Ταφή ή καύση των νεκρών;

Έβλεπα νωρίτερα ειδήσεις στο Alter , είχαν ανοίξει πάλι τα γνωστά παραθυράκια με τα ακόμα πιο γνωστά πάντα ίδια προσωπάκια να μιλάνε όλα μαζί και να μην βγαίνει άκρη.
Ο καυγάς για τη καύση ή μη των νεκρών και ο αποτεφρωτήρας που θέλει να βάλει ο Δ. Αθηναίων στο Α' Νεκροταφείο.
Δεν άργησαν να μου ανάψουν πάλι τα λαμπάκια και να θέλω να σπάσω τη τηλεόραση αφού δεν μπορούσα να ξεριζώσω μερικά μούσια.
Μίλησαν και δύο ιερείς, ο ένας χαρακτήρισε την καύση των νεκρών γελοία και το θέμα σόλοικο,γιατί δεν θα έχουν τι να πουν για τελετουργικό, πως θα μιλήσουν για σώμα που θα επιστρέφει στη γη χωρίς να υπάρχει σώμα. Μιλάμε για επιχειρηματολογία επιπέδου δηλαδή.
Ο άλλος ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος μαϊντανός των καναλιών για θέματα που έχουν να κάνουν με την θρησκεία, ο ιερέας-ψυχίατρος Στυλιανός Καρπαθίου.
Η πλευρά της εκκλησίας φέρνει σαν λόγους άρνησης στην καύση, το ότι αντιτίθεται στη πίστη της ανάστασης των σωμάτων για να κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία, και ότι "η καύσις των νεκρών αντίκειται εις το πνεύμα της ορθοδόξου Εκκλησίας, δεδομένου ότι η ταφή αποτελεί μακροχρόνιον παράδοσιν", θεωρούν ότι με την καύση δεν υπάρχει σεβασμός στον νεκρό ενώ με την ταφή υπάρχει ανάπαυση στη τελευταία του κατοικία και ταυτόχρονα εφαρμόζεται το "χους ην και εις χουν απελεύσει".

θα τα δεχόμουν αυτά αν υπήρχε ειλικρίνεια, στην πραγματικότητα μόνο ειλικρίνεια δεν υπάρχει πίσω από τις λέξεις, αλλά μία βιομηχανία χρήματος που παίρνουν μέρος όχι μόνο ιερείς αλλά και "κοράκια" και μαρμαράδες και λουλουδάδες και χίλιοι δύο που κρέμονται από τους νεκρούς και τους συγγενείς τους.
Τη μερίδα του λέοντος στην υπόθεση της καύσης και τα χαμένα κέρδη τα έχει η εκκλησία, γιατί λουλούδια δεν πάνε μόνο στους νεκρούς, μάρμαρα δεν μπαίνουν μόνο στους τάφους, και τα κοράκια θα βρουν τρόπους για τελετές και τις περιπτώσεις καύσης.
Οι ιερείς χάνουν πολύ χρήμα από μνημόσυνα, κηδείες, τρισάγια, εννιάμερα, σαράντα, κλπ.
Θα μου πεις -Μα αφού έτσι είναι το πρέπον να σεβόμαστε το νεκρό και να κάνουμε αυτά που λέει η ορθόδοξη πίστη για να προχωρήσει η ψυχή και το σώμα να αναμένει την Δευτέρα Παρουσία.
-Ναι ε;
Σεβόμαστε τον νεκρό;
Και στα τρία χρόνια τον ξεθάβουμε, μιλάμε για πολύ ανάπαυση στη τελευταία του κατοικία, και σεβασμός!
Πολύ μεγάλος σεβασμός στο σώμα του νεκρού, αυτοί που τα λένε αυτά, που νομίζουν ότι μιλάνε και σε ποιούς;
Υπάρχει τίποτα πιο χυδαίο από την εκταφή του νεκρού;
Υπάρχει μεγαλύτερη βεβήλωση στο σώμα του, να βλέπεις την μητέρα σου τον πατέρα σου τη θεία σου τον όποιο δικό σου άνθρωπο να τον σπάνε στη μέση(τα υπεύθυνα άτομα γι αυτή τη δουλειά) και να τον χώνουν σε μια μαύρη μεγάλη σακούλα σκουπιδιών στο νεκροταφείο του Βύρωνα, να μισοκρέμονται τα πόδια του νεκρού απ έξω μαζί με μισολιωμένες μαυροκαφέ σάρκες, και να σέρνουν την σακούλα στα δρομάκια του νεκροταφείου μέχρι να τον πάνε εκεί που τους βάζουν για να λιώσουν και να τον πετάνε κακήν κακώς στο λάκκο, που θα μείνει λίγο διάστημα ακόμα μέχρι να ξανακάνουν εκταφή για να μπει στο οστεοφυλάκιο;
Οι φρικτές αυτές σκηνές που είδα όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα σβήσουν από τη μνήμη μου.
Γι' αυτό το αίσχος ποιεί την νήσσαν η εκκλησία, κατά τη γνώμη τους υπάρχει σεβασμός στο νεκρό με αυτή την τακτική.
Κάποιοι "έξυπνοι" νομίζουν ότι ξέρουν τη λύση... Αγορά οικογενειακού τάφου και δεν σε ενοχλεί κανείς.
Κούνια που σας κούναγε ρεεεεεε.
Το 'ψαξα όταν ήταν η πρώτη φορά που έχασα δικό μου άνθρωπο.
Ναι μεν "αγοράζεις" τον τάφο, δεν σε κουνάει κανείς, αρκεί να υπάρχει απόγονος στην οικογένεια, με το θάνατο και του τελευταίου απόγονου, ξεθάβονται όλοι και πάνε στη χωματερή των νεκρών, ή αλλιώς με τον ευγενικό όρο χωνευτήρι(αν εγώ δεν έχω απογόνους στα σκουπίδια όλοι μαζί), εκεί που πετάνε τους άπορους και αγνώστων στοιχείων ένας ομαδικός τάφος, στην ουσία δεν αγοράζεις τα δύο μέτρα γης αλλά είναι μία ενοικίαση αορίστου χρόνου.
Για να μη σε κουνήσει κανείς πρέπει να σε θάψουν σε κανένα χωριό ξεχασμένο από το χάρτη, αλλά και αυτό παίζεται γιατί τα χωριά γίνονται αλματωδώς από χωριά κωμοπόλεις και από κωμοπόλεις πόλεις, έτσι κάθε τετραγωνικό είναι απαραίτητο.
Με την καύση μπορεί να βεβηλώνεται κατά μία έννοια το σώμα αλλά η βεβήλωση αυτή είναι ελάχιστη μπροστά στην επαναλαμβανόμενη βεβήλωση που δέχεται με τη ταφή έτσι όπως γίνεται, εξάλλου μη ξεχνάμε ότι σε όλες τις θρησκείες και στις παραδόσεις των λαών η φωτιά εξαγνίζει.