεν ήταν τόσο πετυχημένη, έπρεπε να είναι πολύ λευκό το χαρτί για να τελειοποιηθεί.



Ο κύριος Schubert, που ζει στην Κολωνία, στην Γερμανία με την 37χρονη γυναίκα του Cosima και τα 2χρονα δίδυμα παιδιά του, Lilith και Kilian, πολλές φορές έπρεπε να πείσει τους ανθρώπους ότι οι εικόνες του δεν έχουν χρώμα.

Είπε:

"Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που βλέπουν την εργασία μου εκπλήσσονται, που οι εικόνες δημιουργούνται με το δίπλωμα του χαρτιού και δεν το πιστεύουν όταν τους το λέω.

Πολλοί σκέπτονται ότι χρησιμοποίησα το μολύβι, ή το χρώμα για να πετύχω την εναλλαγή στο φως και τη σκιά.

Αλλά όταν συνειδητοποιούν, ότι οι εικόνες έγιναν με τσακίσματα στο χαρτί εντυπωσιάζονται."

Ο κύριος Shubert εκθέτει τα έργα του αυτή την περίοδο στην Kudlek van der Grinten gallery στην Κολωνία.

Έχει παρουσιάσει την δουλειά του και στην Upstairs gallery στο Βερολίνο, ο χώρος είχε καλυφθεί με 150 έργα του και έδινε την αίσθηση ότι όλο το δωμάτιο ήταν με τσακίσματα.

Μερικά έργα του ακόμα:










Πηγή φωτογραφιών:artnet

πηγή άρθρου:telegraph

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Έχω και κότερο πάμε μία βόλτα;




Πριν από λίγες μέρες δέχτηκα ένα mail από την σατανική...κατά κόσμον χρυσό πιπί, που έλεγε μεταξύ άλλων...Την Κυριακή 24-5-09 στις 12:30μμ σας περιμένουμε στο Δασκαλειό για να καθελκύσουμε το σκάφος μας.

Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω, λέω κάποιο λάκκο έχει η φάβα, κάτι δεν μας λέει αυτή η σουπιά.
Την παίρνω κατ' ευθείαν τηλέφωνο να δω μήπως είναι κανένα από τα κλασσικά της αστεία.

-Έλα ρε ούφο, τι είναι αυτό το mail περί σκάφους που μου έστειλες;

-Σκάφος, σκαφένιο, πήρα σκάφος.

-Τι κανένα παιδικό φουσκωτό από το Jumbo;

-Όχι ρε, κανονικό σκάφος.

-Αφού δεν έχεις άδεια, ποιος θα το οδηγεί;

-Δεν χρειάζεται άδεια αυτό!

-Α κανονικό φουσκωτό, από αυτά με την καρίνα που παίρνουν και μηχανή απλώς λίγων ίππων έτσι ώστε να μην απαιτείται άδεια.

-Όχι ρε σου είπα δεν είναι φουσκωτό, βάρκα κανονική 3 μέτρα είναι!

-Μάλιστα, να πάτε βόλτα, εγώ θα σας τραβάω φωτογραφίες από την ακτή να έρχεστε τούμπα, σιγά μη μπω εκεί μέσα, επειδή πίσω πίσω θέλεις εσύ να γίνεις Μανταλένα και να φωνάζεις "Άααααααλλος με την βάαααααρκα μας"...

Όλες αυτές τις μέρες η τρελοπαρέα ανταλλάζαμε γνώμες για το μυστηριώδες σκάφος, και κάτι που είπε η κολλητή μου, έκανε το μυστήριο μεγαλύτερο.

-Κρις, μου είπαν ότι πέρασε η σατανική από το μαγαζί την ώρα που έλειπα, με μία βάρκα πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου!

-!!!!!!!!!!! Εεε!!!
Τι λες παιδάκι μου;Πως ανέβασε ολόκληρη βάρκα πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου, τρία μέτρα λέει ότι είναι η βάρκα, αυτό τρέιλερ θέλει.
Χώρια που δεν φτάνει να ανεβάσει βάρκα στην οροφή του SUV, θες να την καθελκύσει σε καμιά Αττική οδό να έχουμε άλλα μετά;

-Τι να σου πω, μπορεί να πήρε σκάφη αντί για σκάφος, η Κυριακή κοντά είναι θα το λύσουμε το μυστήριο.

Την ξαναπαίρνω τηλέφωνο...

-Ρε συ μας δουλεύεις;

-Γιατί;

-Τι βάρκα είναι αυτή που την έβαλες πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου; Δεν έχει μηχανή;Πως την ανέβασες εκεί πάνω, πας καλά;

-Όχι δεν έχω βάλει ακόμα μηχανή, με κουπιά είναι και είναι ελαφριά.

-Ωχ!Εύχομαι να μην σε πετύχω στην Αττική οδό και να είμαι πίσω σου, δημόσιος κίνδυνος είσαι.

-Όχι ρε, καλά ασφαλισμένη θα είναι δεν υπάρχει πρόβλημα, μια χαρά είναι εκεί πάνω.

-Άντε να δούμε...

Φτάνει λοιπόν σήμερα η πολυπόθητη μέρα, της καθέλκυσης της Θαλαμηγού του Θηλυκού Αμπράμοβιτς.
Μπαίνουμε 5 άτομα στο δικό μου αυτοκίνητο και στις 12:40(αργήσαμε λίγο γιατί είχε κίνηση, αλλά και πάλι το ακαδημαϊκό τέταρτο δεν το φάγαμε ολόκληρο)είμασταν στο σημείο του ραντεβού.
Εδώ η σατανική με το σκάφος, εκεί η σατανική με το σκάφος, πουθενά στον ορίζοντα δεν φαινόταν, ούτε μέσα, ούτε έξω από το νερό.
Λέμε θα συνάντησαν κίνηση, περνάει η ώρα, φτάνει μία, έτσι λέω κάτσε να πάρω τηλέφωνο να δω τι συμβαίνει.

-Που είστε;

-Στην Αττική οδό, ερχόμαστε, είχα κάποιο κόλλημα και αργήσαμε να ξεκινήσουμε.

Κατά τις 1:30 εμφανίζονται το πιπί και το SUV με λοφίο...την "βάρκα".




Ώ ναι! Το μυστηριώδες σκάφος είναι ένα... ΜΟΝΟΘΕΣΙΟ καγιάκ!
Ούτε λόγος για τρία μέτρα φυσικά, το πολύ δύο.
Το 'λεγα γω κάτι κρύβει αυτή, κάτι δεν λέει ολόκληρο!

Πάντως, άσχετα το δούλεμα που μας έκανε και το δούλεμα που έφαγε μετά από μας, καταφχαριστηθήκαμε τη σημερινή μέρα, μακάρι όλες οι μέρες της ζωής μας να ήταν τόσο ευχάριστες.Το καγιάκ είναι μια χαρά εργαλείο για παιχνίδια στο νερό και κάνεις και την γυμναστική σου.
Πιπί μου, μη βλέπεις που σε πειράζω, υπέροχη είναι η βαρκούλα σου και πολύ καλή η αγορά σου, εύκολα μεταφέρεται, και η αξία της διασκέδασης που προσφέρει είναι ανεκτίμητη .

Φυσικά το καγιάκ, έχει και όνομα δια χειρός πιπιού, το ονόμασε ARK(κιβωτό)γιατί άραγε;
Επειδή θα μπαίναμε και μεις;
Ή σκοπεύει να μάθει τον Λεό(γιγαντόσωμος μαύρος σκύλος με πολύ κοφτερά δόντια) να κάνει καγιάκ;



Φυσικά βράχηκε το σκάφος παραδοσιακά με σαμπάνια, την φωτογραφία αυτή όμως δεν θα την παρουσιάσω την κόβει η λογοκρισία...λούζει το πιπί με σαμπάνια το καγιάκ.
Θα μου πείτε και αυτός είναι λόγος για να μην βάλεις την φωτογραφία, επειδή φαίνεται το πιπί;
Όχι, γιατί και η ίδια έχει βάλει πολλές φορές την φάτσα της στο blog της, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, αλλά στο ότι είναι με μαγιό, θέλετε να βρεθώ με το καγιάκ κολάρο ή να βάλει τον Λεό να με φάει που είναι και πιο εύκολο;
Θέλετε ε;
Εγώ όμως δεν θέλω!!!!

Άντε σεντόνι έγραψα πάλι, πάω να ανανεώσω το πάστωμα με κρέμα στη πλάτη μου, γιατί έχω γίνει σαν αστακός και τσουρουφλίζομαι.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

The 'Jigsaw Kid'...Τα παράξενα του ανθρώπινου οργανισμού.



Το ονομάζουν 'Jigsaw Kid', εξωτερικά μοιάζει σαν όλα τα κοριτσάκια της ηλικίας της καθ'όλα φυσιολογικό.
Το παιδί αυτό όμως εσωτερικά τα έχει όλα παράξενα, διαθέτει 5 σπλήνες, ένα συκώτι αναποδογυρισμένο, δύο αριστερούς πνεύμονες, τρύπα στην καρδιά και το στομάχι της είναι σε λάθος θέση.



Όταν γεννήθηκε οι γιατροί δεν έδωσαν ελπίδες επιβίωσης της μικρής, στους γονείς της Lisa και Robert.
Όμως έχει φτάσει ήδη 6 χρονών.

Η Bethany που γεννήθηκε στο Stourbridge, του West Midlands, υποφέρει από μία πάθηση που ονομάζεται Ivemark Syndrome,είναι πολύ σπάνια και χαρακτηρίζεται από πολύ ευαίσθητο καρδιοαγγειακό σύστημα και έχει τα όργανα σε λάθος θέσεις.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει ότι τα άλλα παιδιά της ηλικίας της.Δεν μπορεί να ασκείται πολύ.Όταν κουράζεται η καρδιά της χτυπάει δυνατά στην πλάτη.

Οι πάσχοντες από αυτή την ιδιομορφία είναι πολύ λίγοι ένας στους 150.000 και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική έτσι γνωρίζουμε πολύ λίγα γι' αυτή την πάθηση.
Πιστεύουν ότι είναι γενετικό πρόβλημα.



Χθες η μητέρα της είπε:
"Κάτω από το δέρμα της όλα τα όργανα είναι ανάποδα, πρέπει να την προσέχουμε πολύ γιατί κουράζεται εύκολα.

Οι πέντε σπλήνες της (που είναι κατά πολύ μικρότερες από μία υγιή) δεν λειτουργούν αποτελεσματικά στο φιλτράρισμα του αίματός της, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος επιβλαβών μολύνσεων.

Αυτό σημαίνει όταν αρρωστήσει παίρνει περισσότερο χρόνο η ίαση λόγω του χαμηλού ανοσοποιητικού συστήματός της."

Οι γιατροί στην γυναικολογική κλινική του Birmingham, ανακάλυψαν το πρόβλημα της Bethany πριν γεννηθεί, σε μία εξέταση ρουτίνας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της μητέρας της.

Δεν μπορούσαν να βρουν σπλήνα και είπαν στους γονείς ότι μπορεί το παιδί να γεννιόταν με σύνδρομο Down.

Πίστευαν ακόμη ότι θα μπορούσε να είναι κατεστραμμένος ο εγκέφαλός της και άφησαν στους γονείς την τραγική απόφαση αν θα συνεχίσουν την κύηση ή όχι. Αργότερα τα τεστ έδειξαν ότι ο εγκέφαλος δεν είχε κανένα πρόβλημα, και έτσι η κυρία Jordan, επέλεξε να προχωρήσει στη γέννα.

Η Bethany όταν γεννήθηκε στο κοντινό νοσοκομείο Wordsley ζύγιζε 4lb 15oz.
Πέρασε 10 μέρες σε θερμοκοιτίδα πριν μπορέσει να πάρει εξιτήριο για το σπίτι.

Μετά από ένα μήνα επέστρεψε στο νοσοκομείο για το πρόβλημα που έχει στην καρδιά και τους επόμενους μήνες είχε προβλήματα και διαδικασίες με το συκώτι, τον πνεύμονα και την τρύπα στην καρδιά, πριν μπορέσει γυρίσει στο σπίτι και να επανασυνδεθεί με τους γονείς της και τα αδέλφια της, τον 19χρονο Drew, τον 17χρονο Joshua και τον 13χρονο Reece.

Ο Dr Patrick McKiernan σύμβουλος για το συκώτι της Bethany στο Νοσοκομείο Παίδων του Birmingham είπε:

"Υπάρχουν δύο παιδιά με αυτό το πρόβλημα και θα έπρεπε να είναι το ίδιο, αλλά η κατάσταση της Bethany όλο και βελτιώνεται.

Χρειάζεται πλέον να την βλέπουμε μόνο δύο φορές τον χρόνο και αυτό είναι μεγάλη είδηση για την οικογένειά της, είναι απαραίτητη η μεταμόσχευση συκωτιού, αλλά προς το παρόν κοιτάμε πως πηγαίνει.

Τα πάει πολύ καλά με τα προβλήματα που έχει και σκέφτομαι ότι είναι ένα πολύ "σκληρό" μικρό κορίτσι.

Οι πάσχοντες από το σύνδρομο Ivemark , είναι πιο μικροκαμωμένοι από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους, γιατί οι θερμίδες που καίνε κάνουν την καρδιά τους να εργάζεται πιο σκληρά."

Η 37χρονη κυρία Jordan είπε ότι η κατάσταση της κόρης της την κάνει πιο πολύτιμη γι αυτήν και για τον 44χρονο σύζυγό της.

"Έχουμε έναν θησαυρό και η ιστορία της πρέπει να γίνει παράδειγμα για όλες τις μητέρες,καμιά φορά στεναχωριέται και δεν θα ήθελε να είναι ξεχωριστή,αλλά είναι μαχητής, είναι το αστέρι μου όπως και να είναι και θα την αγαπώ πάντα."

Πηγή:dailymail

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Τον ψήφισαν για να τους κλέβει!



Όποιον και να ψήφιζαν θα ήταν το ίδιο, αυτός τουλάχιστον είπε την αλήθεια, τους το υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα τους έκλεβε!

Ένας Κροάτης πολιτικός κέρδισε αυτοδυναμία, μετά από την υπόσχεση που έδωσε στους ψηφοφόρους του, ότι θα τους κλέβει σε κάθε ευκαιρία.

Ο Josko Risa έγινε δήμαρχος στο Prolozac της Κροατίας με μία συντριπτική νίκη χρησιμοποιώντας το σύνθημα "Όλα για μένα, τίποτα για εσάς".

"Απλώς τους είπα την αλήθεια.
Η πόλη αυτή είναι σαν την οικογενειακή μου επιχείρηση.
Αν κερδίζω εγώ κάτι,θα έχουν κέρδος και αυτοί".
Εξήγησε ο κύριος Risa.

Οι ντόπιοι που υποστήριξαν την εκλογή του Risa, είπαν ότι θα είναι ευτυχείς να τον έχουν δήμαρχο, παρ' όλη την περίεργη εκστρατεία του.

Ο 57χρονος Ivan Vjisnic είπε:
"Το γνωρίζαμε, μας το είχε πει.
Δεν έχει σημασία ποιος βγαίνει όλοι μας κλέβουν.
Αυτός τουλάχιστον ήταν τίμιος και ειλικρινής απέναντί μας.
Μας είπε ότι αν τα πράγματα πάνε καλύτερα γι αυτόν, θα πάνε και για μας."



Πηγή: Ananova


Φωτογραφία:Panoramio

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Εκλογομανία.



Η delfinoula και το Ostrakoo μου πρότειναν να κάνω κυβέρνηση, αφού πρώτα μου εμπιστεύτηκαν 2 πολύ σημαντικά υπουργεία στις δικές τους κυβερνήσεις, Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ και Παιδείας αντίστοιχα.

Πρέπει τώρα να βρω και γω στελέχη για την δική μου, ε ρε τις βλέπω τις ντομάτες να 'ρχονται και θα ναι και ζουμερές!
Ρε παιδιά μη τις πετάτε, δώστε τες όπως είναι στο καφάσι να τις κάνω πελτέ τουλάχιστον, μην πάνε χαμένες για την μούρη μου.

Θα πεις η τραγουδιάρα που έλεγε το μουτζώστε με μουτζώστε με καλύτερη είναι;
Θέση δεν πήρε στην βουλή αλλά το πήρε το π*υλί, του Αφρικανού ντε!

Απ' όλα έχει ο μπαξές, μέχρι και Κάτμαν, ο κύριος με τον sexy κι όποιος αντέξει χιτώνα τον καπάρωσε ...



Για να δούμε την σύνθεση του κόμματος...




Πρωθυπουργός:Φυσικά εγώ :P

Εξωτερικών: Everything.

Εσωτερικών:Trelo Kouneli.

Οικονομικών: Χρυσό πιπί

Δικαιοσύνης: Κοκκινοσκουφίτσα

Υγείας: Thanos

Παιδείας: Πάλι εγώ, μήπως δει άσπρη μέρα η παιδεία σε αυτόν τον τόπο...
Το θρησκευμάτων το βγάζω από το Παιδείας και το εντάσσω στο Δικαιοσύνης,
για να τους χώνουν αμέσως μέσα με συνοπτικές διαδικασίες όσους ποιμενάρχες βάζουν το δάκτυλο στο μέλι...όποιο κι αν είναι αυτό ;)

Περιβάλλοντος: Λιονταρίνα

Πολιτισμού: Leviathan

Τουρισμού: Σταυρούλα

Ανάπτυξης: Άννα

Μακεδονίας-Θράκης : Έλενα

Απασχόλησης: Πέτσες @

Ναυτιλίας: Katerina

Το σήμα του κόμματος:



Και φυσικά το άγαλμα που θα μου στήσετε έξω από την βουλή:






Όσοι είδαν τα ονόματά τους μπορούν να σχηματίσουν και δική τους κυβέρνηση από bloggers, δίνοντάς τους τα υπουργεία που πιστεύουν ότι μπορεί τους ταιριάζουν!
Άντε με το καλό και σιδεροκέφαλοι!!!

"Angels & Demons"



Στη χώρα μας άρχισε και προβάλλεται με τον τίτλο :

"Illuminati οι πεφωτισμένοι"

Πήγα σήμερα και το είδα, μου άρεσε πολύ σαν ταινία, η άποψή μου είναι όμως καθαρά υποκειμενική.
Ίσως έχω επηρεαστεί από τα σχετικά βιβλία που έχω διαβάσει, από τα adventure games, και από τα μυστικά που κρύβει το Βατικανό.
Και ο κώδικας ντα Βίντσι και οι πεφωτισμένοι είναι βιβλία του Νταν Μπράουν που έγιναν ταινίες.
Αριστοτεχνικά ο συγγραφέας πλέκει την αλήθεια και το ψέμα και δημιουργεί ιστορίες μυστηρίου και συνωμοσίας.



Το Βατικανό ενοχλήθηκε με την ταινία αυτή.
Γιατί όμως; Μήπως είναι ψέμα ότι κυνήγησαν την επιστήμη;
Μήπως είναι ψέμα η ιερά εξέταση;Μήπως γιατί μαζί με την μυθοπλασία υπάρχουν μέσα και αλήθειες που δεν πρέπει να σκαλίζονται;
Μήπως γιατί φυλάγονται κάποιοι θησαυροί και κάποια χειρόγραφα από την Καθολική εκκλησία (όχι πως δεν υπάρχουν τέτοια χειρόγραφα που κάνουν τζιζζζ και στην Ορθόδοξη)που αν διέρρεαν μπορεί να άλλαζαν το θέμα πίστη και θρησκεία;



Η ταινία κρατάει πάνω από 2 ώρες, αλλά έχει έντονη πλοκή, πολύ δράση, ανατροπές και γρήγορες εναλλαγές εικόνων.
Οι ερμηνείες υπέροχες, τα πλάνα πανέμορφα, βλέπουμε σε αυτά πολλά και μεγάλα αριστουργήματα της τέχνης, όπως την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα που φιλοτέχνησε ο Μιχαήλ Άγγελος, το Πάνθεον και τον τάφο του Ραφαήλ Σάντι, γλυπτά του Μπερνίνι και αρχιτεκτονικά μνημεία.



Η υπόθεση ξεκινάει με το πείραμα του Cern,ένας φυσικός δολοφονείται και κλέβουν τον σωλήνα με την αντιύλη, θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν σαν όπλο για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Αργότερα στο Βατικανό ο Πάπας είναι νεκρός και τέσσερεις υποψήφιοι καρδινάλιοι για την θέση του Πάπα απάγονται.
Σχεδιάζουν να τους δολοφονήσουν ανά μία ώρα, με τρόπο σχετικό με τα σύμβολα των Ιλλουμινάτι(φωτιά, αέρας, γη, νερό), όταν φτάσει 12 τα μεσάνυχτα θα ανατιναχτεί και η βόμβα(ο σωλήνας με την αντιύλη).
Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάνγκτον έρχεται να βοηθήσει τις αρχές.
Πολύτιμη σύμμαχο στη προσπάθειά του θα βρει στο πρόσωπο της συνεργάτιδας του δολοφονημένου φυσικού του Cern...




Νομίζω ότι ήδη είπα πάρα πολλά για την ταινία, φυσικά στοιχεία που κρύβουν κάποια μυστικά και ανατροπές δεν τα ανέφερα, για να μην χάσουν το ενδιαφέρον τους όσοι θέλουν να την δουν ;)

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Κατασκευάζει μακέτες κτιρίων από...τρίχες



Είχα καιρό να μιλήσω γι' αυτούς...
Σας έλειψαν;
Ναι πάλι για Κινέζο πρόκειται!

Ένας Κινέζος κομμωτής, κατασκευάζει καταπληκτικά λεπτομερή αντίγραφα κτιρίων του Πεκίνου, με τρίχες που μαζεύει από το κομμωτήριό του.

Ο Huang Xin, που ζει και εργάζεται στο Πεκίνο, έκανε πάνω από 5 μήνες να κατασκευάσει μία μακέτα από το Tian'anmen Gate Tower που βρίσκεταιστην πλατεία Tian'anmen.

Το μοντέλο που δημιούργησε έχει μήκος 2ft 10ins (86cm), πλάτος 1ft (32cm), ύψος 2ft (60cm) και ζυγίζει 24lbs (11kg), όπως αναφέρει η Wuzhou Daily.

Ο Huang, που είναι κομμωτής πάνω από 10 χρόνια λέει ότι χρησιμοποιεί στις κατασκευές του μόνο γυναικείες τρίχες γιατί είναι πιο απαλές.

Μετά το πλύσιμο και το στέγνωμα των τριχών, τις κόλλησε πάνω σε χαρτόνι και έκοψε το χαρτόνι σε μορφές κατάλληλες για να δημιουργήσει το αντίγραφο του πύργου.

Ακόμα έχει δημιουργήσει παιδικά παιχνίδια από ανθρώπινες τρίχες και ένα αντίγραφο από το Ολυμπιακό στάδιο του Πεκίνου την "φωλιά του πουλιού".

πηγή: Ananova

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

...Τα όνειρά μου κόκκινα, τα όνειρά σου άσπρα, ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ!



Που τον θυμήθηκα πάλι αυτόν τον στίχο του τραγουδιού ε;
Είναι γιατί πολλές φορές, η εκπλήρωση των ονείρων μας δεν εξαρτάται μόνο από μας, αλλά και από το περιβάλλον μας και τις συγκυρίες.

Η Άννα, ή όπως την γνωρίσαμε στην αρχή Boubou, και η Πασχαλίνα με προσκάλεσαν στο παιχνίδι με τα όνειρα, αυτές τις μικρές ή μεγάλες κρυμμένες μας επιθυμίες, που άλλες φορές είναι πραγματοποιήσιμες και άλλες μένουν μόνο στην φαντασία μας ανεκπλήρωτες και μας στοιχειώνουν.

Δύσκολο θέμα, ειδικά αυτές τις μέρες που δεν κοιμάμαι σχεδόν καθόλου λόγω πολλών υποχρεώσεων, ο χρόνος μου περιορισμένος για να κάνω όνειρα, είτε με κλειστά, είτε με ανοιχτά τα μάτια.

Να το πρώτο όνειρο επιθυμία, ανάγκη για διακοπές και ξεκούραση, θα μου πεις κάνε υπομονή το σχολείο τέλειωσε, οι εξετάσεις είναι τώρα, σε λίγο καιρό θα κάτσεις!
Ναι, σίγουρα από αυτή την πλευρά θα έχω διακοπές, στην πραγματικότητα όμως ανάγκη για ανεμελιά έχω, αυτό που δυστυχώς δεν μπορούμε να το έχουμε εύκολα, τα προβλήματα της καθημερινότητας βρίσκονται παντού και όλες τις ώρες μας κυνηγούν, ακόμα κι αν τα ξεχάσουμε για λίγο, εκεί είναι στην γωνία και περιμένουν να μας επιτεθούν ξανά.



Άλλο μου όνειρο επιθυμία, είναι να καταφέρω να πάω ξανά φέτος, έστω για λίγο στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, έχω κοντά 4,5 χρόνια να βρεθώ εκεί, στο μέρος που γεννήθηκα και μου χει λείψει τόσο πολύ.
Είδα πρόσφατες φωτογραφίες της Φλώρινας και τρόμαξα να γνωρίσω τη γειτονιά μου, λες και πέρασαν δεκαετίες από τότε.
Όλα αυτά τα χρόνια πάντα κάτι συνέβαινε και τελευταία στιγμή ξεφόρτωνα, το φορτωμένο για το ταξίδι μου αυτοκίνητο.

Ένα όνειρο εκπληρώθηκε χθες, όμως, πιο πολύ υποχρέωση που είχα αναλάβει θα το χαρακτήριζα, αλλά μία υποχρέωση που αποδόθηκε όπως την φανταζόμουν ολοκληρωμένη, έτσι εκεί μπαίνει το στοιχείο του ονείρου που υπήρχε.

(Διαστάσεις 2x2 μέτρα ακρυλικό μικτή τεχνική)

Ναι επιτέλους τελείωσαν οι τοιχογραφίες που είχα αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, αυτές που έγιναν στο χώρο του αμφιθεάτρου του σχολείου για το πολιτιστικό πρόγραμμα.


(Διαστάσεις 2x2 μέτρα ακρυλικό μικτή τεχνική)

Καλώ αν θέλουν να παίξουν και αν δεν έχουν παίξει ακόμα...

Το χρυσό πιπί

Την Everything53

Την Κοκκινοσκουφίτσα

Την Μάτα

Την Έλενα

Και

Τον Sκρουτζάκο


Και εύχομαι σε όλους σας, κάθε όνειρο ή επιθυμία σας μικρή η μεγάλη να γίνει πραγματικότητα.

:)

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Κι όμως αυτά τα παράλογα δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα!!!



Έστειλαν δικαστικό κλητήρα για χρέος 36 λεπτών!!!



Φαίνεται πως η οικονομική κρίση έχει ξυπνήσει τα πιο άγρια ένστικτα των γραφειοκρατικών γραναζιών που επιδράμουν για να συλλέξουν ό,τι μπορούν!

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ο ζήλος των αυστριακών αρχών που έστειλαν κλητήρα είσπραξης στο σπίτι ενός πολίτη, προκειμένου να εισπράξει το χρέος που είχε αφήσει απλήρωτο ο εν λόγω πολίτης από τα δημοτικά του τέλη.

Πόσο ήταν το χρέος αυτό; Ανερχόταν στο τεράστιο ποσό των 36 λεπτών!!!

Κι όμως είναι αλήθεια. Ο άνδρας δήλωσε στην εφημερίδα «Kronen Zeitung» πως είχε χρεωθεί με 236,36 ευρώ δημοτικά τέλη, αλλά εκ παραδρομής πλήρωσε μόνο τα 236 ευρώ, γιατί δεν είχε δει τα δεκαδικά ψηφία! Έτσι, κινήθηκε εναντίον του διαδικασία είσπραξης.

Χαρακτηριστικό του εξωφρενικού του πράγματος είναι πως ακόμη και η εκπρόσωπος της δικαστικής αρχής που έστειλε την κλήτευση δήλωσε πως «δεν καταλαβαίνουμε γιατί αντέδρασε έτσι το δικαστήριο απέναντι σε ένα τόσο ασήμαντο χρέος».

Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί πως η «επίσκεψη» του δικαστικού κλητήρα κόστισε στον εμβρόντητο Αυστριακό το ποσό των 5 ευρώ.

πηγή:pathfinder

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Σαύρα σε σάντουιτς νοσοκομείου.



Το τελευταίο διάστημα όλο "gourmet" καταστάσεις βλέπω με ερπετά!
Και μάλιστα σε μέρη που δεν υπάρχουν fun αυτής της διατροφής!

Μπρρρρρρρ!


Ένας επισκέπτης νοσοκομείου, πήγε κατ' ευθείαν για εξέταση, όταν βρήκε μία νεκρή σαύρα στο σάντουιτς που έτρωγε και που αγόρασε από την καντίνα του νοσοκομείου.

Οι γιατροί έδωσαν εξηγήσεις και καθησύχασαν τον Giuseppe Ferri στο νοσοκομείο Maceretta στην κεντρική Ιταλία και έχουν ξεκινήσει έρευνες για το σνακ του τρόμου.

Ο Ferri είπε μεταξύ άλλων:
"Δάγκωσα αυτό που υποτίθεται ότι θα ήταν ένα σάντουιτς με ντομάτα και τυρί.Έμεινα έκπληκτος όταν αντί αυτών, ήταν ένα πράγμα σαρκώδες και σαν λάστιχο, κοίταξα το κάτω μέρος του σάντουιτς και είδα μία ουρά σαύρας να κρέμεται."

"Άνοιξα το σάντουιτς και είδα το νεκρό ζώο μέσα, αηδίασα και αισθάνθηκα άρρωστος."

"Οι γιατροί μου είπαν ότι δεν κινδυνεύω και ότι δεν θα προκληθεί καμία ζημιά στον οργανισμό μου, αλλά σκέφτομαι ότι αυτό το θέμα είναι προσβλητικό για ένα νοσοκομείο, που τα πρότυπα υγιεινής είναι ήδη πολύ υψηλά και ειδικά για τα νοσοκομεία θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο αυστηρά."

Οι προμηθευτές είπαν ότι το ερπετό πρέπει να μπήκε στα μηχανήματα στο εργοστάσιο που φτιάχνει τα σάντουιτς, που παίρνει η καντίνα του νοσοκομείου.

πηγή: Ananova

Τελικά πουθενά δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο τι τρώμε, θα πεις στο σπίτι μόνο!
Ναι συμφωνώ είναι το πιο αθώο, αλλά και η πρώτες ύλες που παίρνουμε είναι να τις εμπιστευόμαστε τελικά;
Εμείς τα αγοράζουμε για ποιοτικά είναι όμως;

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Βόλτα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο

(Ζωολογικός κήπος Φλώρινας κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1960)


Τρέφω μία απέχθεια για τους ζωολογικούς κήπους και γι' αυτό μου το συναίσθημα, την ευθύνη την έχουν ο "ζωολογικός κήπος", που βρίσκεται στον Εθνικό κήπο (τα Γκούλαγκ καλύτερες συνθήκες διαβίωσης πρόσφεραν)και η κατάληξη του ζωολογικού κήπου της Φλώρινας.
Τα άγρια ζώα τα γνώρισα από κοντά, πριν καλά καλά περπατήσω και μιλήσω.
Οι αγαπημένη μου βόλτα σαν νήπιο ήταν στον ζωολογικό κήπο της Φλώρινας, σε ένα κατάφυτο μέρος, στον χώρο της Γεωργικής σχολής.
Στην αρχή, οι υπεύθυνοι του χώρου φρόντιζαν τα ζώα και το περιβάλλον τους πολύ φιλότιμα, πολλά και σπάνια είδη φιλοξενούνταν εκεί.
Όσο λάτρευα εκείνο το μέρος τόσο το μίσησα αργότερα.
Τα χρόνια που πέρασαν, έφεραν ερήμωση και αδιαφορία, δεν δίνονταν κονδύλια και οι υπεύθυνοι άλλαζαν σαν τα πουκάμισα λόγο αλλαγών και στην πολιτική, δεν ήταν ιδιωτική πρωτοβουλία βλέπετε, έτσι κανένας δεν αναλάμβανε τις ευθύνες του για την καταστροφή.
Πότε νοιάστηκε το κράτος για κάτι, για να νοιαστεί και γι' αυτό;
Τα ζώα πέθαιναν το ένα μετά το άλλο από ελλειπή φροντίδα, και ένα μακάβριο κτίριο προστέθηκε στο χώρο.
Οι χώροι που τα φιλοξενούσαν ερήμωσαν και το μακάβριο κτίριο γέμιζε συνέχεια, τα νεκρά ζώα βαλσαμώνονταν και μεταφέρονταν εκεί, για να μας θυμίζουν την ύπαρξή τους.
Η φωνή του λιονταριού με την δύση του ήλιου, που ακουγόταν σ'όλη την Φλώρινα δεν ξανακούστηκε ποτέ, ευτυχώς αυτό, δεν έγινε άλλο ένα ταριχευμένο ζώο να εμπλουτίσει την "συλλογή", για τα λίγα χρόνια που του έμεναν να ζήσει, μεταφέρθηκε σε κάποιο άλλο ζωολογικό πάρκο, εύχομαι εκεί τουλάχιστον να δέχτηκε καλύτερη μεταχείριση.

Όταν το 2000 έκλεισε ο ζωολογικός κήπος της Φλώρινας, ένα νέο πάρκο δημιουργήθηκε εδώ στην Αθήνα.
Στην αρχή το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο το είδα αρνητικά, καθώς θυμόμουν την κατάληξη που είχε ο ζωολογικός κήπος των παιδικών μου χρόνων, άλλο ένα Γκούλαγκ για ζώα σκέφτηκα.
Δεν ήθελα πάω να το δω, με είχε πιάσει τρομερή άρνηση, αναγκαστικά συνόδεψα εκπαιδευτική επίσκεψη με το σχολείο το 2005.
Με το που πάτησα το πόδι μου εκεί, η άποψή μου άλλαξε εντελώς για τον συγκεκριμένο χώρο.



Είναι καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία η δημιουργία του, τα έσοδα για την συντήρηση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ζώων, την πληρωμή του προσωπικού και την επέκταση και βελτίωση των εγκαταστάσεων είναι από τα εισιτήρια, από τα προγράμματα του πάρκου, από το περίπτερο με τα αναμνηστικά και από τις υιοθεσίες ζώων.
Από την πρώτη φορά που πήγα, έχουν ακολουθήσει πολλές επισκέψεις μου σε αυτό το πάρκο, κάθε φορά είναι και πιο βελτιωμένο, οι υπεύθυνοι έχουν οργάνωση και ευσυνειδησία, ακόμα καλύτεροι και μεγαλύτεροι χώροι δημιουργούνται για τα ζώα που φιλοξενεί.
Αυτή την φορά πήγα, όχι σαν συνοδός εκπαιδευτικός αλλά για βόλτα με τους αγαπημένους μου φίλους, η everything και το πιπί εβγαζαν διαρκώς φωτογραφίες (οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι πάλι δια χειρός και φακού everything) και γω με την τέταρτη της παρέας σφαζόμασταν με ανεγκέφαλους επισκέπτες, αλλά γι' αυτό το θέμα θα πω περισσότερα παρακάτω.



Κάποια από τα ζώα προέρχονται από "ζωόφιλους", όπως πολλά από τα ιγκουάνα, το πάρκο έχει περίπου 30, οι "ζωόφιλοι" τα αγόρασαν από pet shop τα βαρέθηκαν και τα έδωσαν στο πάρκο, πάλι καλά να λέμε, που δεν τα παράτησαν στον δρόμο, όπως κάνουν άλλοι "ζωόφιλοι" με τα σκυλιά τους.



Κάποια ζώα ήταν "star" της TV όπως η Κλάρα, βρίσκεται εκεί και δέχεται χάδια από τους επισκέπτες και μεγαλώνει ήσυχη το Κλαράκι της.



Άλλα ήταν πειραματόζωα, όπως τα γουρούνια δίχως δόντια, που βρήκαν προστασία εδώ και τα ταΐζουν με αλεσμένη τροφή.

Γύρω στα 200 παραδείσια και σπάνια πουλιά είναι δωρεά από συλλέκτη της Χίου

Τα περισσότερα από τα ζώα που φιλοξενεί το ΑΖΠ, είναι ζώα που γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία και προέρχονται από άλλα ζωολογικά πάρκα, σπάνια είδη προς εξαφάνιση φιλοξενούνται εδώ και πολλά έχουν αναπαραχθεί επιτυχώς.
Η αρχική ιδέα δημιουργίας του ΑΖΠ ήταν ένα ορνιθολογικό πάρκο, στην συνέχεια όμως άρχισαν να προσθέτουν πολλά και διαφορετικά είδη ζώων.



Δυστυχώς, παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες για πλήρη επίβλεψη του χώρου κατά την διάρκεια των επισκέψεων, πάντα κάποιοι ξεφεύγουν από τα βλέμματα των φυλάκων.

Παντού στο πάρκο, εκτός από τους φύλακες, υπάρχουν και ενημερωτικές ταμπέλες για τους επισκέπτες, ότι απαγορεύεται να ταΐζουν τα ζώα και όπως επίσης, ότι πρέπει να περιφέρονται ήρεμα και χωρίς δυνατές φωνές στους διαδρόμους.
Η ανώριμη πρωτοβουλία σίτισης που παίρνουν οι επισκέπτες του πάρκου έχει στοιχίσει την ζωή ορισμένων ζώων.
Στα ζώα του πάρκου ο μεζές, όσο καλή διάθεση και να έχει ο επισκέπτης με την χειρονομία του να τους δώσει κάτι, φέρνει αρνητικά αποτελέσματα.
Το κάθε είδος έχει το δικό του ημερήσιο διαιτολογικό πρόγραμμα και στην ώρα που τρέφεται, αλλά και στο είδος της τροφής.
Οι επισκέπτες με τους οποίους σφαχτήκαμε, θέλανε ντε και καλά να ταΐσουν αηδίες τους πιθήκους, είχαν δε το θράσος να μας πουν, ότι δεν το γράφει πουθενά ότι απαγορεύεται να τα ταΐζεις και να τους μιλάμε καλύτερα... και αυτή η πρόταση που λειτούργησε σαν κόκκινο πανί γι' αυτούς ήταν: "Αυτό που κάνετε απαγορεύεται!"
Μετά από την απάντησή τους αγριέψαμε.
Ρε ουστ κοπρίτες, που θέλετε και να σας μιλάμε καλύτερα, μάθετε να σέβεστε πρώτα και μετά!!!
Ναι ρε θα το ξαναπώ και στραβοί είστε και πανηλίθιοι και αγράμματοι αφού μπροστά σας είναι οι πινακίδες και ούτε τις βλέπετε ούτε τις διαβάζετε!!!

Πριν μερικά χρόνια ένα υποκείμενο για την πλάκα του, έδωσε κομμάτι πλαστικής συσκευασίας σε ένα πιθηκάκι για να παίξει, αποτέλεσμα, το πιθηκάκι πνίγηκε.
Η "διασκέδαση" το έστειλε στην ανυπαρξία.

Ειδικά κουτιά από πλεξιγκλάς, υπάρχουν σαν μνημεία της βλακείας του ανθρώπου σε διάφορα σημεία του πάρκου.
Περιέχουν αντικείμενα, που κατά καιρούς έχουν πετάξει οι άνθρωποι μέσα στα κλουβιά των ζώων.

Επίσης, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με το να στριγκλίζουν και να τρέχουν σαν παλαβά τα βλαστάρια τους στους χώρους του πάρκου και αυτοί να χαμογελούν και να τα θαυμάζουν χωρίς να λένε κάτι, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ταράζουν τα ζώα και να τους χαλούν την ησυχία τους.
Θα τους άρεσε ένα άγριο ζώο να πήγαινε στο σπίτι τους και να τους το έκανε λίμπα; Αυτοί γιατί φέρονται έτσι και δεν δείχνουν σεβασμό;
Πιστεύουν ότι τα 14 euro που έδωσαν σαν εισιτήριο, τους δίνει το δικαίωμα για να έχουν τέτοια συμπεριφορά;
Πλήρωσες για να γνωρίσεις από κοντά κάποια ζώα μ@λ@κ@ Ελληναρά μου, όχι για να φέρεσαι σαν Homo Erectus.

Η φωτογράφιση των ζώων επιτρέπεται, αλλά και το μυαλό μιας κότας καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται οι επίδοξοι φωτογράφοι να χρησιμοποιούν φλας.
Καλύτερα να βγουν σκοτεινές κάποιες φωτογραφίες, ή να μην βγουν και καθόλου από το να τρομάξει κάποιο ζώο, επειδή ο επισκέπτης νομίζει, ότι έχει πιο πολύ αξία η φωτογραφία που θα τραβήξει από το ίδιο το ζώο.

Θα μάθει άραγε ποτέ ο Έλληνας συμπεριφορά;
Και όχι μόνο στην περίπτωση των ζώων του πάρκου αλλά προς κάθε μορφή ζωής!

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Σαλάτα με εξωτικό μεζέ!



Ένας Νεοϋορκέζος, μετάνιωσε για την επιλογή της σαλάτας που έκανε, όταν βρήκε ένα κεφάλι φιδιού μέσα στα μπρόκολα.

Η πρώτη σκέψη του Jack Pendleton, ήταν ότι αυτό που έμοιαζε με αντίχειρας ήταν μανιτάρι, μέχρι που το γύρισε ανάποδα, αναφέρουν οι Albany Times Union.

"Είδα αυτό το γκριζοπράσινο κομμάτι" είπε.
"Όταν είδα στην κορυφή τις υποδοχές των ματιών σταμάτησα να τρώω.Είπα στη φίλη μου, νομίζω ότι αυτό είναι κεφάλι."

(πηγή φωτογραφίας:consumerist.com )

Ο 28χρονος κύριος Pendleton, τράβηξε φωτογραφία με το κινητό του και κάλεσε τον σερβιτόρο. Σκέπασε με το χέρι του το πιάτο και περιέγραψε το εύρημά του.

"Νόμιζε ότι αστειευόμουν, μέχρι που τράβηξα το χέρι μου".
Όταν ήρθε κάτασπρος σαν το πανί ο διευθυντής είπε ότι στα 5 χρόνια που βρίσκεται εκεί δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο ποτέ.

Ο κύριος Pendleton, είπε ότι δεν έχει σκοπό να κάνει μήνυση στo εστιατόριο TGI Friday's που βρίσκεται στο Clifton Park.
Είπαν ότι λυπήθηκαν πολύ για το λάθος και πρόσφεραν το γεύμα στο ζευγάρι χωρίς χρέωση.

Η Amy Freshwater εκπρόσωπος της αλυσίδας είπε: "Αντιμετωπίζουμε αυτήν την κατάσταση πολύ σοβαρά".

"Αφαιρέσαμε αμέσως την σαλάτα με μπρόκολο από αυτό το εστιατόριο και αρχίσαμε εκτενή έρευνα.Σαν μέτρο πρόληψης, το αφαιρέσαμε και από τα υπόλοιπα εστιατόριά μας, που πήραν τον προϊόν από τον ίδιο προμηθευτή."

"Στείλαμε το αντικείμενο για εξέταση σε ανεξάρτητο εργαστήριο.Έχουμε πολύ ακριβείς και λεπτομερείς διαδικασίες ασφάλειας και υγιεινής και λυπόμαστε, για το ότι αυτή η κατάσταση εμφανίστηκε σε ένα από τα εστιατόριά μας."

Σχετικό βίντεο εδώ

Πηγή: Ananova

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Εκδρομή στον Κάλαμο



Ήταν εδώ και πολύ καιρό κανονισμένη, η τελευταία εκδρομή για την φετινή σχολική χρονιά.
Θα ξεκινούσαμε απ' το πρωί και θα γυρνούσαμε νωρίς το απόγευμα.
Ο χώρος που επιλέχτηκε ήταν μία κατασκήνωση στον Κάλαμο Αττικής, η Kinder Land, που έκρυβε Kinder έκπληξη για μας τους καθηγητές.

Καθώς είμαι νυχτοπούλι δεν μπορεί ο ύπνος να με πιάσει νωρίς το βράδυ, όσο κι αν το προσπαθήσω.
Έτσι πάλι, σύμφωνα με το ωράριο του βιολογικού μου ρολογιού, κοιμήθηκα στις 3 τα ξημερώματα.
Να όμως που υπήρχε μία σημαντική διαφορά, έπρεπε να ξυπνήσω στις 5.30, για να ετοιμαστώ, να κάνω τις πρωινές δουλειές του σπιτιού,ασχολία με τι ανάγκες των σκύλων, τον πρώτο καφέ της μέρας ν'ανοίξει το μάτι μου και να φύγω γρήγορα.
7 παρά τέταρτο ήμουν ήδη στο δρόμο για να μπορώ να βρίσκομαι πριν τις 8 στο σχολείο.

Ήπια με το που έφτασα ένα δεύτερο καφέ στα γρήγορα, και μπήκαμε στα πούλμαν.

Εμένα κάτι με έτρωγε όταν έμαθα ότι η εκδρομή θα ήταν σε κάποια κατασκήνωση, θυμήθηκα τα μαθητικά μου χρόνια, τότε που μας πήγαιναν εμάς εκδρομή στις κατασκηνώσεις του Αγ. Αντρέα, και δεν βρίσκαμε τίποτα ούτε να φάμε ούτε να πιούμε, όποιος δεν είχε προνοήσει τότε να πάρει κάτι από το σπίτι, τον θέριζε η πείνα και η δίψα.

Είπα τις σκέψεις μου στους άλλους αλλά με καθησύχαζαν λέγοντάς μου:
-Μπα τι λες, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αφού μας διαβεβαίωσαν, ότι θα έχει και φαγητό και τα πάντα!

Το προαίσθημά μου όμως γι αυτό που ακολουθούσε γινόταν όλο και πιο έντονο.
Στο ραδιόφωνο είχα ακούσει και τον καιρό, ότι κατά το μεσημέρι στα βορειοανατολικά του νομού θα είχαμε βροχές και έλεγα αν βγει αληθινή και η Ε.Μ.Υ την κάτσαμε την βάρκα.
Και κει πάλι τα ίδια άκουσα:
-Μα τι λες πάλι, χαρά Θεού είναι έξω, σιγά κι επειδή το λένε;
Δεν σημαίνει ότι θα βρέξει!

Στο πούλμαν μέσα ο κλασικός χαμός, πιάσε τον τάδε σταθμό, δυνάμωσε το a/c,όχι άλλαξε το αυτό δεν μας αρέσει, κόντεψε να γίνει μεσανατολικό ζήτημα το a/c και η μουσική.
Το καθίστε κάτω, δεν ξέρω πόσες φορές το είπα σήμερα, μην πέσει κανένα και έχουμε άλλα μετά, στο τέλος η φωνή μου δεν έβγαινε και κόντεψα να γίνω και παγοκολώνα από την ψύξη.
Ήμουν και με δυόμιση ώρες ύπνο έτσι η ταλαιπωρία μου ήταν εμφανής από την αρχή.
Κίνηση και σταμάτα ξεκίνα συνέχεια, με απότομα γκάζια και φρένα, μέχρι τον Αγ. Στέφανο, μετά πιάσανε και οι στροφές, και άρχισε η γκρίνια ότι ζαλίζονταν.
Έλεγα όχι, μη, έλεος, μην αρχίσω πάλι να μοιράζω σακούλες και να μην τα προλαβαίνω όπως στην προηγούμενη εκδρομή, ευτυχώς μόνο γκρίνιαζαν δεν είχαμε και αυτό!



Επιτέλους φτάσαμε.
Στην είσοδο ήταν ένας τύπος που μοίραζε κάρτες για την ταβέρνα του, εγώ σκέφτηκα κακό σημάδι, αλλά λέω μη λες τίποτα πάλι γιατί θα γελάνε στο τέλος.
Αλλά αυτό με τις κάρτες φάνηκε περίεργο και στους άλλους.

Ο χώρος υπέροχος μέσα στο πράσινο, οι εγκαταστάσεις υπερπλήρεις...για όταν λειτουργούν όμως οι κατασκηνώσεις σαν κατασκηνώσεις!

Σήμερα λειτουργούσαν φυσικά μόνο ότι χρειαζόταν για να αθληθεί κάποιος, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, και φυσικά ο χώρος όπου κάποιος θα ανακούφιζε την ανάγκη του(πάλι καλά)...
Α ναι! και το περιβόητο κυλικείο όπου θα τρώγαμε το λουκούλλειο γεύμα!

Αφήσαμε τα παιδιά(300 σχεδόν) να τρέξουν να ψωνίσουν ότι θέλουν με την ησυχία τους, με σκοπό μετά να παραγγείλουμε και μεις κανένα καφέ και για αργότερα όταν θα πεινούσαμε, να μας ετοίμαζαν καμιά ποικιλία κανένα μεζεδάκι ή κανένα σουβλάκι...κούνια που μας κούναγε!

Ο καφές ήταν νεροζούμι χρώματος ανοιχτού σκ@τί, δεν μπορούσαμε να τον πιούμε με τίποτα.
Ρωτάμε αν μπορούνε να μας ετοιμάσουν τίποτα, να φάμε κάτι και μεις, μας έβλεπαν σαν εξωγήινους.

-Α δεν έχουμε τίποτα για να σας ετοιμάσουμε, θέλετε καμιά coca cola καμιά πορτοκαλάδα;
(Η coca cola μάλλον ήταν το ορεκτικό και η πορτοκαλάδα το κυρίως πιάτο)
Πάω να δω αν έχει μείνει καμιά τυρόπιτα γιατί τυρόπιτες έβλεπα ότι έτρωγαν τα παιδιά, και λέω:
-Υπάρχει κάτι;τυρόπιτα τουλάχιστον;
-Όχι τελείωσαν έχει παγωτό όμως και λουκουμά.
(Ναι εκείνον τον απαίσιο τον τεράστιο τον πασπαλισμένο με πετρωμένη ζάχαρη τον γεμάτο λαδούρα).
Στη θέα του λουκουμά το στομάχι μου άρχισε να χτυπάει αλάρμ, όσες φορές είχα δοκιμάσει να φάω αυτό το κατασκεύασμα ξύπνησε το έλκος μου.

Θυμήθηκαν την κάρτα του ταβερνιάρη, λένε αυτό είναι θα τον πάρουμε τηλέφωνο να μας ετοιμάσει κάτι, να μας κάνει delivery εδώ.

Η απάντηση του ταβερνιάρη ήταν το ανέκδοτο της ημέρας.

-Α δεν έχω ψήστη, λείπει, έχει πάει να αγοράσει κρέας,αν θέλετε το μεσημέρι προς απογευματάκι κάτι γίνεται.

Όταν δηλαδή εμείς θα είχαμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής.
Την λύση την βρήκαν αμέσως, άλλη φορά θα το ξέρουμε να μαγειρεύουμε όλοι και να φέρνουμε να στρώνουμε και τσιμπούσι, γιατί σαν περιβάλλον είναι υπέροχο.



Μα και αλλού μπορούμε να βρούμε υπέροχο περιβάλλον γιατί να περάσουμε και αυτό το λούκι δηλαδή.
Χώρια που τα φαγητά θα πρέπει να γίνουν από την προηγούμενη, άλλο να κανονίζεις πικ νικ με την παρέα σου και άλλο αυτό. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά.
Για να ξεχάσω την πείνα μου έκοβα βόλτες χάζευα από δω κι από κει στον χώρο και τραβούσα φωτογραφίες με το κινητό.

Κατά τις 2.30 μπήκαμε πάλι στα πούλμαν για την επιστροφή.
Με το πλησιάζαμε Καπανδρίτι, είδαμε ένα κατάμαυρο σύννεφο να σκεπάζει όλο το λεκανοπέδιο, φαινόταν ότι στην Αθήνα έριχνε καταρρακτώδη βροχή.
Ξεκίνησε και σε μας από το Καπανδρίτι.
Από κει και πέρα δρόμοι που είχαν μεταμορφωθεί σε ποτάμια, ακινητοποιημένα αυτοκίνητα, μία μποτιλιαρισμένη Εθνική και το μαρτύριο συνεχίστηκε μέχρι να επιστρέψουμε στο σχολείο για αρκετές ώρες.
Στο σπίτι κατάφερα να μπω κατά τις 5.30 το απόγευμα, ένα σκέτο ζόμπι ήμουν, νύσταζα κρύωνα(ναι βέβαια το a/c και στο γυρισμό στο τέρμα το ήθελαν), με τα νεύρα κρόσσια και το στομάχι μου να τραγουδάει Ροκ όπερα.

Γιατί έπρεπε να ακολουθήσω και γω στην εκδρομή;
Γιατί δεν με άφησαν στο σχολείο να προχωρήσω λίγο την δεύτερη τοιχογραφία που ετοιμάζουμε...
Nαι, ναι και τοιχογραφίες με θέμα τον ρατσισμό έχω αναλάβει, είναι το θέμα του πολιτιστικού προγράμματος που έχω φέτος...
Κάθε μέρα μετά τις 6.30 το απόγευμα φεύγω από το σχολείο για να προλάβω να γίνουν πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, μαζί μου μένουν και 2-3 μαθητές που πιάνει το χέρι τους, έτσι σε κάποια εύκολα σημεία βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους και την προσωπική τους σφραγίδα ...
Και όχι δεν πληρώνονται οι ώρες αυτές σαν υπερωρίες ούτε παίρνω τίποτα άλλο extra.