Σήμερα ψηφίζουν το νομοσχέδιο για το Νέο Λύκειο. Πορεία στη Βουλή

Για άλλη μία φορά οι Εικαστικοί, δώσαμε δυναμικό παρόν στην πορεία διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή, για να αποσυρθεί αυτό το τερατούργημα, που υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο την εκπαίδευση.

Τη Δευτέρα πρώτη μέρα της απεργίας θα είμαστε πάλι εκεί να δώσουμε το παρόν.

Πηγές εικόνων και βίντεο: Δρομογράφος και AlfaVita

Η απαξίωση της Καλλιτεχνικής Παιδείας και η έξωσή της από το Σχολείο

Μεθοδευμένα και με συνοπτικές διαδικασίες, προχωρούν στην οριστική κατάργηση και έξωση της Καλλιτεχνικής Παιδείας από την Εκπαίδευση.
Η αρχή έγινε στα ΕΠΑΛ με τον ξαφνικό θάνατο ειδικοτήτων που είχαν άμεση σχέση με το σχέδιο, συνέχισαν με το Γενικό Λύκειο με την κατάργηση του Ελεύθερου και Γραμμικού Σχεδίου.
Το Γραμμικό και το Ελεύθερο Σχέδιο είναι μαθήματα που εξετάζονται στις Πανελλήνιες Εξετάσεις για την εισαγωγή των μαθητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που απαιτείται σχέδιο, Αρχιτεκτονική, Γραφιστική, Διακόσμηση, Δομικών έργων και πολλές άλλες.
Οι μαθητές οδηγούνται στον δύσκολο για όλους καιρό που διανύουμε σε  φροντιστήρια  Ελεύθερου και Γραμμικού Σχεδίου για να μπορέσουν να αποκτήσουν επαφή με το αντικείμενο και να δώσουν τις εξετάσεις τους, τέτοια φροντιστήρια όμως υπάρχουν μόνο στις μεγάλες πόλεις και όχι σε όλες, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται η ίση πρόσβαση  όλων των μαθητών απ' όποια πλευρά της Ελλάδας κι αν βρίσκονται σε αυτές τις Σχολές.Δεν είναι όμως μόνο αυτό, η οικονομική εξαθλίωση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικογένεια, κάνει απαγορευτικά τα φροντιστήρια για τους περισσότερους μαθητές, ακόμα κι αν έχουν Φροντιστήριο Σχεδίου στην πόλη τους.
Το Υπουργείο Παιδείας δεν σταμάτησε εκεί την καταστροφή της Καλλιτεχνικής Παιδείας, αποφάσισε να την αφαιρέσει και από τα Γυμνάσια, θα χάσουν και σ' αυτά ακόμα οι μαθητές την επαφή, με την Αισθητική, με την Τέχνη και το Σχέδιο. Τα Καλλιτεχνικά ένα μονόωρο μάθημα υποχρεωτικό για όλες τις τάξεις του Γυμνασίου, που δίνει διέξοδο για τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του εφήβου, που πλάθει την αισθητική του. που του διδάσκει Πολιτισμό  και τις βασικές απαραίτητες γνώσεις στη Ζωγραφική και στην Ιστορία της Τέχνης, βάση του σχεδίου του Υπ Παιδείας πρέπει να φύγει και αυτό, να μείνει μόνο στην Α΄ Γυμνασίου υποχρεωτικό και μία ώρα στην Β΄και στη Γ΄ σαν προαιρετικό, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να υποβιβαστεί η αξία του μαθήματος, αλλά να εξαφανιστεί σαν μάθημα και να δημιουργήσει και από την πλευρά των εικαστικών εκπαιδευτικών νέα στρατιά ανέργων θυσία στον βωμό των επιταγών της Τρόικας, για φέτος το πρόγραμμα των εικαστικών που προωθούν για το Γυμνάσιο το πήραν πίσω γιατί δεν τους έβγαινε, αλλά το κράτησαν στο συρτάρι για του χρόνου. Οι εικαστικοί εκπαιδευτικοί εξοστρακίζονται παρά την θέλησή τους οι περισσότεροι, μόνο στο δημοτικό, για προσφέρουν δημιουργική απασχόληση στους εκεί μαθητές, μέχρι να θεωρήσουν οι εγκέφαλοι του Υπουργείου ότι και εκεί είναι πολυτέλεια αφού και εκεί μπορούν να δημιουργήσουν τον πρόθυμο υπερδάσκαλο που μπορεί να κάνει τα πάντα, όπως δημιούργησαν και τους πρόθυμους καθηγητές που μπορούν να διδάξουν τέχνη ανεξαρτήτως ειδικότητας στα διάφορα πρότζεκτ που έχουν σχέση με την τέχνη και τον πολιτισμό. Έτσι με συνοπτικές διαδικασίες, όσοι περισσέψουν κι από κει θα δουν τον δρόμο της απόλυσης όπως τον είδαν ή θα τον δουν και όσοι περίσσεψαν ή θα περισσέψουν από τις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης, γιατί ούτε οι κενές θέσεις (αφού στο παιχνίδι παίζουν και άλλοι πολλοί παράγοντες όπως, καταργήσεις Σχολείων, τμημάτων, αύξηση διδακτικού ωραρίου)  ούτε οι ώρες του μαθήματος είναι τόσες πολλές που να μπορέσουν να τοποθετηθούν οργανικά ή λειτουργικά  σε κάποιο σχολείο.
Το μάθημα της Εικαστικής Παιδείας είναι απαραίτητο και στο Δημοτικό, αλλά η νοητική και ψυχική ωρίμανση των νηπίων δεν είναι τόση ώστε να μπορούν να αφομοιώσουν  αρχές, νοήματα και κανόνες που υπάρχουν στην τέχνη, έτσι το μάθημα προσαρμόζεται ανάλογα με την ηλικία τους και σίγουρα δεν τους δίνει τις βάσεις που τους δίνει το αντίστοιχο μάθημα του Γυμνασίου ή του Λυκείου.Είναι σαν να ζητάμε από ένα νήπιο να μας αναλύσει την θεωρία της σχετικότητας, ή να μάθει να λύνει ασκήσεις με λογάριθμους.
"Βάλτε την Τέχνη στα Σχολεία και όχι μόνο στα Μουσεία."
Με αυτό το σύνθημα ξεκίνησε η χθεσινοβραδινή μας πορεία για την Βουλή μετά την λήξη του ετήσιου συνεδρίου της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων.
Σημείο συνάντησης όλων των μελών της Ένωσης στις 6 το απόγευμα το Ωδείο Αθηνών,  συμπαραστάτες μας ήταν αντιπρόσωποι του κλάδου των Μουσικών, της Θεατρικής Παιδείας και το Εικαστικό επιμελητήριο.
Η πορεία μας ήταν μία πορεία τέχνης, με δρώμενα εικαστικά, μουσικά και θεατρικά.
Πρώτος σταθμός το Βυζαντινό Μουσείο, θυροκολλήσαμε  ψήφισμα και αφήσαμε στην είσοδό του ένα σχέδιο κραυγή για τον διωγμό μας συνοδεύοντάς το με τραγούδι, επόμενος σταθμός το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και μετά το Μπενάκη όπου και κει παρουσιάστηκαν κάποια δρώμενα.Την διαδρομή μας την συνόδευε η διακριτική μπορώ να πω και φιλική παρουσία της Αστυνομίας, που άνοιγε δρόμο για να περάσουμε με ασφάλεια, ήταν η μόνη φορά που αισθανόμουν ότι πραγματικά με προστάτευε και ήταν στο πλευρό μου χωρίς να με κυνηγά ή να με ψεκάζει με ληγμένα χημικά όπως σε άλλες πορείες. Στο ύψος του Κήπου όμως μας περίμενε μία έκπληξη, είχαν κλείσει τον δρόμο και μία διμοιρία των ΜΑΤ ήταν παραταγμένη. Ήμουν μαζί με άλλους συναδέλφους μου στην κορυφή της πορείας, κρατούσαμε ένα πανό φτιαγμένο από ατομικά χαρτόνια σαν ασπίδες μπροστά στο στήθος μας, που το κάθε χαρτόνι είχε σχεδιασμένο και χρωματισμένο ένα γράμμα και όλα μαζί δημιουργούσαν την φράση "Τέχνη Στα Σχολεία".Ανησύχησα, σκέφτηκα τόσο ήταν, γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω και αναζήτησα με το βλέμμα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που το παρέσυρα να έλθει μαζί μου, η ανησυχία μου να μην συμβεί κάποια συμπλοκή, ήταν μόνο για να μην πάθει κάτι το άτομο που με συνόδευε στον αγώνα μου, ήταν ακριβώς πίσω μου, αν έβλεπα ότι η κατάσταση ξέφευγε θα το έδιωχνα αμέσως. Με το που γύρισα το κεφάλι μου ξανά μπροστά, είδα την διμοιρία να αφαιρεί τα οδοφράγματα και να ανασυντάσσεται. Ξαφνικά κάνουν απότομη μεταβολή και φεύγουν προς το Σύνταγμα. Μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης, ο δρόμος ήταν πάλι ανοιχτός και μεις συνεχίσαμε κανονικά την πορεία.
Επόμενος σταθμός η Βουλή.
Σταθήκαμε απέναντι με τα πανό μας στραμμένα προς το κτίριο της Βουλής, από τη Μουσική μας ομάδα ακουγόταν  ο Καραγκιόζης του Σαββόπουλου, τα ΜΑΤ για άλλη μία φορά απέναντί μας παραταγμένα μπροστά από τα κινητά κάγκελα που έχουν τοποθετηθεί στη Βουλή, οι χρωματιστές χάρτινες ασπίδες μας μπροστά από τις διάφανες ψυχρές δικές τους που γράφουν POLICE.
Ο κόσμος σε όλη την πορεία μας δεν σταματούσε να μας φωτογραφίζει και να μας κοιτάει έκπληκτος. Ωσπου ξάφνου  ξανά το ίδιο σκηνικό, τα ΜΑΤ αποχωρούν ήσυχα, οι χάρτινες ασπίδες μας ήταν πιο δυνατές απ' τις δικές τους, τώρα την θέση τους την πήραμε εμείς μπροστά από τα κάγκελα της Βουλής, το συναίσθημα του καλλιτέχνη νίκησε την σκληρότητα και τη βία του συστήματος. Από την κάτω πλευρά της πλατείας ήρθε και ενώθηκε μαζί μας μία μικρή ομάδα της ΟΛΜΕ του συνδικαλιστικού οργάνου όλων των εκπαιδευτικών.Ολοκληρώσαμε τα δρώμενά μας με ένα θεατρικό χάπενινγκ την κραυγή του καλλιτέχνη.
Η νύχτα πλέον είχε πέσει, το σκοτάδι έσπαζαν τα ολοφώτιστα δωμάτια της Βουλής, όμως εκεί είναι το πιο βαθύ σκοτάδι.

Χ.Π Ζωγράφος εκπαιδευτικός ή αλλιώς Κακός λύκος.

Από super car μεταμορφώθηκε σε super...κάρο!

Τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι το θηριώδες υπερπολυτελές Hummer H2 6.2L δεν έχει 393 άλογα, αλλά έχει μόνο 2;
Κι όμως έγινε και αυτό, ένας καλλιτέχνης στην Αμερική, πήρε το super αυτοκίνητο και του άλλαξε τα....άλογα.


Ο Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης Jeremy Dean θέλησε με αυτόν τον τρόπο να καυτηριάσει και να χλευάσει τον σύγχρονο τρόπο ζωής, την κρίση και την υπερκατανάλωση.
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης είπε μεταξύ άλλων.
"Αν δεν βρούμε άλλες εναλλακτικές πηγές καυσίμων, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μεταμορφώσουμε τα αυτοκίνητά μας σε κάρα που τα σέρνουν άλογα.Το Hummer έχει γίνει ένα μνημείο στην κατανάλωση και στην πλεονεξία, διατήρησα κάποια χαρακτηριστικά του, όπως τα πλαίσια χρωμίου, το ηχοσύστημα, το dvd, τις οθόνες TV, αλλά θα σέρνεται από δύο άλογα. "



Ο καλλιτέχνης ξάφνιασε τους περαστικούς με το μεταμορφωμένο Hummer σε "ταχυδρομική άμαξα"κάνοντας βόλτα στο Central Park.



Πληροφορίες, φωτογραφίες:inhabitat.com, animalnewyork.com,creativethriftshop.com

SHERLOCK HOLMES

Είδα προχθές την ταινία.
Μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα.
Ίσως γιατί αλλιώς μας είχε συνηθίσει ο κινηματογράφος να μας παρουσιάζει την εικόνα του Holmes.



Όποιος περιμένει να δει τον Holmes με την μπέρτα το κυνηγετικό καπελάκι και το γυριστό τσιμπούκι ας το ξεχάσει, θα απογοητευτεί.
Δεν πρόκειται να δει τον περίεργο συνδυασμό ενός μποέμ και τζέντλεμαν μαζί.
Η φιγούρα που θα δει, θα μοιάζει περισσότερο με την μορφή ήρωα που ξεπήδησε από την ιστορία του Όλιβερ Τουίστ.
Σε μία φευγαλέα σκηνή της ταινίας καπνίζει για λίγο το κλασσικό του τσιμπούκι.
Στην σύγχρονη εκδοχή, τονίζονται κάποια στοιχεία της προσωπικότητας του ήρωα, που ήταν συγκαλυμμένα αρκετά στις παλιές ταινίες, όπως το πάθος του για τις ουσίες.
Στο Βικτωριανό Λονδίνο, δεν ήταν ακόμα απαγορευμένες και ο Holmes ήταν εθισμένος σε αυτές.


Κάποια άλλα υπερτονίζονται, ξεφεύγοντας έτσι από την την φιγούρα που δημιούργησε ο Sir Arthur Conan Doyle.
Παρουσιάζεται ακατάστατος και βρωμιάρης, ένας αδέκαρος που παίρνει μέρος σε αγώνες μποξ με στοιχήματα για να κερδίσουν λίγα χρήματα αυτός κι ο φίλος και βοηθός του (τζογαδόρος, σιγά μην γλίτωνε κι αυτός) Watson.
Αντίθετα στο βιβλίο του Sir Arthur Conan Doyle "Τhe Hound of the Baskervilles",θυμίζει γάτα με την αγάπη που έχει για την καθαριότητα.
Η φαινομενική ακαταστασία του, προερχόταν από την συλλογή στοιχείων που είχε για την λύση των υποθέσεών του.
Όσο για αδέκαρος, δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι ήταν, αφού πλούσιοι και διάσημοι ζητούσαν την βοήθειά του σε διάφορες υποθέσεις έναντι αδράς αμοιβής.



Το κύριο χαρακτηριστικό του Holmes, η μέθοδος του επαγωγικού συλλογισμού που χρησιμοποιούσε για να βρει την λύση σε ένα έγκλημα, ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στην ταινία και το μόνο ίσως, που μας έλεγε ότι βλέπουμε τον Holmes.
Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ο Robert Downey Jr στον ρόλο του Holmes.
Η ερμηνεία του καλή ήταν, απλώς (γούστα είναι αυτά) δεν βρήκα ότι του ταίριαζε γάντι ο ρόλος.
Αντίθετα βρήκα πολύ καλό τον Jude Low και μου άρεσε που έδωσαν δυναμισμό στον ρόλο του Watson.




Η ατμόσφαιρα του Βικτωριανού Λονδίνου αποδίδεται τέλεια, η φωτογραφία είναι καταπληκτική.

Η ταινία παρόλο που με ξένισε λίγο, είναι μία ενδιαφέρουσα περιπέτεια που βλέπεται ευχάριστα, αν και θα μπορούσε να μην έχει τόσο μεγάλη διάρκεια.
Πάντως μας προετοιμάζει ότι θα υπάρξει και συνέχεια αφού έγινε αναφορά στον αιώνιο εχθρό του Holmes τον καθηγητή Moriarty.

Περισσότερες πληροφορίες για τον δημιουργό Sir Arthur Conan Doyle, αλλά και για τον Sherlock Holmes μπορείτε να δείτε:

Πατήστε εδώ

και

εδώ

Για το επίσημο site της ταινίας πατήστε εδώ

Ένα κάστρο από σανό.

Ένας Αυστραλός αγρότης δημιούργησε ένα γιγάντιο κάστρο από δέματα σανού.

Ο 40χρονος Rob Marshall, πέρασε 6 ώρες στο τρακτέρ του, για να κατασκευάσει αυτό το οικοδόμημα, διαστάσεων μήκους 30m και ύψους 6m.

Λέει, ότι το εμπνεύστηκε μετά από την κατανάλωση μερικών μπουκαλιών μπύρας με φίλους του και τώρα έχει γίνει τουριστικό αξιοθέατο.

Εκατοντάδες επισκέπτες έχουν περάσει ήδη την πόρτα του και δημιουργήθηκε μόλις πριν λίγες μέρες στην Δυτική Victoria, στην Αυστραλία.

Ο κ. Marshall, που έχει μία φάρμα με πρόβατα και ένα οινοποιείο είπε:

"Όλα τα υπόστεγα του σανού ήταν γεμάτα, έτσι έπρεπε να αποθηκεύσω αναγκαστικά αυτόν τον σανό στο ύπαιθρο.
Ήπιαμε λίγη VBs (δημοφιλής πικρή μπύρα της Αυστραλίας)με μερικούς φίλους που είχαν έρθει.
Ήταν η έμπνευση της μπύρας.
Καθώς σκεπτόμουν πως μπορεί να γίνει, συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να φτιάξω αυτήν την κατασκευή πολύ εύκολα με την βοήθεια του τρακτέρ.
Το έβαλα μπρος και σε 5-6 ώρες είχε γίνει το κάστρο.
Πιστεύω ότι αυτό ήταν ένα κομμάτι που βγήκε από μέσα μου.Πάντα υπάρχουν σημαντικές δουλειές που πρέπει να γίνουν σε μία φάρμα, αλλά μόνο δουλειά χωρίς διασκέδαση κάνει την ζωή πολύ μελαγχολική.
Είμαι πολύ ευτυχισμένος που το έκανα."

Ο Rob είπε, ότι η αρχική ιδέα ήταν να γίνει ένα μέρος για να πίνουν την μπύρα τους, αλλά μόλις έγινε, γρήγορα γέμισε με τουρίστες.

Είπε χαρακτηριστικά:
"Το όνειρο ήταν να έρχονται μερικοί φίλοι μέσα και να πίνουμε μπύρα.
Αλλά είναι ορατό από τον δρόμο, έτσι σύντομα εκατοντάδες άτομα άρχισαν να σταματούν και να έρχονται να ρίξουν μία ματιά.
Δεν με απασχολεί, τους καλοδέχομαι.Αλλά όλοι θέλουν να τραβάνε φωτογραφίες.Και αυτό έχει αρχίσει να με στεναχωρεί κάπως, γιατί δεν είναι αυτό που ονειρευόμουν."

Ο κ. Marshall είναι παντρεμένος με την 34χρονη Gill,έχουν τέσσερα παιδιά, ηλικίας από 8χρονών μέχρι 10 μηνών και η φάρμα ανήκει στην οικογένειά του πάνω από 100 χρόνια.

Ο κ. Marshall τελειώνοντας την συζήτηση για το κάστρο είπε:
"Όταν το ολοκλήρωσα αισθανόμουν ότι κάτι έλειπε.Έτσι του πρόσθεσα σημαίες και τώρα δείχνει σαν αληθινό κάστρο.
Ο οκτάχρονος γιος μου το λατρεύει.Οι φίλοι του το ζηλεύουν,τους ξετρελαίνει να παίζουν συνέχεια μέσα σε αυτό."

Το κάστρο θα παραμείνει άλλες έξι εβδομάδες, μετά θα χρησιμοποιηθεί για τροφή των προβάτων του.

Πηγή πληροφοριών:telegraph

Το Σινικό τείχος φτιαγμένο από σοκολάτα.

Μία ομάδα Κινέζων ζαχαροπλαστών, έκτισε ένα αντίγραφο του Σινικού τείχους μήκους 10 μέτρων εξολοκλήρου από σοκολάτα.




Ο τοίχος έγινε από τούβλα μαύρης σοκολάτας και ο αρμός από λευκή.
Αυτό είναι ένα από τα θέματα που παρουσιάζονται αυτόν τον μήνα στην έκθεση World Chocolate Wonderland.



Η έκθεση περιλαμβάνει και ένα μίνι στρατό, 560 σοκολατένια αντίγραφα του πήλινου στρατού και έχει σαν σκοπό να προωθήσει την κατανάλωση σοκολάτας στην Κινεζική αγορά.

Πηγές:telegraph
,xinhuanet

Σας άνοιξε η όρεξη για σοκολάτα ε;
Και σε μένα!Πάω να κάνω επιδρομή στο ψυγείο...υπάρχει μία Milka που με περιμένει!

Όταν οι λακκούβες γίνονται τέχνη!

Οι λακκούβες στην Βρετανία μπορούν να μεταμορφωθούν σε τέχνη, υποστηρίζει ένα ζευγάρι καλλιτεχνών, που θα παρουσιάσει τα έργα του σε έκθεση φωτογραφίας τον επόμενο μήνα στην Νέα Υόρκη.

Εδώ ένα ζευγάρι ψήνει σε μία σχάρα ενώ ταυτόχρονα η λακκούβα λειτουργεί σαν παγωνιέρα για τα ποτά τους...



Σε μία άλλη υπάρχει διακωμώδηση της βάπτισης, ένας ιερέας βαπτίζει ένα μωρό στην λακκούβα...




Η κατεστραμμένη άσφαλτος μετασχηματίζεται σε μία εικόνα δύτη την ώρα που βουτάει...



μέχρι και στην εικόνα ενός πλανόδιου πωλητή doughnuts.



Αυτό το είδος τέχνης που κάνουν οι καλλιτέχνες Claudia Ficca και Davide Luciano, ονομάζεται eye-catching art (αυτό που αρπάζει το μάτι) και χρησιμοποίησαν βλογιοκομμένους δρόμους διάφορων μεγαλουπόλεων.

Η τέχνη της λακκούβας έχει γίνει πλέον διάσημη και τον επόμενο μήνα θα παρουσιάσουν την δουλειά τους στην Ν. Υόρκη.Στα άμεσα σχέδιά τους είναι να μετασχηματίσουν και τις λακκούβες της Βρετανίας.



Ο 31χρονος Davide Luciano συνεργάζεται με την Claudia Ficca, η ιδέα τους ήρθε στην Βάση τους στο Μόντρεαλ στον Καναδά, όταν είχαν ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο.

Είπε:

"Το σκεφτήκαμε πέρυσι την άνοιξη όταν το αυτοκίνητό μας έπεσε μέσα σε μία λακκούβα και έπαθε σοβαρή ζημιά.
Οι λακκούβες είναι ένας πολύ σοβαρός οδικός κίνδυνος.
Αναρωτηθήκαμε πόσο αστείο θα ήταν αν βλέπαμε μία γυναίκα να πλένει τα ρούχα της στην λακκούβα.
Έτσι οργανώσαμε την σκηνή για την φωτογράφιση και το "πρόγραμμα λακκούβα" γεννήθηκε."



"Αυτό είναι το πρώτο πρόγραμμα φωτογραφίας που έχουμε κάνει βασισμένο σε δρόμους.Η εκτέλεση κάθε εικόνας διαρκεί λιγότερο από πέντε λεπτά."




"Έχουμε λάβει άπειρα e-mails από το Ηνωμένο Βασίλειο που μας αναφέρουν για τις θαυμάσιες λακκούβες της Βρετανίας.Θα μας άρεσε να φωτογραφίσουμε στην Βρετανία και σκεφτόμαστε πάντα τις νέες ιδέες,συνήθως τις ιδέες μας τις παίρνουμε, από τον τόπο, τους ανθρώπους και τον πολιτισμό της χώρας που βρισκόμαστε κάθε φορά."



"Πήραμε κάτι που είναι αρνητικό και προσπαθήσαμε να το μεταμορφώσουμε σε κάτι ευχάριστο και χιουμοριστικό."

"Η αντίδραση στο πρόγραμμά είναι θετική.Οι περαστικοί μας ενθαρρύνουν, επιβραδύνουν το βήμα τους και γελούν.Κάποιος είπε <<Ωχ Θεέ μου κάνει κρασί μέσα σε μία λακκούβα!>>"




"Μερικοί άνθρωποι σταματούν και μας μιλούν κατά την διάρκεια της φωτογράφησης, λέγοντάς μας για το πρόβλημα των λακκούβων, ή μας δίδουν ιδέες για φωτογράφηση."

Ο Davide και η 28χρονη Claudia, θα παρουσιάσουν την εντυπωσιακή συλλογή τους από λακκούβες στην Ν. Υόρκη από τις 2-27 του Φλεβάρη.

Η Claudia είπε:

"Το πρόγραμμα ξεκίνησε πέρυσι την άνοιξη, η πρώτη μας έκθεση έγινε στο Μόντρεαλ τον Οκτώβριο με 13 εικόνες, στην gallery Yellow Fish Art.

Μετά πήγαμε στην Ν. Υόρκη και βρήκαμε την ευκαιρία να φωτογραφήσουμε την σκηνή με τα μακαρόνια και τους κεφτέδες στην Greenwich Street."



"Στην λεωφόρο της δόξας στην New Hampshire Street, ζητήσαμε από έναν φίλο μας κασκαντέρ τον Steven Ho να κάνει τον "σταρ" και να βγάλει το αποτύπωμα των χεριών του.Γύρω του πόζαραν μοντέλα σαν paparazzi, glam girl και bodyguard."



"Στο πλύσιμο σκυλιών στην Alfred Street, ζητήσαμε σε ανθρώπους που είχαν βγάλει βόλτα τα σκυλιά τους αν ήθελαν να πάρουν μέρος στην φωτογράφηση."



Πηγές:telegraph και telegraph picture gallerie

Η μικρότερη φάτνη του κόσμου.

Ένας Ιταλός βιοτέχνης φιλοτέχνησε την μικρότερη σκηνή της γέννησης πάνω στο κεφάλι μίας καρφίτσας.
Το χέρι του Aldo Caliro σκάλισε ένα μικροσκοπικό γλυπτό που περιέχει την Παρθένο, τον Ιωσήφ, έναν άγγελο και τον μικρό Ιησού μέσα στο παχνί.

Ολόκληρη η σκηνή βρίσκεται στο κεφάλι μίας καρφίτσας, που τοποθετήθηκε μετά σε ένα κομμάτι βελούδο και περιβάλλεται από ένα φωτοστέφανο από διαμάντια, που επισκιάζουν τις φιγούρες.

O Caliro χρωμάτισε τις φιγούρες με ένα πινέλο που αποτελείτο από μία τρίχα.



Τώρα ο κύριος Caliro που ετοιμάζεται να μπει στο Guinness Book of Records είπε:

"Ήταν σκληρή δουλειά, στην αρχή δημιούργησα την πρώτη φάτνη πάνω σε μία φακή, μετά πάνω σε κόκκο καφέ που ζέστανα και μετά όταν τελειοποίησα την τεχνική μου, δοκίμασα πάνω στο κεφάλι της καρφίτσας.Είμαι πολύ περήφανος γι αυτό μου το δημιούργημα."


Περισσότερες φωτογραφίες εδώ
πηγή:Ananova

Η άλλη πλευρά της απόσυρσης και της ανακύκλωσης αυτοκινήτων!

Πριν από δύο μήνες είχαμε δει τα γλυπτά από σκουπίδια που δημιουργεί ο Leo Sewell από την Φιλαδέλφεια.

Σήμερα ένας άλλος γλύπτης ο Αυστραλός James Corbett έρχεται να δείξει με την δουλειά του μία άλλη πρόταση για την ανακύκλωση αυτοκινήτων.

Ο 46χρονος καλλιτέχνης σώζει τα αυτοκίνητα από την πρέσα και τα μεταμορφώνει σε πολύ βαριά γλυπτά μεγάλης αξίας.



Τα γλυπτά του πωλούνται πολλές χιλιάδες λίρες.
Το κριάρι που δημιουργήθηκε από κατεστραμμένα μπουζί πωλήθηκε ήδη για £14.000



Τα δημιουργεί από κιβώτια ταχυτήτων,ψυγεία αυτοκινήτων,μπουζί, εξατμίσεις και οτιδήποτε άλλο πέσει στα χέρια του.



Αφού ξοδέψει πολλές βδομάδες ψάχνοντας για τα σωστά κομμάτια, ο James καθαρίζει μετά μεθοδικά κάθε κομμάτι, πριν τα συνδέσει μεταξύ τους.



Ο James είπε:
"Εργαζόμουν σε μία μάντρα ανακύκλωσης αυτοκινήτων και ένας τύπος, που είχε πάρει μέρος σε έναν αγώνα ταχύτητας καταστροφής αυτοκινήτων στην πρέσα, μου έδειξε μία μέρα το τρόπαιο που είχε κερδίσει.Ήταν φτιαγμένο από κιβώτιο αυτοκινήτου, το εξέτασα και σκέφτηκα ότι εγώ θα μπορούσα να δημιουργήσω κάτι καλύτερο από αυτό, έτσι ξεκίνησα τα γλυπτά μου."



"Μετά από λίγο καιρό οι άνθρωποι άρχισαν να ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για την δουλειά μου, έτσι το hobby μου έγινε επάγγελμα.Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα."



"Κατά μέσο όρο κάθε γλυπτό μου το δημιουργώ σε περίπου δύο βδομάδες, τα μεγάλα κομμάτια όμως μου παίρνουν περισσότερο χρόνο."



Ο James που είναι πατέρας δύο παιδιών ζει στο Ningi της Queensland στην Αυστραλία με την γυναίκα του Jodie.



Τα γλυπτά του,είναι όλα κατασκευασμένα από παλιά κομμάτια και προέρχονται από Γαλλικά, Αγγλικά και γενικά ευρωπαϊκά αυτοκίνητα, που είναι και τ' αγαπημένα του να σώζει από την πρέσα.



Ο James είπε ότι η συγκόλληση των κομματιών μεταξύ τους δεν είναι το πιο χρονοβόρο μέρος της δουλειάς του.
"Συχνά το πιο χρονοβόρο μέρος της διαδικασίας είναι να βρω τα κατάλληλα παλιά κομμάτια για το γλυπτό."



Ο γλύπτης παρουσιάζει αυτήν την εποχή την δουλειά του στην John Davies Gallery, στο Moreton-in-Marsh που είναι μία πόλη που βρίσκεται στο βορειοανατολικό Gloucestershire στην Αγγλία, μέχρι τις 19 του Δεκέμβρη.



"Δύο αγαπημένα μου κομμάτια, που δημιούργησα γι αυτήν την έκθεση είναι το κριάρι και ο κάπρος" είπε ο James.



Πηγή:telegraph

Το Λονδίνο φτιαγμένο με φρούτα και λαχανικά.

Κατασκεύασαν άποψη του Λονδίνου, με φρούτα και λαχανικά, σαν μέρος μίας διαφημιστικής καμπάνιας.

Ο Carl Warner μαζί με μία ομάδα πέντε ατόμων, κατασκεύασαν αυτήν την μακέτα σε διάστημα τριών εβδομάδων, χρησιμοποιώντας χιλιάδες κομμάτια από φρούτα και λαχανικά, κολλώντας τα προσεκτικά μεταξύ τους.

Το Κοινοβούλιο κτίστηκε από ένα μείγμα σπαραγγιών, πράσινων φασολιών, φασόλια και καλαμπόκι για ν' αποδώσουν την περίπλοκη τοιχοποιία.

Το Gherkin κατασκευάστηκε από δύο είδη πεπονιών και πράσινα φασόλια για να δοθεί έμφαση στα σπειροειδή πλαίσια από γυαλί που έχει.

Η στήλη του Νέλσονα, έγινε από ένα αγγούρι, μικρά κολοκυθάκια, ένα καρότο, ένα καρύδι και ένα αμύγδαλο κολλημένα μεταξύ τους.

Στην κατασκευή περιλαμβάνονται πολλά ορόσημα του Λονδίνου.

Το Merlin Entertainments London Eye ή αλλιώς Millennium Wheel, έγινε από πράσινα φασόλια και μικρά ντοματάκια.

Ακόμα και οι όχθες του Τάμεση σχηματίστηκαν με πολύ προσοχή, οι φανοστάτες έγιναν από κρεμμύδια και καρπούς βανίλιας για τις λάμπες και σπαράγγια για τις στάσεις.

Ακόμα και στον κώνο του καθεδρικού του St Paul's, δόθηκε μία ανανεωμένη εικόνα από φρούτα και λαχανικά.
Ο κώνος δημιουργήθηκε από ροδέλες καρότων, κίτρινης και πράσινης κολοκύθας και μικρά πράσα.

Ο διάσημος θόλος που σχεδιάστηκε από τον Christopher Wren τον 17ο αιώνα, έχει κατασκευαστεί χρησιμοποιώντας ένα καρπούζι, ενώ οι στήλες από καλαμπόκι

Ο Roopa Gulati, από το Good Food channel, την εταιρεία που ανάθεσε αυτήν την εργασία, είπε: "Η εικόνα αυτή αντιπροσωπεύει το πως τα φρούτα και τα λαχανικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν με φαντασία στην διατροφή."

Και συμπλήρωσε:
"Είναι μία εκπληκτική εικόνα, κυριολεκτικά έχει μεταμορφώσει τον ορίζοντα του Λονδίνου με καλά τρόφιμα και αποδεικνύει ότι η διασκέδαση με τρόφιμα είναι η δημιουργία ενός ξέγνοιαστου δρόμου για την πρόοδο."

Πηγή:telegraph

SAW VI

Την Πέμπτη 22 Οκτώβρη ήταν η παγκόσμια πρώτη της έκτης κατά σειράς ταινίας του "Σε βλέπω", αν και το επίσημο site της ταινίας δίνει σαν ημερομηνία τις 23 του μήνα.
Το "Σε βλέπω 5" με είχε απογοητεύσει, πιο πολύ από περιέργεια πήγα αυτή την φορά να δω μήπως και ξεμπλεχτεί καθόλου το κουβάρι.
Η αίθουσα του Village στο Παγκράτι,αν και ήταν πρεμιέρα δεν είχε πολύ κόσμο, ίσως περιμένουν εντυπώσεις για να αποφασίσουν αν θα το δουν ή όχι.



Το σενάριο γνωστό, αν και νεκρός ο Jigsaw συνεχίζει το παιχνίδι του και μέσα από την οθόνη δίνει τις εντολές του, αντικαταστάτης του ο βοηθός του, ντετέκτιβ Hoffman, υπάρχουν όμως και αναδρομές στο παρελθόν όπου βλέπουμε και τον ίδιο τον Jigsaw, οι αναδρομές αυτές μας λύνουν κάποιες απορίες.



Στην 6η συνέχεια κάποια πράγματα μπαίνουν στην θέση τους,υπάρχει λογική στο παράλογο παιχνίδι.
Ίσως ήταν η πρώτη φορά, που ο Jigsaw, μας άφησε να μπούμε μέσα στο μυαλό του τόσο ξεκάθαρα και να καταλάβουμε το νόημα του παιχνιδιού του.
Τις άλλες φορές έλεγε ότι το παιχνίδι είναι για ν' αγαπήσουν την ζωή και να καταλάβουν τα λάθη τους οι παίκτες, αλλά υπήρχε παραλογισμός σε όλη αυτήν την σκληρότητα.
Τώρα στο 6 όσο κι αν φαίνεται περίεργο, υπάρχει ηθική και δικαιοσύνη.



Αν και κάπου στις προηγούμενες ταινίες το Saw έκανε κοιλιά και έβλεπες συνέχεια παραλλαγές στο ίδιο θέμα, το 6 πιστεύω ότι έχει σημαντική διαφορά, μου άρεσε και το βρήκα ισάξιο με το πρώτο Saw.
Μην νομίζετε ότι με αυτήν την ταινία κλείνει και ο κύκλος, ήδη υπάρχουν πληροφορίες ότι θα ακολουθήσει σύντομα η έβδομη και ίσως και η όγδοη ταινία.

Πηγή βίντεο και εικόνων:Official movie website

Όταν τα άχρηστα αντικείμενα γίνονται τέχνη

Ο Leo Sewell μαζεύει σκουπίδια από χωματερές στην Philadelphia και τα μεταμορφώνει σε γλυπτά.



Χρησιμοποιεί αντικείμενα από πλαστικό, μέταλλο και ξύλο, επιλέγει τα υλικά για την μορφή, την διάρκεια ζωής, την ποιότητα και το χρώμα τους και τα συνδέει μεταξύ τους με μπουλόνια και βίδες.Παίρνει όλα τα αντικείμενα που μπορεί να του φανούν χρήσιμα.



Κάποιες φορές σε ένα γλυπτό, χρησιμοποιεί αντικείμενα που έχουν σχέση με το θέμα του.
Όπως εδώ που παρουσιάζει ένα σκύλο Boxer, ο οποίος έχει φτιαχτεί από παιχνίδια και αντικείμενα σκύλου.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρει:

"Άρχισα αυτήν την τεχνοτροπία από τα εφηβικά μου χρόνια, δεδομένου ότι μεγάλωσα στην Αννάπολη χρησιμοποιούσα συχνά το ναυπηγείο του ναυτικού, που ήταν κοντά στο σπίτι μου.Θα πήγαινα στο σπίτι με όλα αυτά τα σκουπίδια, αλλά οι γονείς μου με προκάλεσαν και μου είπαν ότι καλύτερα θα ήταν να δημιουργούσα κάτι μακριά από αυτούς."



Κάποια από τα πρώιμα έργα του ήταν απλά οικιακά αντικείμενα, όπως τραπέζια, ή ρολόγια.Με το πέρασμα των χρόνων η τέχνη του έγινε πιο διακοσμητική και παρουσιάζει,άλογα,διάφορα άλλα ζώα και ανθρώπους.



Ο Leo αναφέρει ότι διάφοροι σταρ του Hollywood όπως ο Sylvester Stallone έχουν αγοράσει έργα του.Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην τηλεόραση, σε ένα μουσείο για παιδιά και στο μουσείο Ripley's Believe It or Not.



Διακρίνει την ομορφιά ακόμα και στο πιο άχρηστο αντικείμενο και το μεταμορφώνει.Θέλει να εξελίξει την τέχνη του στα όρια, και γεμίζει τα γλυπτά του με ποικίλα αντικείμενα και χρώματα.Πιστεύει ότι το χειρότερο που μπορεί να δει το μάτι είναι κάτι το απλοϊκό, γι αυτό με την τέχνη του θέλει να δώσει συνθέσεις που θα χορτάσουν το μάτι του θεατή.

Πηγή και περισσότερα έργα του:telegraph