Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Η εποχή της Ελιάς


Προς το τέλος του Φθινοπώρου και στην αρχή του Χειμώνα τον Δεκέμβρη σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας γίνεται το μάζεμα της Ελιάς, του καρπού που μας δίνει το πολύτιμο λάδι.

Εδώ και χιλιετίες, το κατ' εξοχήν δέντρο του μεσογειακού χώρου, η ελιά, συνυπάρχει με τους λαούς της Μεσογείου, έχει συνδεθεί με την καθημερινότητα και τις συνήθειές τους και, έχοντας ξεπεράσει τα όρια του τοπίου, έχει αφήσει τα ίχνη της σε όλους τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στα παράλια της.

Ελιά, ένα δώρο της φύσης, μια λέξη-κλειδί για την κατανόηση της εξέλιξης πολλών περιοχών αλλά και μια πρόκληση για να ταξιδέψεις ακολουθώντας τους δρόμους και την πλούσια ιστορία της γύρω από τη Μεσόγειο, τη Μεσόγειο της Ελιάς.

H φυσιογνωμία των λαών και των κοινωνιών πλάθεται, εκτός των άλλων, και μέσα από τον διάλογό τους με τον φυσικό χώρο που τους περιβάλλει.

Για τους Έλληνες και τους άλλους μεσογειακούς λαούς, αν θα έπρεπε να κατονομάσουμε ένα χαρακτηριστικό της οικείας σ' αυτούς φύσης, ένα καρποφόρο δένδρο που επέδρασε όχι μόνο στην κοινωνική και οικονομική ραγματικότητα, αλλά και στο πεδίο της λατρευτικής τους πρακτικής, των δοξασιών και των εθίμων, την πρώτη θέση κατέχει αναμφισβήτητα, η ελιά.

Η ελιά ως αυτοφυές δέντρο - αγριελιά - πρωτοεμφανίστηκε στην ανατολική Μεσόγειο εκεί δηλαδή όπου αναπτύχθηκαν μερικοί από τους αρχαιότερους πολιτισμούς.

Πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες στις Κυκλάδες, την καρδιά του Αιγαίου, έφεραν στο φως απολιθωμένα φύλλα ελιάς, τα οποία σύμφωνα με τις σύγχρονες μεθόδους χρονολόγησης φαίνεται να είναι ηλικίας 50-60.000 ετών.

Με λίγες σταγόνες λάδι από το καντήλι του Αϊ-Νικόλα γαλήνευαν οι ναυτικοί τη θάλασσα ...

Αξεπέραστη πηγή ζωής, η ελιά είναι παρούσα στα κείμενα των αρχαίων και των σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων και ποιητών.

Γοητευμένοι από το φως της και τις υπέροχες αρχέγονες ιστορίες που μόνο αυτή ξέρει τόσο όμορφα να διηγείται, την ύμνησαν όσο λίγα δέντρα γιατί την αγάπησαν πολύ.

Χωρίς την ελιά το ελληνικό τοπίο θα ήταν πιο φτωχό και οι Έλληνες καλλιτέχνες και ποιητές θα είχαν χάσει μια μοναδική πηγή έμπνευσης.

Καταμεσήμερο Ιουλίου...
που κι αν ακόμα δεν υπήρχαν ελαιώνες...
θα τους είχα επινοήσει.

( Οδυσσέας Ελύτης )

Που τρώει λάδι και ψωμί και λαδωτό πιτάρι,
δεν του επιάνου οι σαϊτιές του χαρομακελάρη.

( Κρητική μαντινάδα )


Δέντρο γεμάτο πατρογονικά παραμύθια, το νοιώθει ο καθένας

σαν ευλογία και σαν ασφάλεια
.
(Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος)


Η χρησιμοποίηση του δέντρου της ελιάς και των προϊόντων της στην αρχαία τελετουργία καθόρισε από πολύ νωρίς τον συμβολισμό του σαν δέντρο του καλού δίνοντας του μια ξεχωριστή θέση.

Πολύτιμο κι αγαπημένο δέντρο των Ελλήνων και των άλλων μεσογειακών λαών, συνδεδεμένο με την αναγέννηση και το φως, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θεωρείται θεϊκό δώρο, σύμβολο ειρήσης, προστασίας και γονιμότητας.

Το λάδι της ελιάς, όπως το στάρι και το κρασί, αποτελεί στη σύγχρονη λατρεία θρησκευτικό αγαθό και χρησιμοποιείται σε πολλές τελετές της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας.

Η ελιά ευδοκιμεί σχεδόν αποκλειστικά στην λεκάνη της Μεσογείου και ο τρόπος καλλιέργειας της αποτελεί βασικό παράγοντα διατήρησης του οικοσυστήματος.

Ζει και προσφέρει καρπούς για αιώνες, καλλιεργείται σε κάθε έδαφος, αγαπά το μεσογειακό κλίμα, ζητά έλάχιστη περιποίηση και αξιοποιείται πλήρως ως καρπός, φύλλωμα και ξύλο.

Η ελιά συμβάλλει στην αποτροπή της διάβρωσης σε περιοχές με οξυμένο το φαινόμενο της ερημοποίησης κι αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα ανάπτυξης περιοχών με σοβαρά προβλήματα απασχόλησης και συνοχής.

Ελιά, σύμβολο γαλήνης, γονιμότητας, ειρήνης. Τα κλαδιά της έγιναν στεφάνια για να στεφανώνουν τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων και ο πολύτιμος χυμός των καρπών της, το ελαιόλαδο, ήταν το βραβείο για τους νικητές των περίφημων Παναθηναϊκών Αγώνων που γίνονταν προς τιμή της θεάς Αθηνάς.

Σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα 150.000.000 περίπου ελαιόδεντρα, λειτουργούν 2.800 ελαιοτριβεία και 500.000 οκογένειες ζουν από την καλλιέργεια της ελιάς, αφού σε αρκετές - κυρίως άγονες - περιοχές το ελαιόλαδο αποτελεί το αποκλειστικό εισόδημα των κατοίκων.

Η επί χιλιετίες παρουσία της ελιάς στον ελληνικό αλλά και τον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, εκτός από την καθημερινή ζωή κα τις λατρευτικές συνήθειες, επηρέασε τα ήθη και τα έθιμα των λαών που έζησαν και ζούν κάτω από τη σκιά της δημιουργώντας με το πέρασμα των χρόνων έναν εντελώς ιδιαίτερο πολιτισμό, τον Πολιτισμό της Ελιάς.

Το Ελαιόλαδο

Από τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη διαφόρων αναγκών.

Σε οροπέδιο των Μεθάνων βρέθηκε από τον Δέφνερ το αρχαιότερο ελαιοτριβείο (όπως υπολογίζεται της 4ης π.Χ. χιλιετίας)- πράγμα που μαρτυρεί ότι η χρήση του λαδιού ήταν γνωστή από την εποχή εκείνη.

Κατά τους ομηρικούς χρόνους, το λάδι χρησιμοποιείται κυρίως για την επάλειψη του σώματος και όχι για τροφή ή φωτισμό.

Από πινακίδες της Γραμμικής Β, που βρέθηκαν στην Πύλο και όπου διαβάζουμε τη λέξη po-qa (φοβρή / φοβράς), συμπεραίνουμε ότι την περίοδο εκείνη ο καρπός της ελιάς χρησιμοποιείται ως τροφή των κτηνών. Εξάλλου οι συνεχείς αναφορές σε αρωματικά ελαιόλαδα μας κάνει να συμπεράνουμε ότι τουλάχιστον στη συγκεκριμένη εποχή η χρήση του λαδιού εντοπίζεται κυρίως στις θρησκευτικές τελετές, στον καλλωπισμό του σώματος και στην παρασκευή θεραπευτικών αλοιφών.




Πηγή:etwinning.gr

Πολλά λαϊκά παραμύθια, Θρύλοι, ακόμα και μύθοι από τ'αρχαία χρόνια έχουν υποθεί για την Ελιά.

Ο πιο γνωστός μύθος για την Ελιά έχει άμεση σχέση και με την ονομασία της Αθήνας.

Η Ελιά και η Θεά Αθηνά

Ο γνωστός πελασγικός μύθος αναφέρεται στον αγώνα της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την προστασία και την ονομασία της Αθήνας. Βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Κέκροπας. Οι αντίπαλοι ανέβηκαν πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον Όλυμπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας.
Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν "Ερεχθηίδα" θάλασσα.
Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα, φύτεψε μια ελιά πάνω στο βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Το δέντρο αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα.
Μετά από το δώρο της Αθηνάς ο Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω, αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες που από παντού έζωναν τη χώρα.
Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να φυτρώσει ήταν το πρώτο που φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για την πόλη η υπόσχεση για δόξα και ευτυχία. Γι αυτό ο Κέκροπας θεώρησε πως το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία της πόλης. Για την αθηναϊκή προέλευση της ελιάς μιλούν ο Παυσανίας, ο Ηρόδοτος, ο Κλαύδιος Αιλιανος και ο Σοφοκλής.

Το ιερό δέντρο της Αθηνάς έγραψε τη δική του ιστορία στην Αθήνα. Λέγεται πως το 480 π.Χ. όταν κατέκτησαν οι Πέρσες την Ακρόπολη, έκαψαν την ιερή ελιά της Αθήνας προς μεγάλη θλίψη των Αθηναίων που το θεώρησαν κακό σημάδι. Όμως η θλίψη μετατράπηκε σε αισιοδοξία όταν την άλλη μέρα κιόλας ο ξερός και καμένος κορμός είχε βλαστήσει και πάλι: Ένα καινούριο δροσερό βλαστάρι ύψους δυο πήχεων αποτελούσε πια το καινούριο ιερό δέντρο της Αθήνας. Μέχρι και τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια οι Αθηναίοι έδειχναν με καμάρι το ιερό δέντρο και πίστευαν πως απ` αυτό είχε ξεκινήσει η ελαιοκαλλιέργια και απ`αυτό κατάγονται όλα τα δέντρα ελιάς που υπήρχαν στον κόσμο.

Η κρητική μυθολογία, όμως θέλει την κρητική θεά Αθηνά, η οποία φαίνεται πως σχετίζεται με τη μινωική θεά των Όφεων, να γεννιέται στις εκβολές του ποταμού Τρίτωνα και φυσικά να δωρίζει το ιερό δέντρο στους Μινωίτες. Σημαντική σ`αυτό το μύθο είναι η αναφορά της Πότνιας Αθάνας στις πινακίδες της Γραμμικής Β' Γραφής που βρέθηκαν στην Κνωσό και δείχνει τη σύνδεση της θεάς με την προϊστορική θρησκεία της Κρήτης.

Το Καλάμι κι η Ελιά


Μια φορά δίπλα σε μια ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι.
Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο με πολλά κλαδιά που
κρατούσαν τα φύλλα τους όλη τη χρονιά και κάθε δυο χρόνια,
έγερναν από το βάρος του καρπού.

Το καλάμι πάλι ήτανε ψηλόλιγνο με καταπράσινα στενόμακρα φύλλα, με ωραιότατα παράξενα λουλούδια που έμοιαζαν με τσαμπιά κι είχανε το σχήμα του αδραχτιού.

Η ελιά καυχιόταν ολοένα:

-Τι είσαι συ μπροστά μου; έλεγε στο καλάμι
Εγώ είμαι ένα δέντρο μεγάλο, δυνατό, ευλογημένο. Οι άνθρωποι με λατρεύουν
γιατί τους δίνω τις ελιές και το λάδι μου, τους δίνω ξερόκλαδα για να ζεσταίνονται,
τους δίνω ξύλα για να φτιάχνουν ακριβά έπιπλα. Είμαι μεγάλη, ψηλή, γερή
και συ είσαι ένα αδύναμο πραγματάκι που λυγίζεις μπροστά σ' όλους τους ανέμους και τους προσκυνάς. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχεις την τόλμη να φυτρώνεις πλάι μου.

Το καημένο το καλάμι που ήταν από φυσικού του ντροπαλό, τα' άκουγε όλα αυτά και δεν έλεγε τίποτα κι ούτε και θύμωνε γιατί αυτό δεν είχε να καυχηθεί για τίποτα.

Ήρθε ένας χειμώνας όμως βαρύς κι άρχισε να φυσάει ένας αέρας δαιμονισμένος,
που χτυπούσε με μανία την ελιά ώσπου στο τέλος την ξερίζωσε.
Το καλάμι, με το πρώτο φύσημα του ανέμου, έγειρε, λυγερό όπως ήτανε,
προς το νερό κι έτσι ο άνεμος περνούσε από πάνω του χωρίς να το πειράξει.
Κι όταν η καταιγίδα σταμάτησε κι ο άνεμος έπαψε να φυσάει,
η ελιά απόμεινε πεσμένη στο χώμα και το καλάμι σηκώθηκε
πάλι όρθιο και λυγερό, όπως και πριν.

Βλέπετε, το καλάμι ήξερε να υποχωρεί εκεί που ένιωθε ότι δεν είχε δύναμη ν' αντισταθεί, ενώ η ελιά πλήρωσε με τη ζωή της την υπερηφάνειά της.

Το παραμύθι της Ελιάς.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά.

Κάθε μέρα η Ελιά γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.

Κάτι πρέπει να κάνω να τους βοηθήσω, σκεφτόταν. Κι από την άλλη μέρα κιόλας άρχισε. Βγήκε στη γειτονιά, κράτησε τα παιδιά της γειτόνισσας για να πάει να δουλέψει και να μπορεί να φέρει στα παιδιά της λίγο φαΐ.

Μια άλλη μέρα πήγε στη γριούλα που ήταν άρρωστη, της μαγείρεψε, της σκούπισε το σπίτι, την έπλυνε, την τάισε. Την άλλη μέρα πάλι έβγαλε τον παράλυτο γέρο με το καρότσι του βόλτα, για να πάρει αέρα και ήλιο.

Τα βράδια γύριζε κατάκοπη, μα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει να δώσει λίγη χαρά στους φτωχούς ανθρώπους.

Οι μέρες περνούσαν κι η Ελιά όλο δούλευε, όσο αδυνάτιζε. Μα έβλεπε πως ό,τι κι αν έκανε, ο κόσμος ήταν πάντα φτωχός και δυστυχισμένος.

Αυτό τη στενοχωρούσε πάρα πολύ κι έτσι στενοχωρημένη κάθισε στην αυλή του σπιτιού της και συλλογιζόταν.

– Τι να κάνω, τι να κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω τόση δυστυχία.

Το σπουργίτι που την είδε τόσο στενοχωρημένη – και που την αγαπούσε γιατί κάθε μέρα του έριχνε σπόρους και ψίχουλα – δεν άντεξε και πέταξε βαθιά στο δάσος. Εκεί βρήκε την καλή νεράιδα και της είπε:

– Τρέξε, καλή νεράιδα, η Ελιά είναι πολύ στενοχωρημένη, χλωμή κι αδύνατη.

Η καλή νεράιδα ανήσυχη έτρεξε στην αυλή της Ελιάς και τη ρώτησε:

– Τι έχεις, Ελιά μου, κι είσαι τόσο λυπημένη;

– Αχ, καλή μου νεράιδα. Δεν μπορώ να βλέπω τόση φτώχεια και δυστυχία γύρω μου.

– Και τι θέλεις, δηλαδή;

– Θέλω να τους γίνω χρήσιμη. Θέλω να τους προσφέρω κάτι πολύτιμο που να τους δώσει ζωή και χαρά.

– Το θέλεις αλήθεια τόσο πολύ;

– Και βέβαια το θέλω, δε βλέπεις πως έλιωσα από τη στενοχώρια μου;

– Τότε σταμάτησε να στενοχωριέσαι. Θα σε κάνω αυτό που θέλεις.

Και τσουπ! την άγγιξε με το ραβδάκι της κι αμέσως η Ελιά έγινε ένα μεγάλο δέντρο, που έβγαλε φύλλα, λουλουδάκια άσπρα, που έγιναν ελιές πράσινες, μωβ, μαύρες. Έπεσαν στη γη, τα κουκούτσια φύτρωσαν, έγιναν δεντράκια και σχημάτισαν ένα μεγάλο ελαιώνα.

Ήρθαν οι γείτονες, μάζεψαν τις ελιές, έβγαλαν λάδι, έφαγαν, χόρτασαν, ρόδισαν τα μάγουλά τους, ζωήρεψαν κι άρχισαν να χαμογελούν και να ζουν ευτυχισμένοι.

Για να ευχαριστήσουν την ελιά και να της δείξουν την αγάπη τους, πήραν το λάδι τους, το έβαλαν στο καντήλι, για να θυμίζουν στην Παναγιά και στο Χριστό, την καλοσύνη της ελιάς και την αγάπη της για τον κόσμο.

Κι η Παναγιά με τη σειρά της την ευλόγησε. Κι ο Χριστός κάτω απ’ την ελιά ήρθε και ξεκουράστηκε.

Κι εκείνη καμάρωνε ευχαριστημένη στη μέση στον ελαιώνα και φρόντιζε, όταν έρχονται οι άνθρωποι να τη μαζέψουν νά ’ναι γεμάτη ελιές, να χορταίνουν οι φτωχοί, και να φωτίζονται απ’ τις καντήλες όλες οι εκκλησιές.

Τρίκυκλο από το μέλλον


Ονομάζεται Αptera Τyp-1 και αποτελεί την οικολογική πρόταση της ομώνυμης εταιρείας από την Καλιφόρνια. Η αλήθεια είναι ότι του ταιριάζει γάντι το όνομά του αφού μόνο τα φτερά τού λείπουν για να πιστέψει κανείς ότι ετοιμάζεται να απογειωθεί. Το πρωτότυπο διθέσιο όχημα, που μοιάζει περισσότερο με διαστημόπλοιο, έχει δύο τροχούς μπροστά και έναν πίσω. Παρά την υπερβολικά λιτή του εμφάνιση, το λευκό τρίκυκλο είναι εξοπλισμένο με ηλιακές κυψέλες στο επάνω μέρος της καμπίνας επιβατών ενώ φέρει και έναν ηλεκτροκινητήρα ο οποίος του χαρίζει τη δυνατότητα να ταξιδεύει για μια απόσταση 190 χλμ. με μία μόνο φόρτιση συνολικής διάρκειας επτά ωρών.

Τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί στο εσωτερικό του Αptera είναι κυρίως ανακυκλώσιμα. Μπροστά στο ταμπλό του υπάρχουν τρεις μικρές οθόνες όπου εμφανίζεται η εικόνα που τραβούν τρεις διαφορετικές κάμερες- δεξιά, αριστερά και πίσω-, όπως επίσης και οι πληροφορίες που σχετίζονται με την πορεία του, π.χ. ταχύτητα, επίπεδο μπαταρίας κ.λπ. Ακόμη, διαθέτει προηγμένο ηχοσύστημα με οθόνη αφής το οποίο με ένα πάτημα μετατρέπεται σε σύστημα πλοήγησης.

Η φουτουριστική δημιουργία της Αptera Μotors αναμένεται να κατακτήσει τους δρόμους της ηλιόλουστης πολιτείας τον Δεκέμβριο. Παρά τον «πράσινο» χαρακτήρα του όμως η τιμή του μάλλον στο κόκκινο χρώμα παραπέμπει καθώς ανέρχεται- ούτε λίγο ούτε πολύ- στις 20.000 ευρώ. Ανάμεσα στους στόχους της εταιρείας για το 2009 είναι και η δημιουργία ενός υβριδικού μοντέλου, το οποίο θα συνδυάζει τον βενζινοκινητήρα με τον ηλεκτροκινητήρα και θα «γκαζώνει» στις 23.500 ευρώ.

Πηγή: Το Βήμα

Η Πρωτοχρονιά - Τα Γούρια - Και Η Σημασία Τους


Γούρι σημαίνει καλός οιωνός, το «μαγικό» αντικείμενο που μπορεί να φέρει τύχη. Στο κατώφλι της νέας χρονιάς οι άνθρωποι επιθυμούν να την προσελκύσουν αγοράζοντας και προσφέροντας «γούρια» ή «τυχερά»

Η παράδοση

Η προσέλκυση της τύχης είναι μια πανάρχαια συνήθεια και αποτελεί ευσεβή πόθο των ανθρώπων σε όλες τις εποχές. Χρησιμοποιούσαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν πολλαπλούς τρόπους, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοιά της.

Η πρώτη μορφή ιερών αντικειμένων ήταν τα τάλισμαν, με παραστάσεις της φύσης και ομοιώματα εκείνων που τα φορούσαν. Σήμερα οι πιστοί χρησιμοποιούν αναθήματα, εικονίσματα και αγιασμένα μικροαντικείμενα με την ελπίδα ότι οι άγιοι θα τους προστατεύσουν από τις κακοτυχίες. Άλλοι, πάλι, έχουν το γούρι τους, μια παράδοση βασισμένη σε λαϊκές δοξασίες. Έτσι ξεκίνησε η συστηματική κατασκευή των κάθε λογής φυλακτών, τάλισμαν, γουριών κ.λπ.

Φυλαχτό ονομάζεται ένα αντικείμενο κυρίως με ασυνήθιστο σχήμα ή χρώμα, το οποίο περιέχει διάφορα υλικά, όπως λιβάνια, χάντρες, λουλούδια, πέτρες, ορυκτά κ.ά. Επίσης, στα φυλακτά χρησιμοποιούνται και οι Ρούνοι, τα κινεζικά εξάγραμμα του Ι Τσινγκ, οι σφραγίδες των πλανητών και τα ιερά ονόματα των διαφόρων θρησκειών.

Τάλισμαν είναι κάθε κρεμαστό λαιμού φτιαγμένο από λίθους ή και κρυστάλλους δεμένους με το κατάλληλο μέταλλο ή άλλο υλικό, όπως ξύλο, πηλό, δέρμα κ.ά.

Γούρι είναι αντικείμενο φτιαγμένο όπως τα φυλακτά, αλλά με σκοπό να προσελκύσει την τύχη ή καλή έκβαση συγκεκριμένης υπόθεσης και, τέλος, Μασκότ, ένα ζώο πραγματικό ή φανταστικό, αληθινό ή ψεύτικο, το οποίο χρησιμοποιείται για τον ίδιο λόγο.

Ειδικά οι ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι γεμάτες δοξασίες για την προσέλκυση της καλής τύχης. Μερικά από τα γούρια που έχει επικρατήσει να θεωρούνται ότι ξορκίζουν την κακοδαιμονία και προσελκύουν την καλή τύχη είναι το ρόδι, η κρεμμύδα, το φλουρί της βασιλόπιτας, το πέταλο του αλόγου, οι πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες, το τετράφυλλο τριφύλλι κ.ά. Επίσης, τα κάλαντα που τραγουδούν τα παιδιά την Παραμονή της Πρωτοχρονιάs και των Χριστουγέννων είναι ευχές που φέρνουν γούρι και γι' αυτό πρέπει να είναι καλοδεχούμενα.

Ρόδι, κρεμμύδα, πέταλο, τετράφυλλο τριφύλλι, λαγοπόδαρο, μπλε χάντρες...

Την τύχη και μια καλή χρονιά γ’ αυτόν που θα το κερδίσει συμβολίζει και το ασημένιο ή χρυσό «φλουρί», το χρώμα του οποίου θεωρείται ότι εξαφανίζει τη γρουσουζιά.

Το νόμισμα αυτό που βρίσκουμε στην πίτα, βυζαντινό πρώτα, έπειτα φραγκικό και τούρκικο και τώρα νεοελληνικό, εκτός από τη μαντική σκοπιμότητά του, έχει και μαγική, ακόμα και θρησκευτική σημασία.

Το ασημένιο ή χρυσό και γενικά στιλπνό χρώμα του, λειτουργεί ως αντιβασκάνιο. Η δύναμή του από το ψωμί, που μαζί του ζυμώθηκε και ψήθηκε, είναι γονιμική για τα κτήματα του σπιτιού. Ο «Σταυρός» του, αν είναι κωνσταντινάτο, δίνει θεϊκή προστασία. Γι' αυτό και συχνά το εξαγοράζουν, για να μένει πάντα στο σπίτι και το φυλάνε κοντά στις εικόνες. Αλλά το σπουδαιότερο, φέρνει ευτυχία σε όποιον το κρατά ή και σε εκείνους που έχουν σχέση μαζί του.

Το Ρόδι: Σύμβολο γονιμότητας, αφθονίας και καλοτυχίας

Εδώ και χιλιάδες χρόνια το ρόδι θεωρείται, από διάφορους λαούς και πολιτισμούς, σύμβολο γονιμότητας, αφθονίας και καλοτυχίας. Οι αρχαίοι Έλληνες πριν κατοικήσουν σε ένα νέο σπίτι έσπαγαν στο κατώφλι του ένα ρόδι, πράγμα που κάνουμε ακόμα και στις μέρες μας.

Το σπάσιμο του ροδιού όμως λαμβάνει χώρα κατά βάση, κάθε Πρωτοχρονιά. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας σπάνε το ρόδι αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Βγαίνουν όλοι έξω από το σπίτι πριν αλλάξει ο χρόνος, κλείνοντας όλα τα φώτα. Μόλις μπει το νέο έτος και αφού ανταλλάξουν ευχές, ο νοικοκύρης ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας που θεωρείται τυχερό, σπάει ένα ρόδι στο κατώφλι του σπιτιού και μετά μπαίνουν όλοι μέσα στο σπίτι, βάζοντας πρώτο το δεξιό τους πόδι.

Σε κάποιες άλλες περιοχές το σπάσιμο του ροδιού γίνεται είτε τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς είτε αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία την ίδια ημέρα. Στις περιοχές που σπάνε το ρόδι μετά την Θεία Λειτουργία, το έχουν πάρει μαζί τους στην εκκλησία για να ευλογηθεί.

Από το έθιμο του σπασίματος του ροδιού πηγάζει η λαϊκή έκφραση: «Έσπασε το ρόδι» που σημαίνει ότι έκανε καλό ξεκίνημα. Στον αντίποδα αυτής της έκφρασης βρίσκεται η «Θα σε φωνάξω να μου σπάσεις το ρόδι την Πρωτοχρονιά» την οποία λέμε κοροϊδευτικά σε κάποιον που θεωρούμε καντέμη.

Η κρεμμύδα

Η Πρωτοχρονιάτικη κρεμμύδα είναι το φυτό, του οποίου η επίσημη ονομασία είναι, Scilla Maritima. Στις μέρες μας σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τοποθετείται μια κρεμμύδα έξω από το σπίτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς ο πατέρας ή η μητέρα της οικογένειας την παίρνει στα χέρια του/της και χτυπώντας ελαφρά με την κρεμμύδια τα κεφάλια, ξυπνά τα μέλη της οικογένειας για να πάνε στην Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου. Στην συνέχεια η κρεμμύδα, κρεμιέται σε κάποιο σημείο του σπιτιού για να φέρει υγεία και τύχη στην οικογένεια.

Η αντίληψη για το «καλόπιασμα» του νέου χρόνου οδηγεί στο κρέμασμα στην πόρτα της αγριοκρεμμύδας, που ήταν γνωστή από την αρχαιότητα για τον αποτρεπτικό του κακού χαρακτήρα της»

Οι αρχαίοι Ελληνες τη θεωρούσαν σύμβολο αναγέννησης και υγείας και μεγάλο όπλο απέναντι στο μάτιασμα.

Πέταλο: Το πέταλο θεωρείται σύμβολο ευτυχίας και προφύλαξης από το κακό μάτι. Κατά την παράδοση πρέπει να κρεμιέται πίσω από την πόρτα με το άνοιγμα προς τα πάνω.
Το πέταλο φέρνει γούρι, αρκεί να το βρει κανείς τυχαία και να έχει εφτά τρύπες: τέσσερις στο ένα μέρος και τρεις στο άλλο

Τετράφυλλο τριφύλλι: Λέγεται ότι το πήρε φεύγοντας η Εύα από τον Παράδεισο. Εκτός από γούρι, θεωρείται και ερωτικό φίλτρο, ειδικά αν τα φυλλαράκια του έχουν σχήμα καρδιάς.

Μάτι: Φοριέται για προστασία από τη βασκανία.

Σκόρδο: Γνωστό φάρμακο και αφροδισιακό από την αρχαιότητα. Στη διάρκεια του Μεσαίωνα εχρησιμοποιείτο ως φυλαχτό ενάντια στα κακά δαιμόνια και τους βρικόλακες.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΥΓΕΙΑ ...ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Είναι να το 'χει η μοίρα σου.



Μία παροιμία μας λέει:"Ο γέρος ή από πέσιμο ή από χέσιμο θα πάει."
Αν όμως είναι συνδυασμός των δύο και είναι και ζωόφιλο το θύμα, μπορεί και να την σκαπουλάρει...

"Τ' αδέσποτα γατιά έσωσαν τη ζωή ενός άνδρα, ο οποίος έπεσε σε μία ανοικτή τουαλέτα κι εγκλωβίσθηκε εκεί για ένα διήμερο, αναφέρουν σε σημερινά τους δημοσιεύματα οι εφημερίδες στην Ταϊβάν. Ο Λιού, που ζει μόνος του, γλίστρησε κι έπεσε σε μία τρύπα στο έδαφος, που χρησιμοποιεί ως τουαλέτα του κι εγκλωβίσθηκε μέσα της για δύο ημέρες.

Σώθηκε όμως χάρις στη συνήθειά του να ταΐζει τ' αδέσποτα γατιά με τ' αποφάγια του. Γιατί οι γάτες που ταΐζει μαζεύτηκαν μπροστά στην πόρτα του γείτονά του και νιαούριζαν διαρκώς έως ότου αυτός να τ' ακολουθήσει στην πίσω αυλή του Λιού. Εκεί ανακάλυψε τον ηλικιωμένο άνδρα μέσα στο λάκκο με τ' απεκκρίματα και τον ανέσυρε με τη βοήθεια κι άλλων χωρικών.

Αμέσως επικοινώνησαν μ' ένα γραφείο κηδειών, επειδή πίστευσαν πως ο Λιού ήταν νεκρός, όταν όμως έφθασαν οι υπεύθυνοι της ταφής διεπίστωσαν πως ενέπνεε και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου ανέκτησε τις αισθήσεις του και πλέον αναρρώνει στο δωμάτιό του"


Κάποιοι άλλοι άνθρωποι όμως δεν είναι τόσο τυχεροί...



Όλοι γνωρίζουμε ότι το πιο αγαπημένο και διαδεδομένο μέσο μετακίνησης στην Κίνα είναι το ποδήλατο.
Είναι μέσο που δεν μολύνει την ατμόσφαιρα, μας γυμνάζει, και είναι από τα πιο ασφαλή.
Αυτό το τελευταίο παίζεται.
Θα μου πείτε:
-Ναι δυστυχώς τα αυτοκίνητα δεν σέβονται...
Αμ έλα που δεν θα μιλήσω για αυτοκίνητα η μισή λέξη μόνο ισχύει: αυτο...
-Τι αυτο... ε;
Αυτοκτονία.
Αποφάσισε ένας να αυτοκτονήσει και πήρε για παρέα στο ταξίδι του στον άλλο κόσμο και τον ποδηλάτη, να πεις πήγε να αυτοκτονήσει πέφτοντας στις ρόδες ενός ποδηλάτου, γελοίος τρόπος, όχι πέφτοντας στο κεφάλι του ποδηλάτη πήγε.


"Ένας ποδηλάτης βρήκε τον θάνατο στην πόλη Σενζέν, στη νότιο Κίνα, όταν χτυπήθηκε από έναν άνδρα, που κατά πάσα πιθανότητα επιχείρησε ν' αυτοκτονήσει πηδώντας από τον 35ο όροφο παρακείμενου κτηρίου, μεταδίδουν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.

Ο 52χρονος ποδηλάτης, ονόματι Λι, παρέδιδε παραγγελίες το απόγευμα της Πέμπτης για λογαριασμού ταχυφαγείου, όταν ένας νεαρός προσγειώθηκε πάνω του. Ο νεαρός ονομαζόταν Λιού και κατά πάσα πιθανότητα ήταν ναρκομανής, που είχε φθάσει στη Σενζέν από την επαρχία Χεϊλονγκζιάνγκ, τονίζει η εφημερίδα Κινεζική Ημερησία.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Λιού πήδηξε από το παράθυρο του κτηρίου, αφού πέρασε 12 ώρες στο περβάζι του. Ο Λιού πέθανε ακαριαία, ενώ ο Λι υπέκυψε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο, τονίζει η εφημερίδα."

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ, madata.gr

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Star trek -2009 the movie



Διάστημα.
Τα τελικά σύνορα.
Αυτά είναι τα ταξίδια του διαστημόπλοιου Έντερπράις, που εξερευνά νέους κόσμους ψάχνοντας για ζωή και νέους πολιτισμούς.
Πάει εκεί που δεν πήγε ποτέ άνθρωπος.

Κάθε φορά αυτά τα λόγια ήταν η έναρξη της σειράς.
Μία από τις πιο αγαπημένες μου σειρές στη τηλεόραση.
Στην Ελλάδα παιζόταν την δεκαετία του 70, και ήταν σειρά του 66.
Τα εφέ πρωτόγονα ακόμα, αλλά στα μάτια ενός μικρού παιδιού φάνταζαν μαγικά, ζούσα σε κάθε επεισόδιο μέσα στην "πραγματικότητα" αυτών των άλλων κόσμων μακριά από τη γη.

Αργότερα γυρίστηκαν και κινούμενα σχέδια(1973) σχετικά με την σειρά.

Mία ταινία(Star trek φάση 2) που αρχικά προοριζόταν για συνέχεια του serial έφτασε στο πανί γιατί την ίδια εποχή βγήκε στις αίθουσες ο "πόλεμος των άστρων" του Λούκας.



Η συνέχεια του serial με τον τίτλο Star trek η νέα γενιά έγινε το 1987 με Κυβερνήτη πλέον τον Jean-Luc Picard.
Νέα πρόσωπα πιο εξεληγμένα εφέ, αν και είχα πια μεγαλώσει το έβλεπα και τότε.



Γυρίστηκαν κι άλλες σειρές μέχρι το 2006, σχετικές με την ιστορική σειρά, πολύ πιο μοντέρνες και εντυπωσιακές, καμία όμως δεν είχε την αίσθηση που μου άφηνε η σειρά των παιδικών μου χρόνων, όλοι οι ήρωες είχαν αλλάξει άλλα πρόσωπα μόνο το όνομα USS Enterprise είχε μείνει να με συνδέει με το παρελθόν.

Από το 1979- 2002 δέκα ταινίες κυκλοφόρησαν στους κινηματογράφους.

Η ενδέκατη θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη του 2009.
Η ταινία αυτή θα μας δείξει πως ξεκίνησαν όλα.
Ο κυβερνήτης Κερκ στην πρώτη του αποστολή μαζί η χαρακτηριστική φιγούρα του κυρίου Σποκ, νέοι ηθοποιοί αλλά οι ήρωες γνώριμοι σαν φιλαράκια από το παρελθόν.
Είδα στο τρέιλερ και τον παλιό Σποκ τον γνήσιο να ενσαρκώνει ρόλο, οι ρυτίδες του προσώπου του μου δείχνουν ότι μεγάλωσα και γω πολύ, αλλά παρ' όλα αυτά ανυπομονώ να δω την ταινία και ν' ακούσω τον Κέρκ να λέει : "Σκότυ διακτίνισέ μας".

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Imagine... a wonderful world






Με την ευχή να γίνει κάποτε ο κόσμος μας καλύτερος.

Χριστουγεννιάτικα φαγητά και παράξενα έθιμα απ' όλο τον Κόσμο!



Τo λουκούλλειο γεύμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γιορτή των Χριστουγέννων για κάθε λαό, με το μενού να διαφέρει από χώρα σε χώρα. Τα ήθη και τα έθιμα που έχουν επιβιώσει σε κάθε γεωγραφική περιοχή καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τη γαστριμαργική παράδοση των λαών. Μελετώντας τη διαπιστώνει κανείς πως ορισμένα εδέσματα είναι διαδεδομένα και στην Ελλάδα, ενώ κάποια άλλα όχι μόνο παραμένουν εντελώς άγνωστα αλλά έχουν και όνομα που θυμίζει γλωσσοδέτη, όπως συμβαίνει με τα αυστριακά «τοπφενπαλατσίνκεν». Οπως επισημαίνουν οι ειδικοί, τις περισσότερες φορές η προέλευση των παραδοσιακών φαγητών και γλυκισμάτων που χαρακτηρίζουν κάθε κράτος χάνεται στα βάθη των αιώνων. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, στην Ευρώπη Χριστούγεννα δεν νοούνται χωρίς…

-Χριστόψωμο, και βασιλόπιτα(την Πρωτοχρονιά) στην Ελλάδα. Με τα χρόνια εντάχθηκαν κι άλλα γλυκίσματα στο εγχώριο γιορτινό μενού, όπως οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα και οι δίπλες. Από πλευράς φαγητών, πιο διαδεδομένο είναι το χοιρινό με σέλινο. Πρόκειται για παραδοσιακή συνταγή που προέρχεται από τα χοιροσφάγια, ένα αρχαίο έθιμο σύμφωνα με το οποίο κάθε οικογένεια έσφαζε το χοίρο που μεγάλωνε όλο το χρόνο στα μέσα Δεκεμβρίου. Στόχος ήταν να παρασκευαστούν αλλαντικά και λαρδί με το κρέας και το λίπος του ζώου, ώστε να υπάρχει επάρκεια τροφίμων για τους δύσκολους μήνες του χειμώνα. Αντίθετα, η γεμιστή γαλοπούλα είναι ξενόφερτο έθιμο. Το έφεραν από την Αμερική, όπου πρωτοκαθιερώθηκε για τη γιορτή των Ευχαριστιών, Ελληνες ναυτικοί στα τέλη του 19ου αιώνα.

-«Πανετόνε» στην Ιταλία. Το γνωστό αφράτο τσουρέκι, αφού ζυμωθεί με ρούμι και σταφίδες, φουσκώνει πολύ, καθώς ψήνεται αργά αργά. Στη γειτονική χώρα το γιορτινό μενού περιλαμβάνει και κοτετσίνο, φρέσκο χοιρινό που σερβίρεται με κρέμα από φακές.

-Κυπρίνο ψητό με σάλτσα μπίρας και ψωμί με τζίντζερ στην Αυστρία. Ακολουθούν για επιδόρπιο τα τοπφενπαλατσίνκεν, γλυκές κρέπες τυριού με γέμιση κρέμας και σος από καραμέλα και βερίκοκα.

-«Στόλεν» στη Γερμανία. Πρόκειται για ιδιαίτερα χορταστικό κέικ με φρούτα που πασπαλίζεται με ζάχαρη άχνη και συνοδεύει ιδανικά τον καφέ. Το πρώτο στόλεν ψήθηκε το 14ο αιώνα και το σχήμα του παρέπεμπε στο Θείο Βρέφος.

-«Πάντινγκ» (πουτίγκα) στην Αγγλία. Το παραδοσιακό γλυκό παρασκευάζεται με κονιάκ και σταφίδες και αφήνεται να ωριμάσει αρκετές εβδομάδες προτού κοπεί. Για κυρίως πιάτο οι Βρετανοί προτιμούν κρεατόπιτες.

Στην Αγγλία υπάρχει και ένα άλλο έθιμο όπως διαβάζουμε στην "Καθημερινή"

Οταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος τρώει γαλοπούλα, οι Αγγλοι πηγαίνουν παραδοσιακά στο γήπεδο

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η αγρανάπαυση του ελληνικού πρωταθλήματος στρέφει το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων στο αγγλικό πρωτάθλημα. Εκεί, ο συνδυασμός της θρησκευτικής παράδοσης με τη νέα ποδοσφαιρική οικονομία είναι μία θεσμική λειτουργία με μακραίωνη συγκρουσιακή ιστορία. Το πρωτάθλημα της Αλβιόνας διεξάγεται ακόμη και ανήμερα τα Χριστούγεννα αποκτώντας αίγλη αντίστοιχη μιας θεατρικής παράστασης ή μιας εκλεκτής συναυλίας, εκτοξεύοντας έτσι το κύρος του και τις πωλήσεις εισιτηρίων. Πέρα όμως από το προφανές οικονομικό κέρδος, που αγγίζει φυσικά και τον συνεχώς αναπτυσσόμενο ποδοσφαιρικό τουρισμό, οι χριστουγεννιάτικοι αγγλικοί αγώνες έχουν επαναστατικές ρίζες.

Η αρχή της παράδοσης

Στα μέσα του 17ου αιώνα, η αγγλική νεολαία χρησιμοποίησε το εκκολαπτόμενο άθλημα του ποδοσφαίρου ως μέσο διαμαρτυρίας εναντίον της πουριτανικής εξουσίας που έθεσε εκτός νόμου τα Χριστούγεννα, ως παγανιστικά και ειδωλολατρικά! Η Βουλή νομοθέτησε κατά των Χριστουγέννων, καλώντας τους υπηκόους να απέχουν από το εορταστικό κλίμα και όταν ο δήμαρχος του Καντέρμπουρι απαγόρευσε τον εορτασμό του 1647, ο λαός απάντησε παίζοντας μπάλα στους δρόμους ως ένδειξη ανυπακοής. Το 1659 στο Γιορκ κορυφώθηκε η αντιπαράθεση όταν ποδοσφαιριστές και πολίτες έσπασαν τα τζάμια μιας εκκλησίας και ένα έκτακτο δικαστήριο με πρόεδρο τον δήμαρχο καταδίκασε έντεκα παίκτες, κάτι που οδήγησε σε ακόμη πιο σοβαρά επεισόδια. Το 1660 ακόμη 13 ποδοσφαιριστές καταδικάστηκαν για «την εκτός νόμου συμπεριφορά τους» και την ίδια χρονιά στο Μπρίστολ μαθητές διαδήλωσαν για την απαγόρευση του ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο έγινε σύμβολο της κόντρας του απλού λαού με τις παράλογες απόψεις των πουριτανών αρχόντων και η σύνδεση του αθλήματος με τα Χριστούγεννα εμπεδώθηκε από το συλλογικό υποσυνείδητο της αγγλικής κοινωνίας στους επόμενους αιώνες.

Ο νέος αιρετικός

Μέχρι και ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, όταν πρότεινε πριν από λίγους μήνες κάποιες ριζοσπαστικές (για το βρετανικό στομάχι) «συνταγές» ποδοσφαιρικής ανάκαμψης, δεν τόλμησε καν να θίξει το ενδεχόμενο μη διεξαγωγής αγώνων μέσα στις γιορτές! Ο τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρότεινε τη διακοπή της κανονικής ροής του πρωταθλήματος κατά τον μήνα Ιανουάριο. «Εγώ έχω προτείνει χειμερινή διακοπή από τότε που ήρθα στην Αγγλία, πριν από 22 χρόνια αλλά οι υπεύθυνοι ακόμα πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι χειμερινό άθλημα. Το σκέφτηκα καλά και κατέληξα σε ένα πλάνο. Τα παιχνίδια των Χριστουγέννων θα μπορούσαν να παραμείνουν ως έχουν αλλά μία αγωνιστική (δέκα παιχνιδιών) θα μπορούσε να λάβει χώρα μέσα στον μήνα Ιανουάριο, κατακερματισμένη σε τρία Σαββατοκύριακα, ώστε να ξεκουραστούν οι ποδοσφαιριστές και να μη ζημιωθούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα των καναλιών». Το κύκλωσε το θέμα άψογα ο ιδιοφυής Σκωτσέζος...


-«Σπέκουλοος» στο Βέλγιο. Είναι μπισκότα αρωματισμένα με μπαχαρικά που, εκτός του ότι τρώγονται, στολίζουν και το έλατο. Ανήμερα τα Χριστούγεννα καταναλώνεται επίσης μεγάλη ποσότητα από κροκέτες πατάτας, που στην τοπική διάλεκτο λέγονται «ααρνταπέλ κορκέτζες».

-«Μπις ντε νοέλ» στη Γαλλία. Πρωτοδημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από ευφάνταστο σεφ που εμπνεύστηκε από ένα κούτσουρο το οποίο καιγόταν σε τζάκι. Είναι κέικ με γέμιση από κρέμα κάστανου, πασπαλισμένο με μάρζιπαν.

-«Ολιεμπόλεν» στην Ολλανδία. Πρόκειται για μπάλες σε μέγεθος μπουκιάς με γέμιση από σταφίδες, οι οποίες τηγανίζονται και πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη.

-Ασπρόμαυρη πουτίγκα, χοιρομέρι και γεμιστή γαλοπούλα στην Ιρλανδία. Η κραιπάλη ξεκινά από το πρωί με αβγά, μπέικον, ντομάτες, πατάτες και μανιτάρια, όλα ψητά.

-Μπακαλιάρο στην Πορτογαλία. Το εθνικό τους φαγητό δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το εορταστικό μενού. Συνοδεύεται με «ραμπανάντας», μπουκιές από ψωμί βουτηγμένες σε αβγό, κρασί και ζάχαρη και τηγανισμένες σε λάδι, και «μπόλο ρέι», στρογγυλό κέικ με φρούτα γκλαζέ και ξηρούς καρπούς.

-Ψητή χήνα και πουτίγκα ρυζιού στις Σκανδιναβικές χώρες. Επίσης σερβίρεται καφές με σταφιδόψωμα.

-«Μάρζιπαν» στην Ισπανία. Κάτι σαν τη χαλβαδόπιτα Κυκλάδων, φτιαγμένο με μέλι και καρύδια.



Παράξενα Χριστουγεννιάτικα έθιμα σε κάποιες Χώρες.

Λετονία

Στη Λετονία, οι πολίτες πιστεύουν ότι ο «Πατέρας των Χριστουγέννων» φέρνει από ένα δώρο και τις 12 μέρες των γιορτών, με αφετηρία την Παραμονή Χριστουγέννων.
Το επίσημο γεύμα των Λετονών περιλαμβάνει κόκκινα φασόλια με σάλτσα χοιρινού, μικρές πίτες, λάχανο και λουκάνικα.


Ουγγαρία

Αντίθετα, στην Ουγγαρία ο Σάντα Κλάους έρχεται στις 6 Δεκεμβρίου. Τα παιδιά πρέπει να καθαρίζουν και να τοποθετήσουν τα παπούτσια τους έξω από το σπίτι πριν πάνε για ύπνο. Την επόμενη μέρα, κόκκινοι σάκοι είναι γεμάτοι με γλυκά και παιχνίδια. Όσο για τα παιδιά, που ήταν άτακτα, τους περιμένει μια χρυσή βίτσα. Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά επισκέπτονται συγγενείς ή πηγαίνουν στο σινεμά, αφού ο μικρός Χριστός «φέρνει» δώρα. Γι’ αυτό, στο δέντρο είναι κρεμασμένα ακόμα και τρόφιμα για να «τρατάρουν» τον επισκέπτη. Το εορταστικό γεύμα περιέχει φρέσκο ψάρι με πατάτες και ρύζι, ενώ σερβίρονται και σπιτικά γλυκά. Τα μεγαλύτερα παιδιά πηγαίνουν στην εκκλησία.


Ρουμανία

Στην Τρανσυλβανία εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι νοικοκυρές μαγειρεύουν για Χριστουγεννιάτικο έδεσμα γεμιστό λάχανο, το οποίο ετοιμάζουν ένα 24ωρο πριν, αφού είναι πιο γευστικό τη 2η και την 3η μέρα.


Γερμανία

Οι Γερμανοί λατρεύουν να στολίζουν τα σπίτια τους με διάφορα παραδοσιακά μπιχλιμπίδια. Ιδιαίτερη θέση έχουν τα φαναράκια, που τοποθετούνται στα παράθυρα αλλά και ένα στεφάνι από φύλλα με τέσσερα φυσικά κεριά. Ο Πατέρας των Χριστουγέννων φέρνει τα δώρα αργά το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων, μετά τη Λειτουργία. Ένα από τα μέλη της οικογένειας χτυπά ένα κουδούνι και καλεί τους υπόλοιπους να ανοίξουν τα δώρα. Ψάρι και χήνα είναι κάποια από τα παραδοσιακά εδέσματα.


Γαλλία

Ζουαγιέ Νοέλ τραγουδούν οι Γάλλοι και τα έθιμα τους δε διαφέρουν πολύ από τα δικά μας. Τη διαφορά ωστόσο κάνουν στο στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου, όπου το γεμίζουν με κόκκινες κορδέλες και αληθινά άσπρα κεριά.


Αυστραλία

Εντελώς διαφορετικά Χριστούγεννα "κάνουν" οι Αυστραλοί, όχι όμως λόγω των διαφορετικών εθίμων, αλλά εξαιτίας του καιρού. Ενώ ο περισσότερος κόσμος ταυτίζει αυτές τις γιορτές με κρύο και χιόνι, στην Αυστραλία, ο Άγιος Βασίλης φτάνει από τη θάλασσα με τζετ σκι!

Χρόνια πολλά!


Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, zougla.gr, Καθημερινή

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Ιστορίες γι' αγρίους. Ελλάς το μεγαλείο σου!


Πρωί πρωί με την αυγούλα, με το που έφεξε ο ήλιος και λαλήσανε τα κοκόρια, βγήκα στους δρόμους να προλάβω δουλειές που αλλιώς δεν θα κατάφερνα να τις κάνω ποτέ.

Πήρα άδεια από την δουλειά σήμερα, άλλοι πήραν για να φύγουν ταξιδάκι, εγώ για να προλάβω τις τράπεζες, ούτε τάμα να το είχα.

Βλέπεις, το κράτος μας με το ένα χέρι στα δίνει τα χρήματα, και πριν προλάβεις να τα βάλεις στη τσέπη, με το άλλο χέρι σου κάνει λαβή ζιου-ζ'ιτσου σε γυρνάει ανάποδα και σε τινάζει σαν πατάκι της εξώπορτας για να πέσει κάτω μέχρι και το τελευταίο σεντ.

Ξεκινάω πρώτα για την Eurobank(βρυκόλακας νούμερο ένα), γιατί υπάρχει και ο κεφαλικός φόρος που λέγεται κάρτα, χωρίς να κάνω αγορές πλέον( το έμαθα για τα καλά το μάθημά μου) αλλά να πληρώνω μόνο,με 160 euro το μήνα και με το επιτόκιο που έχουν, φαίνεται ότι βάζω το υπέρογκο ποσό των 30 euro περίπου.
Καθώς ήμουν εκεί επ'ευκαιρία ρωτάω στο ταμείο:

-Μπορώ να πληρώσω το σήμα του αυτοκινήτου εδώ, όπως επίσης και τον ειδικό φόρο για τα ακίνητα;

-Όχι (μου απαντάει η υπάλληλος) εμείς δεν ασχολούμαστε με αυτά.

Ε ναι, εσείς ασχολείστε να μασάτε τα χρήματα του κοσμάκη για την πάρτη σας, άλλες είναι οι τράπεζες που συνεργάζονται με τον αρχιβρυκόλακα, είπα από μέσα μου.

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω, έκανε και ένα ψωφόκρυο το πρωί, για να πάω στο μέρος όπου ήταν και ο λόγος της σημερινής άδειας.

Πριν από τρία χρόνια, το παιδαγωγικό ινστιτούτο με είχε στείλει να επιμορφώσω συναδέλφους της ειδικότητας μου, στα νέα σχολικά βιβλία σε διάφορα σχολεία εντός και εκτός Αττικής, μέχρι την Λειβαδιά και την Εύβοια έφτασε η χάρη μου.
Φυσικά η βενζίνη δικιά μου και θα μου την πλήρωναν αφού τους πήγαινα τις αποδείξεις.
Πέρισυ, μου είχαν δώσει ένα ποσό γύρω στα 200 euro για εργασία και βενζίνη, φυσικά αν τα υπολογίσει κανείς, βλέπει εύκολα ότι αυτή η ιστορία είναι κακοπληρωμένη, δεν έγιναν όλα αυτά σε μια μέρα, και το αμάξι δεν καίει σάλιο αλλά βενζίνη, δεν είναι και μικρές οι αποστάσεις αυτές.

Την Παρασκευή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα, ήταν πάλι από το παιδαγωγικό ινστιτούτο, ακούω μία φωνή να μου λέει:

- Έχει εκδοθεί μία επιταγή στο όνομά σας από τον Ιούνιο, αν δεν έρθετε μέχρι τις 30 του μήνα τα χρήματα αυτά θα παραγραφούν και θα τα χάσετε.

Κόκκαλο εγώ!

Λέω:

- Καλά τώρα το θυμηθήκατε; το ξέρετε πολύ καλά ότι εργάζομαι, ολόκληρο καλοκαίρι υπήρχε αφού εκδόθηκε τον Ιούνιο η επιταγή, γιατί δεν με ειδοποιήσατε τότε;

-Μα σας παίρναμε τηλεφωνο και δεν σας βρίσκαμε(μου απαντάει η φωνή).

-Καλά (λέω) με δουλεύετε; το τηλέφωνο του σπιτιού το έχω μόνιμα εκτροπή στο κινητό, ακριβώς για να μη μπορεί κανείς να πει σε έπαιρνα και δεν σε έβρισκα.Τόσο εύκολο θεωρείτε ότι είναι να πάρω άδεια;

-Τότε (μου λέει) λυπάμαι αλλά θα τα χάσετε.

Τις μέρες των διακοπών ήταν αδύνατον να πάω, οι ημερομηνίες είναι όλες ανάποδες,μέρες που θα ήταν εργάσιμες πέφτουν Σαββατοκύριακα και στις 30 του μήνα έχω κλείσει ήδη service για το αυτοκίνητο γιατί περνάει και ΚΤΕΟ το αργότερο μέχρι τις 5 του μήνα(τυχαία το μαθα πριν μια βδομάδα, ότι δεν ισχύει πλέον για πρώτη φορά να περνάει ένα αμάξι στα 7 χρόνια από την κυκλοφορία του αλλά στα 4), έτσι αναγκαστικά η τελευταία μου ελπίδα ήταν η άδεια.

Μετά από πολλά μα και μου, και να δούμε, και το μάθημα, και την Τρίτη δεν ξέρουμε αν θα κάνουμε γιορτή στο σχολείο, και πως θα λείψεις, και ρώτα με πάλι την Δευτέρα, τελικά μπόρεσα να πάρω την άδεια, η αλήθεια είναι, ότι αν είναι μια κανονική μέρα σχολείου και λείψει κάποιος καθηγητής δημιουργήται μεγάλη αναστάτωση στο χώρο, γι αυτό αν δεν είναι θέμα ασθένειας οι άδειες δεν δίνονται εύκολα.

Τελικά έγινε μία μικρή γιορτούλα και έτσι βρέθηκα αντί να στρίβω το τιμόνι προς Αιγάλεω για την δουλειά, να το στρίβω για την Αγ. Παρασκευή και την επιταγή που με περίμενε, όπου θα 'παιρνα, το αμύθητο ποσό των 105 euro ναι για 105 euro μίλαγα τόση ώρα.

Τέλος, φτάνω εκεί πέρα, αφού πέρασα των παθών μου τον τάραχο με τους καταπληκτικούς αργοστροφίλες οδηγούς, που παίζουν α μπε μπα μπλομ με τις λουρίδες, μέχρι να αποφασίσουν σε ποια θα καταλήξουν(και συνήθως καταλήγουν να πηγαίνουν και στις δύο) με την υπερβολική ταχύτητα των 5km την ώρα.
Mέχρι να παρκάρω, με είχε πιάσει ναυτία από την οδήγηση του @ρχιμ@λ@κ@ που ήταν μπροστά μου.

Πάω εκεί λέω το ονομά μου, μία τύπισα μου λέει:

- Τελικά καταφέρατε και ήρθατε, δεν ήταν και τόσο δύσκολο έτσι;

Δεν μίλαγα το βλέμμα μου τα έλεγε όλα, είχα λίγη υπομονή ακόμα.

-Βάλτε εδώ μία υπογραφή και καλοφάγωτα.

-Με δουλεύεις; (της λέω)αντε γεια.

Ένα λεπτό να έμενα ακόμα θα δάγκωνα.Δεν ήξερα ότι υπήρχε και συνέχεια.

Η περιβόητη επιταγή, ήταν της Εθνικής τράπεζας, σκέφτηκα ότι στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής υπάρχει Εθνική, ή ώρα ήταν 10.30 και λέω ας πάω να την εξαργυρώσω να τελειώνω να μην λήξει αφου έχει χρονικό περιθώριο.

Από έξω ουρά, κάθομαι και εγώ στην ουρά, και διαβάζω στο τζάμι της κλειστής πόρτας της τράπεζας.

"Εισέρχεστε ένας ένας, απαγορεύεται να φοράτε γυαλιά, σκουφιά, καπέλο ή κράνος μηχανής"

Ποδηλάτου επιτρέπεται δηλαδή;
Για το κασκόλ δεν έγραφε τίποτα ευτυχώς, γιατί την πνευμονία δεν θα την γλύτωνα.
Έρχεται η σειρά μου μπαίνω στη πρώτη πόρτα...δεύτερη πόρτα, κοιτάζω για κουμπάκι όπως έχουν οι άλλες τράπεζες, να το πατήσω να ενεργοποιηθεί να ανοίξει και η δεύτερη πόρτα, εδώ το κουμπάκι εκεί το κουμπάκι... τίποτα.
Καθώς έψαχνα τρόπο, βλέπω αριστερά πιο πάνω από το κεφάλι μου ένα κόκκινο κουμπί και μία μικρή ταμπελίτσα που έλεγε:

"Κοιτάτε το κόκκινο κουμπί έως ότου ανοίξει η πόρτα".

Δηλαδή αν στον κύριο κουμπί δεν άρεσε η φάτσα μου δεν θα έμπαινα να ξεμπερδέψω με το μαρτύριο;
Αν είχα τα κέφια μου και ελεύθερο χρόνο θα έκανα γκριμάτσες να δω πως θα αντιδρούσε το μηχάνημα, αλλά έτσι όπως ήμουν δεν με έπαιρνε, να έβγαινε και κανένα αυτόματο πόδι και να βρισκόμουν με βιονική κλωτσιά έξω από την τράπεζα.
Μετά από κανα δίλεπτο ο κουμπής αποφάσισε ότι δεν ήμουν κουκουλοφόρος, ότι δεν ήμουν προβοκάτορας, ότι δεν ήθελα να κλέψω, αλλά να πάρω αυτά που μου χρωστάει το Ελληνικό δημόσιο, και ότι δεν θα τα έκανα λίμπα εκεί μέσα(σε αυτό το τελευταίο καλά θα κάνει να μην είναι σίγουρος άλλη φορά, το γιατί θα το δείτε παρακάτω).
Κόβω ένα νουμεράκι να πάρω σειρά σαν νομοταγής πολίτης.
Είχα το νούμερο 205, το μεγαλύτερο νούμερο στα ταμεία εκείνη την ώρα ήταν το 160.
Πάω βρίσκω μία καρεκλίτσα μπροστά από τα ταμεία και κάθομαι να περιμένω τη σειρά μου.
Κοιτάζω το χαρτάκι 40 λεπτά αναμονή έγραφε(μη το πιστεύετε ποτέ αυτό που γράφει, το γράφει σε ιδανικές συνθήκες, οι οποίες όμως δεν υπάρχουν ποτέ).
Ήταν πέντε ταμεία, τα τρία λειτουργούσαν , τα άλλα δύο είχαν άδεια από τη σημαία κλασσικά.
Καθόμουν και παρατηρούσα τους πελάτες, οι ηλικίες τους πάνω από 75-80 στους περισσότερους.
Αυτό, όσοι εργαζόμενοι που ο χρόνος σας είναι περιορισμένος και έχετε πάει σε τράπεζες, ξέρετε τι σημαίνει, ότι υπήρχε φόβος την αλλαγή του χρόνου να τη ζήσω μέσα στη τράπεζα.

Προσπαθούσα να κάνω ασκήσεις ηρεμίας, έλεγα εφιάλτης είναι θα περάσει κάνε υπομονή.
Μα όση υπομονή και να είχα μαζεμένη, χανόταν όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, τα πεντάλεπτα, τα δεκάλεπτα, τα μισάωρα, η ώρα , ΝΑΙ η ώρα, είπαμε τα 40 λεπτά που έγραφε το χαρτάκι μου ήταν ψέμα, τα νούμερα προχώραγαν απελπιστικά αργά, γιατί η κάθε γιαγιά, ήθελε πλήρη ανάλυση του τι, και πως, και πόσα σεντ υπόλοιπο, και πόσες χιλιάδες euro έχει στο κάθε βιβλιάριο, και τι τόκος αντιστοιχεί, και ο ταμίας να λέει:

-Είναι όλα γραμμένα

-Δεν βλέπω παιδάκι μου(να τσιρίζει η γριά λες και την σφάζανε) η δουλειά σου δεν είναι και να μου τα πεις;

Ο δε παππούς μπροστά, είχε πιάσει φιλολογική συζήτηση με την ταμία, όλο ενδιαφέρον τη ρώταγε:

-Και είπαμε δεν είσαι παντρεμένη έ;

(αυτό το ε όλο σημασία)

και η κοπέλα φανερά σε δύσκολή θέση είχε αλλάξει 10 χρώματα θέλοντας ν' ανοίξει η γη να την καταπιεί προσπαθούσε να μην προσβάλει τον πελάτη. Επί δέκα λεπτά την έπρηζε με το να της λέει αηδίες, για το ότι έχει μεγάλη οικονομική επιφάνεια, και ότι ψάχνει έναν ανθό να στολίσει το σπίτι και τη ζωή του, και πως θα περάσει τις διακοπές της η κοπέλα αν έχει κανονίσει κάτι.

Αηδίες και ξεράσματα, δεν άντεξα, απόσταση αναπνοής με χώριζε από τον σιτεμένο Δον Ζουάν και του είπα:

-Τελείωνε ρε μπάρμπα με το καμάκι επιτέλους, νυχτώσαμε.

Κατάλαβε ότι ακουγόταν, κατέβασε το κεφάλι και έφυγε.

Πολλοί ηλικιωμένοι πιστεύουν ότι επειδή είναι γέροι όλα τα δικαιώματα είναι δικά τους και όλοι πρέπει να είναι σούζα, ή να τους λυπούνται και να κάνουν παραχωρήσεις.
Να όμως που κάποιοι είναι απατεώνες και παμπόνηροι.
Πλησίαζε η σειρά μου, ήταν ένας κύριος στο ταμείο, που μετά από αυτόν κανονικά ήμουν εγώ, ξαφνικά, ένας κοντοστούπης μπάρμπας σαν καλικάτζαρος, πετάγεται απο το πουθενά και τσουπ στο ταμείο κολλητά στον κύριο, που ακόμα δεν είχε τελειώσει καλά καλά τη συναλλαγή του.
Λέω ή μαζί είναι, ή κάτι θέλει να ρωτήσει και θα φύγει.
Μπαααα, τη θέση μου ήθελε να φάει ο μάγκας.

-Παιδάκι μου (λέει με κλαψομούνικο ύφος στην υπάλληλο), ήμουν πιο πριν αλλά άλλαξες γρήγορα το νούμερο και δεν πρόλαβα να φτάσω στο ταμείο.

Η υπάλληλος του λέει ευγενικά:

-Να δω το νουμεράκι σας...

Τότε τι κάνει ο πονηρός...σκύβει αριστερά δήθεν ότι ψαχνόταν, κοντός αυτός, ψηλός ο πάγκος του ταμείου δεν ήταν και στο οπτικό πεδίο της υπαλλήλου, και παίρνει ένα κοντινό νούμερο, που είχε πετάξει προηγούμενος πελάτης στο ψηλό κάδο (σαν τους κάδους- σταχτοδοχεία των κινηματογράφων ) και της το δίνει.
Η κοπέλα το 'χαψε, εγώ όμως όχι, αφού είδα όλη τη σκηνή.
Σηκώθηκα πήγα δίπλα του και είπα δυνατά για να με ακούσουν όλοι οι υποψήφιοι κλαψομούνηδες κομπιναδόροι:

-Τα χαρτάκια τα παίρνουμε από το μηχάνημα και όχι από τα σκουπίδια, πήγαινε πάρε ένα και περίμενε τη σειρά σου, τώρα είναι η δική μου η σειρά.

Φυσικά, όλοι οι γέροι κόντεψαν να με φάνε, σε σφηκοφωλιά γέρων εξάλλου είχα βρεθεί, αλλά την σειρά μου την πήρα πίσω, η ώρα που έφτασα στο ταμείο ήταν πλέον 12, τους φόρους του Αλογοβρυκόλακα τους πλήρωσα, την επιταγή την εξαργύρωσα (φυσικά και αυτή σε λογαριασμούς θα πάει), και ξεκίνησα να φύγω.

Αρκετά πια, οι γέροι είναι αργόσχολοι, μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να πάνε στις τράπεζες, ή όπου αλλού θέλουν, δεν έχουν άγχος να προλάβουν τα πάντα σε λίγη ώρα όπως εμείς, ας γίνουν ταμεία για αργόσχολους να πίνουν και καφέ να παίζουν και πρέφα με τους υπάλληλους, εμείς οι υπόλοιποι τι φταίμε;
Να πάρουν παραπάνω υπαλλήλους και να έχουν βάρδιες τα ταμεία, ας δουλέψουν εναλλάξ και μεσημεριανές ώρες και απόγευμα όπως το ταμιευτήριο, για να προλαβαίνουμε όλοι.

Νόμιζα ότι δεν θα τύχαινε άλλη αναποδιά, μα που ζω, αφού ξέρω ότι ο νόμος του Μέρφυ έχει γραφτεί για μένα...

Παίρνω το αμαξάκι μου και επιστρέφω πλέον στο σπίτι, με το που παίρνω τη στροφή και λέω ουφ έφτασα επιτέλους, τι να δω!!!!
Ένα φορτηγό της NEOSET είχε κλείσει τη πορτα του γκαράζ και ο οδηγός άφαντος, παρκάρισμα κανονικό.
Η κόρνα κόντεψε να μπλοκάρει, η φωνή μου να κλείσει από τα μπινελίκια και τα γαμοσταυρίδια, βγαίνει ένας τύπος, (ο συνοδηγός) και λέει βαριεστημένα:

-Τωωωώρα κατεβαίνει...

-Να γκρεμοτσακιστεί και να ρθει, έχουμε και μεις δουλειές, φτάνει πια, ο καθένας τη βολή του, δεν βλέπει ότι έχει κλείσει την είσοδο;

-Καααααλά κάνε ένα κύκλο και θα έχει κατέβει.

Κάνω τον κύκλο όχι γιατί μου το είπε ο γεμάτος "ενέργεια" συνοδηγός, αλλά γιατί δεν μου έφταιγαν σε τίποτα οι οδηγοί που μαζεύτηκαν πίσω μου να καθυστερούν και εκείνοι από τις δουλειές τους.

Κάνω τον κύκλο, και ξανακάνω τον κύκλο...κατεβαίνει επιτέλους η "οδηγάρα".

-Τώρα το παίρνω πως κάνεις έτσι για μισό λεπτό...

Μωρέ το ξέρω ότι ΤΟΝ παίρνεις αυτό φαίνεται, και δεν είναι μισό λεπτό το τέταρτο αλλά 15 λεπτά(είπα από μέσα μου αυτή τη φορά γιατί αλλιώς ακόμα κάτω από τη πολυκατοικία θα βρισκόμουν να βρίζομαι με τον μ@λ@κ@).

Βάζει μπρος να φύγει και του κυλάει μπροστά, βάζει χειρόφρενο πατάει συμπλέκτη-γκάζι, η μηχανή μουγκρίζει έτοιμη να εκραγεί, βρωμάει όλος ο τόπος συμπλεκτίλα, η κλασσική μυρωδιά που αποκτάει ο δρόμος από τους άχρηστους οδηγούς που δεν μπορούν να κάνουν οπισθοπορεία σε ανηφόρα.Νομίζει ότι χάλασε και κατεβαίνει κάτω.

-Κόλλησε ρε, χάλασε, δεν κάνει πίσω, εδώ θα μείνει, άστο αλλού το αμάξι σου, πρόβλημά σου...

-Τι λες ρε, ήρθα γω να σου απαγορέψω να μπεις σπίτι σου, 200 euro το μήνα πληρώνω τη ρημαδοθέση από το υστέρημά μου γιατί δεν υπάρχει χώρος ούτε να περπατήσεις, όχι να παρκάρεις στο Παγκράτι αν δεν κάνεις κύκλους κανά 2ωρο, και θα μου πεις προβλημά μου;
Αυτοί που τους πήγες τα έπιπλα ήταν υποχρεωμένοι να κρατήσουν μία θέση για το φορτηγό σου, όπως γίνεται με όλες τις εταιρείες μεταφορών, κι αν δεν γινόταν αυτό με ένα κώνο για λίγη ώρα, 5 λεπτά να ανεβάσεις το αντικείμενο πάνω.
Όχι να το βάζεις όπου να ναι και να την πληρώνω εγώ τη νύφη επί μισή ώρα τώρα και ποιος ξέρει πόση ώρα ακόμα.
Έχε υπόψη σου ότι γερανός στη κατηφόρα αυτή δεν έρχεται λόγω της κλίσης του εδάφους, τσεκαρισμένο όταν είχα καλέσει να μαζέψει η τροχαία το αυτοκίνητο ενός άλλου γαϊδουριού σαν εσένα.
Κλήσεις όμως δίνουν και πινακίδες παίρνουν.
Διάλεξε, κόψε το σβέρκο σου και βγάλτο από κει αμέσως, ή φέρνω την τροχαία.

Ξαναμπαίνει η "οδηγάρα" στο φορτηγάκι, λίγο-λίγο με πολύ-πολύ άρωμα συμπλέκτη όμως, πήρε την κατάλληλη κλίση το αυτοκίνητο και μπορούσε να βγει πλέον.

Και του φωνάζω :

-Ετσι είναι τα χαλασμένα ρε; χαλασμένο είναι το κεφάλι σου, μη παρκάρεις άλλη φορά σε μέρη που και απαγορεύεται και δεν μπορείς να ξεπαρκάρεις αφού εισαι τόσο άχρηστος...
Και μπήκα επιτέλους στο γκαράζ...

Εδώ και λίγες ώρες είμαι σπίτι, προς το παρόν δεν μου έχει συμβεί τίποτε άλλο που να δοκιμαστούν τα νεύρα μου, αλλά μη λέω μεγάλη κουβέντα, η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμα, και όλα είναι πιθανά....

Αποχαιρετά με συλλαλητήριο η εκπαιδευτική κοινότητα το 2008 στα Προπύλαια



Με το συλλαλητήριο που ξεκίνησε στις 2 το μεσημέρι από τα Προπύλαια αποχαιρετά η εκπαιδευτική κοινότητα το 2008, δίνοντας νέο ραντεβού για τις 9 Ιανουαρίου. Για σήμερα, Τρίτη, έχει προγραμματιστεί και παράσταση διαμαρτυρίας μαθητών έξω από το υπουργείο Παιδείας στο Μαρούσι (3 μ.μ.).

Σύμφωνα με το Βήμα, η εξέλιξη της συγκέντρωσης -εάν δηλαδή θα είναι ειρηνική ή επεισοδιακή- αναμένεται να κρίνει και το μέλλον των καταλήψεων στις πανεπιστημιακές σχολές.

Η πλειονότητα όσων συμμετέχουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου προσανατολίζεται στη συνέχισή της και μέσα στην περίοδο των Χριστουγέννων.

Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η κατάσταση, σύμφωνα με πληροφορίες, στην κατάληψη της Νομικής, καθώς συνολικά η εικόνα για το τι μέλλει γενέσθαι είναι συγκεχυμένη και σε απόλυτους αριθμούς σχεδόν μοιρασμένη.

Βαρόμετρο στη συγκεκριμένη κατάληψη αναμένεται να αποτελέσει η απόφαση της γενικής συνέλευσης των φοιτητικών συλλόγων της Σχολής, καθώς η ετυμηγορία περί συνέχισης ή μη των διαδικασιών και κινητοποιήσεων οποιασδήποτε μορφής λαμβάνεται εκ παραλλήλου από δύο διαφορετικά όργανα: την προαναφερθείσα συνέλευση και την αντίστοιχη των αντιεξουσιαστών, των ανεξάρτητων ομάδων φοιτητών και όσων άλλων έχουν καταλάβει εδώ και δύο εβδομάδες τον χώρο.

Σρκετές άλλες σχολές οι καταλήψεις έχουν ανασταλεί, ενώ οι περισσότεροι φοιτητικοί σύλλογοι ιδίως στις πόλεις της υπόλοιπης Ελλάδας (Ηράκλειο, Πάτρα, Ιωάννινα, Χανιά, Κομοτηνή, Μυτιλήνη) έχουν δώσει ραντεβού για τις 7 ή 8 Ιανουαρίου προκειμένου να επανεξεταστεί ο τρόπος δράσης τους μετά τις γιορτές.

Εξαίρεση φαίνεται να αποτελεί η Θεσσαλονίκη, όπου οι καταληψίες φοιτητές, μαθητές και αντιεξουσιαστές έχουν συγκεντρωθεί συμβολικά στο κτίριο της Σχολής Θεάτρου και αναμένεται να παραμείνουν σε αυτό όλη την περίοδο των εορτών.

πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Χριστουγεννιάτικα έθιμα στις Βαλκανικές χώρες.


(The Bran Castle in Transylvania-Romania)

Ένα μοναδικό γιορτινό "παζλ" συνθέτουν τα ήθη και έθιμα για τον εορτασμό των Χριστουγέννων στα Βαλκάνια, όπου οι παραδόσεις "καλά κρατούν".

Στην Κροατία ,το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίζεται με φρούτα, καρύδια, γλυκά, γυάλινα στολίδια και κεριά. Οι επισκέπτες θα ακούσουν διαφορετικές "εκδοχές" από τα κάλαντα, θα δοκιμάσουν πληθώρα παραδοσιακών, χριστουγεννιάτικων, φαγητών και θα αισθανθούν "μέρος" της παράδοσης. Ο εορτασμός των Χριστουγέννων αρχίζει στις 13 Δεκεμβρίου (εορτή της αγίας Λουκίας), όπου οι οικογένειες τοποθετούν σπόρους σιταριού σε ένα πιάτο με νερό. Οι σπόροι μεγαλώνουν και το βράδυ των Χριστουγέννων τους δένουν με την αποκαλούμενη "trobojnica" μια κορδέλα με κόκκινο, μπλε και άσπρο χρώμα. Η παράδοση θέλει μια γυναίκα να γυρνά στις γειτονιές και να προσφέρει σύκα, αμύγδαλα, ξηρούς καρπούς και μήλα.

Εξάλλου, σε αρκετές περιοχές, οι οικογένειες σκορπούν άχυρα στα πατώματα των σπιτιών τους και κάτω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, την παραμονή των Χριστουγέννων. Τα μέλη των οικογενειών κάνουν ευχές για υγεία, καλή τύχη και συχνά κάθονται πάνω στα άχυρα.



(Η φάρμα της οικογένειας Salaj)

Το "παραμύθι" των Χριστουγέννων "ζωντανεύει" και στον κήπο της οικογένειας Salaj, στην περιοχή Γκραμπόβνιτσα. Η οικογένεια κάθε χρόνο, στολίζει εκτός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο σπίτι, τον κήπο της με χιλιάδες λαμπιόνια και στολίδια με αποτέλεσμα να περιληφθεί στον κατάλογο του οργανισμού τουρισμού της περιοχής και του Οργανισμού Τουρισμού της Κροατίας, ως ελκυστικός προορισμός για τους επισκέπτες από άλλες χώρες. Μάλιστα, το αποτέλεσμα είναι τόσο εντυπωσιακό που οι φωτογραφίες από το χριστουγεννιάτικο διάκοσμο "φιλοξενούνται" σε αρκετές διαδικτυακές πύλες.

Στη Ρουμανία, τα κάλαντα των Χριστουγέννων "σκορπούν" στον χειμωνιάτικο αέρα το μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου και γλυκαίνουν τις καρδιές των Ρουμάνων που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα τηρώντας τις παραδόσεις.

Στα σοκάκια των πόλεων και των χωριών νέοι και παιδιά ψάλλουν τα κάλαντα, ενώ οι πατεράδες βάζουν κέρματα στις τσέπες των παντελονιών των παιδιών τους για να είναι το Νέο Έτος άφθονο και γενναιόδωρο μαζί τους.

Επίσης, ανήμερα των Χριστουγέννων, το ψωμί τοποθετείται κάτω από το τραπέζι για να φέρει τύχη στην οικογένεια και σπόροι σιταριού τοποθετούνται κάτω από το τραπεζομάντιλο για να είναι καλή η σοδειά το Νέο Έτος.

Στις 20 Δεκεμβρίου οι Ρουμάνοι γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Ιγνατίου (ουσιαστικά αυτή την ημέρα ξεκινά ο εορτασμός των Χριστουγέννων). Αυτή την ημέρα απαγορεύεται η εργασία και η μοναδική δουλειά που καλούνται, κυρίως, οι νοικοκυρές να κάνουν είναι να ετοιμάσουν το μενού του χριστουγεννιάτικου δείπνου.

Στη Σερβία, οι πολίτες λένε "Srecan Bozic" (Καλά Χριστούγεννα) και στο γιορτινό τραπέζι τρώνε τη "cesnica" ένα ιδιαίτερο είδος ψωμιού που αποτελεί παράδοση για τα Χριστούγεννα. Κάθε μέλος της οικογένειας παίρνει ένα κομμάτι, ενώ ένα κομμάτι προορίζεται και για το σπίτι. Πρόκειται για ένα "είδος" βασιλόπιτας, καθώς μέσα στο ψωμί υπάρχει ένα νόμισμα και όποιος το βρει, θεωρείται καλότυχος για τη νέα χρονιά.

Το ιδανικό, εορταστικό περιβάλλον στη Σερβία, το "συνθέτει" και το κόψιμο του δέντρου (συνήθως βαλανιδιά) την παραμονή των Χριστουγέννων. 'Ένα μεγάλο κομμάτι από το δέντρο συνήθως ρίχνεται στο τζάκι του σπιτιού για καλή τύχη. Εξάλλου, ένα πάκο από άχυρα σκορπίζεται στο πάτωμα του σπιτιού, ενώ το γιορτινό τραπέζι "χαρακτηρίζεται" από ποικιλία φαγητών.

Ανήμερα των Χριστουγέννων, ο εορτασμός "μεταφέρεται" στις εκκλησίες όπου οι καμπάνες χτυπούν και καλούν τους πολίτες να γιορτάσουν τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Ιδιαίτερη σημασία έχει - κατά την παράδοση - ο πρώτος επισκέπτης του σπιτιού, καθώς πρέπει να θεωρείται καλότυχος για να φέρει στην οικογένεια γούρι για το Νέο Έτος. Μάλιστα, οι περισσότεροι για να είναι σίγουροι ότι θα έχουν καλή τύχη το Νέο Έτος, επιλέγουν τον πρώτο επισκέπτη.

Στη Βουλγαρία, κάθε χρόνο στις 24 Δεκεμβρίου, όλα τα μέλη της οικογένειας συγκεντρώνονται από νωρίς για να ετοιμάσουν το γιορτινό τραπέζι. Η παράδοση θέλει αυτό το ψωμί να το έχει ετοιμάσει μια ανύπαντρη ή πρόσφατα παντρεμένη κοπέλα. Το ψωμί είναι διακοσμημένο με στοιχεία που συμβολίζουν τα οικόσιτα ζώα και τον αγρό. Μέσα σε αυτό τοποθετείται ένα τυχερό νόμισμα.

Η ίδια κοπέλα παρασκευάζει στρογγυλά τσουρέκια για τους μικρούς που ψάλλουν τα κάλαντα. Πριν από το γιορτινό τραπέζι, η νοικοκυρά του σπιτιού θυμιατίζει όλα τα δωμάτια, τον κήπο και τον αχερώνα - όπου αυτός υπάρχει - προκειμένου να ξορκίσει τα κακά πνεύματα.

Τίποτα δεν δανείζεται αυτή την ημέρα προκειμένου τα πλούτη της οικογένειας να παραμείνουν σε αυτή κατά τη διάρκεια του έτους. 'Ένα ξεχωριστό στοιχείο είναι η τελετή "koleduvane": Μεταμφιεσμένοι και ψάλλοντας τα κάλαντα, νεαρά αγόρια που συμμετέχουν στην τελετή, περιφέρονται από σπίτι σε σπίτι για να ευχηθούν ευημερία, καλή τύχη και υγεία. Στη συνέχεια έρχονται άλλοι νεαροί που έχοντας βέργες κρανιάς, στολισμένες με κορδέλες, καλαμπόκι και φρούτα, χτυπούν απαλά τους ανθρώπους στους ώμους και τους εύχονται υγεία, μακροζωία και επιτυχία.

Την έναρξη των εορτασμών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς σηματοδοτεί η ημέρα του Αγίου Ιγνατίου που εορτάζεται στις 22 Δεκεμβρίου.

Με μακρά παράδοση, πληθώρα εθίμων "κομμάτι" της κοινής ευρωπαϊκής κληρονομιάς και στη Σλοβενία "πρωταγωνιστούν" τα κάλαντα και το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Βέβαια, το ψωμί που "κοσμεί" το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, "κουβαλά" και αυτό το δικό του "βάρος" καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, θα φέρει στους ανθρώπους και τα οικόσιτα ζώα, υγεία, δύναμη και ενέργεια. Οι "καλαντάρηδες", εξάλλου, θα φέρουν και αυτοί σε κάθε σπίτι ευχές για υγεία, τύχη και ευλογία. Στη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, σε κάθε σπίτι, οι νοικοκυρές θυμιατίζουν για να διώξουν μακριά τα κακά πνεύματα.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, οι οικογένειες συγκεντρώνονται στο σπίτι και τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας μοιράζουν στα παιδιά γλυκά και φρούτα.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Χριστουγεννιάτικα τραγούδια σε σπάνιες εκτελέσεις!







Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματα της βλητικής εξέτασης για το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου;




ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΛΗΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Στο συμπέρασμα ότι η σφαίρα που σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο δεν εξοστρακίσθηκε σε επιφάνεια που βρίσκεται ψηλά και κατά συνέπεια ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας δεν πυροβόλησε στον αέρα συμφώνησαν οι εμπειρογνώμονες που έκαναν χθες το πρωί αυτοψία στον τόπο του εγκλήματος.

Παρόντες ήταν ο ανακριτής της υπόθεσης κ. Φώτης Βλάχος, ο δικηγόρος της οικογένειας του 15χρονου Δημήτρης Τσοβόλας και οι τεχνικοί σύμβουλοι των δύο πλευρών. «Πρόκειται για ανθρωποκτονία από πρόθεση», δήλωσε ύστερα από την ολοκλήρωση της αυτοψίας ο συνήγορος της οικογένειας Γρηγορόπουλου. «Ο δράστης δεν πυροβόλησε στον αέρα, αλλά στόχευσε ευθέως στο σημείο όπου ήταν ο Αλέξης και η παρέα του. Δεν υπάρχει κανένα σημείο όπου θα μπορούσε να εξοστρακιστεί η σφαίρα. Είναι ανοιχτό το συγκεκριμένο σημείο», προσέθεσε.

Όσο για την πλαϊνή επιφάνεια στην οποία προσέκρουσε η σφαίρα, σύμφωνα με τη βαλλιστική έκθεση, η πολιτική αγωγή διευκρινίζει: «Αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο και δεν αλλάζει την ανθρωποκτόνο πρόθεση του δράστη».

Αρχές Ιανουαρίου

Ωστόσο, το τελευταίο κομμάτι του παζλ των εγκληματολογικών ερευνών για τη διερεύνηση των συνθηκών του φόνου, δηλαδή τα αποτελέσματα της βλητικής διερεύνησης, αναμένονται αρχές του Ιανουαρίου.

Από τα 22 μέτρα

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, με τα στοιχεία που έδωσαν οι αυτόπτες μάρτυρεςπροέκυψε πως η απόσταση από την οποία ο Κορκονέας πυροβόλησε τον Γρηγορόπουλο είναι 22 μέτρα. Μια μαρτυρία ωστόσο τοποθέτησε την απόσταση στα 30 μέτρα. Κύκλοι της ΕΛ.ΑΣ. αποκαλύπτουν στα «ΝΕΑ» πως εντοπίστηκαν δύο πιθανά σημεία εξοστρακισμού της σφαίρας. Και τα δύο βρίσκονται σε πλαϊνή επιφάνεια, κάτι που ταυτίζεται με τα αποτελέσματα της βαλλιστικής έκθεσης.

50 πόντους από το έδαφος

«Σε καμία από τις δύο επιφάνειες δεν βρέθηκαν ίχνη χαλκού ή μολύβδου που να μας βεβαιώνει πως πρόκειται για την επιφάνεια όπου χτύπησε η σφαίρα. Αυτό όμως είναι φυσιολογικό καθώς μεσολάβησαν αρκετές ημέρες, είχαμε βροχές και είναι πιθανό να εξαφάνισε αυτά τα στοιχεία», λέει στα «ΝΕΑ» αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.
Ο ίδιος αξιωματικός αναφέρει, για τις δύο επιφάνειες όπου βρέθηκαν ίχνη από πρόσκρουση σφαίρας, πως κατ΄ αρχάς δεν είναι απαραίτητο να συσχετίζονται με τη δολοφονία του Αλέξη. «Ίσως να υπάρχει και το ενδεχόμενο κάποιος να προσπάθησε να πειράξει στοιχεία του χώρου. Σε κάθε περίπτωση, αυτό έχει μικρή σημασία καθώς η σφαίρα πάνω της έφερε τη χημική σύσταση του υλικού στο οποίο χτύπησε προτού καρφωθεί στο σώμα του Αλέξη. Η χημική σύσταση δεν αλλάζει και η ανάλυση των στοιχείων που πήραμε θα μας δείξει αν κάποιο από τα σημάδια ταυτίζεται με τον πυροβολισμό και ποιο όχι». Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, και οι δύο επιφάνειες βρίσκονται σε σημεία που δεν ξεπερνούν σε απόσταση από το έδαφος τα 50 εκατοστά.


Χωρίς τους δύο φρουρούς η αναπαράσταση του εγκλήματος

Η διαδικασία της αυτοψίας άρχισε στις 7 το πρωί και έγινε αιφνιδιαστικά προκειμένου να μην υπάρξει συγκέντρωση κόσμου. Παρ΄ όλα αυτά υπήρξε μικρή κινητοποίηση, που εντάθηκε όταν κυκλοφόρησε η φήμη πως στο σημείο θα μεταφέρονταν και οι δύο κατηγορούμενοι ειδικοί φρουροί προκειμένου να γίνει αναπαράσταση. Τελικά, ύστερα από συνεννόηση με το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. που δήλωσε στις ανακριτικές αρχές ότι δεν ήταν σε θέση να διαφυλάξει τη σωματική ακεραιότητα των δύο αστυνομικών, δεν έγινε η μεταφορά τους από τις φυλακές Δομοκού. Πολυμελές συνεργείο από τη σήμανση των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛ.ΑΣ.

συγκέντρωσε από την οδό Τζαβέλλα όλα όσα θεωρήθηκαν κρίσιμα στοιχεία για την τεκμηρίωση της υπόθεσης. Συγκεκριμένα οι πραγματογνώμονες πήραν δείγματα δομικού υλικού από διάφορα σημεία από επιφάνειες τοίχων, το οδόστρωμα και άλλων αντικειμένων που βρίσκονται στην οδό Τζαβέλλα προκειμένου να γίνει ταυτοποίηση με το οικοδομικό υλικό που ανιχνεύθηκε στη σφαίρα. Όλα τα υλικά μεταφέρθηκαν στο Ινστιτούτο «Δημόκριτος», όπου θα υποβληθούν σε πολλαπλές εργαστηριακές εξετάσεις.

Η έκθεση της βλητικής διερεύνησης θα υποβληθεί μετά την εξέταση των εργαστηριακών αποτελεσμάτων και των μετρήσεων που έγιναν χθες. Όπως εξηγούν στα «ΝΕΑ» πραγματογνώμονες, «με βάση όλα αυτά τα στοιχεία θα συνταχθεί η βλητική έκθεση, η οποία και με τα στοιχεία που έχουν δοθεί από τη βαλλιστική και την ιατροδικαστική έρευνα θα προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα της δολοφονίας».

πηγή: ΤΑ ΝΕΑ