Σώσε με!

Πώς ν'αντισταθείς σ'αυτά τα μάτια που σε κοιτάζουν όλο προσμονή;
Όταν τα πάρεις κοντά σου πόση άδολη αγάπη σου προσφέρουν.
Πόσοι όμως είναι αυτοί που είναι πραγματικά άξιοι της αγάπης τους;

Διάβασα προχθές κάπου εδώ στο διαδίκτυο για έναν "φιλόζωο" έχει ένα ντόμπερμαν 12 χρονών, γέρικο σκυλί, που του φύλαξε η μοίρα του τώρα στα στερνά ο "φιλόζωος" ιδιοκτήτης του να ψάξει να του βρει μια άλλη οικογένεια γιατι αυτός μετακομίζει στο εξωτερικό!Και άν δεν βρεθεί καποιος να το πάρει τότε να του κάνουν ευθανασία(φυσικά όχι αυτός κάποιος άλλος να την κάνει).
"Φιλόζωε" αν και μεταφέρεις το "πρόβλημά" σου σε άλλον εσύ θανατώνεις το ζώο σου.
Και δεν χρειάζεται καμιά ευθανασία να του κάνουν, θα πεθάνει από μαρασμό.
Μ'αυτό που κάνεις δεν δείχνεις ότι το νοιάζεσαι και το τι θ' απογίνει τώρα που εσύ θα φύγεις, αν το νοιαζόσουν πραγματικά θα κινούσες γη και ουρανό να το πάρεις μαζί σου για όσο καιρό ακόμα ζήσει, που δεν είναι και πολύς.

Ένα ζώο όταν έχει αφεντικό(άσχημη λέξη προτιμώ καλύτερα άνθρωπο σύντροφο να το προστατεύει), δένεται μαζί του, ειδικά όταν πλέον είναι ενήλικο πολύ δύσκολα ξεπερνάει τον αποχωρισμό γιατί ήταν μέλος μιας αγέλης, και εύκολα δεν μπορεί να αποδεχθεί μια άλλη αγέλη.
Συνέχεια υπάρχουν αγγελίες χαρίζονται σκυλάκια 1.5 έτους, 2 ετών, 5 ετών κλπ, αν αυτά τα σκυλάκια ήταν αδέσποτα, δεν έχουν γνωρίσει ποτέ στέγη και συντροφιά, τότε ναι θα δεθούν με τον άνθρωπο που θα τα αγκαλιάσει με στοργή.
Όλα αυτά όμως που είτε τα χαρίζουν, είτε τα πετάνε στο δρόμο γιατί τα βαρέθηκαν (καπρίτσιο ήταν και τους πέρασε), σαν να μην έχουν ψυχή, σαν να είναι ψεύτικα κουκλάκια, πολύ δύσκολα θα προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και αν προσαρμοστούν.