Βρε τί σαίνια είναι αυτά;

Τέλειωνε το μάθημα σε τμήμα της Β΄ Γυμνασίου και τους λέω: "Την επόμενη φορά να έχετε οπωσδήποτε μαζί τον διαβήτη σας και ένα λεπτό μαύρο μαρκαδοράκι"...
Ξαφνικά ακούω από τα δεξιά μου μια κοριτσίστικη τσιριχτή φωνή με πολύ νάζι να μου λέει όλο απορία: "Για τα μάτια;".
Κόντεψα να πέσω από την καρέκλα. Γούρλωσα τα μάτια μου την κοίταξα και το μόνο που είπα ήταν ένα Ε;;;;;;!!!.
Και ξαναρωτάει πιο ξεκάθαρα: "Αυτό που βάζουμε στα μάτια;".
Πλέον είχα συνέλθει από το πρώτο σοκ και της απάντησα: "Πρώτον στα μάτια μπαίνει ειδικό μολύβι για μακιγιάζ και όχι μαρκαδόρος, και δεύτερον εδώ κάνουμε σχέδιο και διακοσμητική σύνθεση, όχι μαθήματα μακιγιάζ"...
Πριν λίγες μέρες ένα άλλο λουλούδι μου έδωσε δείγμα των νοητικών του δυνατοτήτων...
Κατά τα μισά της ώρας σε τμήμα της Α΄ Γυμνασίου αυτή τη φορά, σηκώνεται μια μαθήτρια και μου λέει:"Πρέπει οπωσδήποτε να πάω στην Δ/ντρια έχω ξεχάσει να της δώσω αυτά τα χαρτιά και το θυμήθηκα τώρα, σας παρακαλώ αφήστε με να πάω", δεν της έφερα αντίρηση αν και θα μπορούσε να πάει στο διάλειμμα...
Και τότε γίνεται το σκηνικό...Όλο ευγένεια και χάρη η μαθήτρια πριν βγει από την τάξη χτυπάει την πόρτα πρώτα και μετα αποχωρεί!!!!.
Τις είπαν φαίνεται όταν πρέπει να περάσει μία πόρτα η ευγένεια απαιτεί να την χτυπάει... Αλλά απ'ότι φαίνεται θεώρησαν περιττή την διευκρίνιση, ότι την πόρτα την χτυπάμε για να μπούμε κάπου και όχι για να βγούμε!!!!!!!
Και στις δύο περιπτώσεις το τι επακολούθησε από τους υπόλοιπους μαθητές το φαντάζεστε!!! :)))))