THE DAY THE EARTH STOOD STILL

Πήγα χθες βράδυ και το είδα.Λατρεύω τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και απογοητεύτηκα.
Μου φάνηκε πολύ λίγο, ειδικά αν σκεφτούμε πως ήταν ένα remake από την πολύ γνωστή ομώνυμη ταινία του 1951, περίμενα κάτι παραπάνω από μερικά σύγχρονα εφέ.




Λίγα λόγια για την υπόθεση(περίληψη από το Αθηνόραμα):

"Ένας εξωγήινος κι ένα πανίσχυρο ρομπότ προσγειώνονται με μια γιγαντιαία ιπτάμενη σφαίρα στη Νέα Υόρκη. Ενώ ο στρατός τους επιτίθεται, μια επιστήμονας ανακαλύπτει την αληθινή αποστολή τους και προσπαθεί να σώσει τη Γη από την επικείμενη καταστροφή."


Πολύ καλός ο σκηνοθέτης άριστο το cast των ηθοποιών, αλλά κάτι δεν πήγε τελικά καλά και το σουφλέ δεν φούσκωσε, ή μάλλον παραφούσκωσε και έσκασε.
Για έλλη μία φορά καλούνται οι Αμερικάνοι να σώσουν τον πλανήτη από τους εξωγήινους εισβολείς.
Τι πρωτοοοοότυποοοο;
Να δεις σε ποιές άλλες ταινίες το έχω ξανασυναντήσει;
Μα πως τις λένε πως τις λένε;
ΑΑΑΑΑ ναι!
"Μέρα ανεξαρτησίας", "Πόλεμος των κόσμων", "οι αρειανοί επιτίθενται", και τόσες άλλες που αν τις απαριθμήσω θα γίνει σεντόνι.
Το "όταν η γη σταματήσει" δεν είναι κακή ταινία(μέτρια είναι),έχει και το γέλιο της όπως εκεί με τον ορό της αλήθειας(φαντάστηκα την Μανωλίδου να ρωτάει εξωγήινο παίκτη και να της γυρνάει μπούμερανγκ), περνάει και τα οικολογικά μηνυματάκια της(ξώφαλτσα αλλά μην είμαστε και πλεονέκτες), εδώ οι εξωγήινοι δεν έρχονται σαν κατακτητές αλλά σαν τιμωροί, επειδή καταστρέφουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί.
Αυτό που μου φάνηκε πιο εξωφρενικό απ' όλα στην ταινία είναι, ότι από την μία στην πραγματικότητα, στέλνουμε στο διάστημα μέχρι και μουσική και σήματα που περιέχουν την ανθρώπινη γνώση, για να επικοινωνήσουμε με εξωγήινο πολιτισμό αν υπάρχει στην γειτονιά του γαλαξία μας, και στην ταινία είμαστε το άκρον άωτον του κρετίνου, με το που πάτησε ο εξωγήινος το πόδι του στο Αμέρικα, μπαμ και κάτω ο κύριος πριν προλάβει να πει ένα καλησπέρα!!!
Βαλτε του βρε παιδιά πρώτα ένα καφεδάκι, ένα γλυκό του κουταλιού, μία σουμάδα(που την θυμήθηκα πάλι αυτήν;) του καημένου του Κλάατου να τον κεράσετε κι αν δείτε ότι "άλλα" θέλει, μετά τον κερνάτε και σφαιρούλες.
Αλήθεια, όπως φαίνεται στην ταινία, τόσα χρόνια ζούσαν κάποιοι από αυτούς μαζί μας και μας παρατηρούσαν, δεν μας έμαθαν και από την καλή και από την ανάποδη;
Αφού έτσι και αλλιώς είδαν ότι έχουμε βρει τον τρόπο να εξαφανιστούμε μόνοι μας, και ο πλανήτης μας θα επουλώσει τις πληγές του μόλις τον απαλλάξουμε από την παρουσία μας, τι χρειαζόταν να στείλουν το "βαρύ πυροβολικό", με το σύννεφο των μεταλλικών κατσαρίδων, ακρίδων, ή ότι ήταν αυτά τα "έντομα" τέλος πάντων.
Στο τέλος όμως μας κάνουν το χατήρι, γιατί είμαστε γλυκοαίματα και συναισθηματικά εμείς τα ανθρωπάκια, έτσι μας έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία τρομάρα μας.
Ήρθαν να μας κάνουν ντα αλλά μας λυπήθηκαν.
Κούνια που μας κούναγε.

ΥΓ. Τα νάτσος με το τυρί για άλλη μία φορά άπαιχτα!!!