Γενιές και γενιές μεγάλωσαν στα σπλάχνα του και πήραν τις πρώτες γνώσεις, πριν ακολουθήσουν τον δρόμο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και άλλων σχολών, ή μιας επαγγελματικής αποκατάστασης χωρίς επιπλέον πτυχία.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70 χωριζόταν σε 4ο Θηλέων, 7ο αρρένων, και εσπερινό.Για κάποιο διάστημα (στην κατοχή νομίζω) είχε χρησιμοποιηθεί και σαν νοσοκομείο.Από την δεκαετία του 80 και μετά έγιναν μικτά τα σχολεία, οι μαθητές του χωρίστηκαν στην αρχή βάση των επιθέτων μέχρι το κ στο ένα και από το κ έως το τέλος στο άλλο, αργότερα άλλαξε και αυτό βρήκαν άλλους τρόπους καταμερισμού των μαθητών. Μέχρι πρόσφατα για να εξυπηρετήσουν τον μεγάλο όγκο των μαθητών λειτουργούσαν με βάρδιες πρωί και απόγευμα, τα τελευταία χρόνια λιγόστεψαν τα τμήματα και νομίζω ότι έγινε και αυτό το συγκρότημα πρωινό.
Ήταν το σχολείο μου, εκεί έμαθα να σέβομαι και να με σέβονται, όχι δεν ήμουν κανένα φρόνιμο παιδάκι, έχω και γω αποβολές στο ενεργητικό μου και όχι μόνο ωριαίες, αλλά για αθώες παιδικές σκανδαλιές, άλλα χρόνια τότε και όχι πολύ μακρινά, οι ίδιοι καθηγητές σχεδόν και τότε και τώρα, η διαφορά, τα γκριζαρισμένα τους μαλλιά πλέον και μερικές ρυτίδες.
Τι έχει αλλάξει; Η νοοτροπία αντιμετώπισης των μαθητών.
Μιλήσαμε για δικαιώματα των παιδιών ξεχάσαμε να τους τονίσουμε και τις υποχρεώσεις. Ενα παιδί αν δεν καταλάβει ότι ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία και δρα ανεξέλεγκτα με ατιμωρησία τότε μπορεί να φτάσει σε ακραίες ενέργειες σαν αυτές που οδήγησαν στα πρόσφατα γεγονότα.
Ήταν εξωσχολικοί μέσα στο χώρο του σχολείου και έκαναν τους βανδαλισμούς. Εύκολο να το λέει κανείς αυτό, και οι ομάδες περιφρούρησης του χώρου από μαθητές που ήταν; Γιατί άφησαν να μπουν εξωσχολικοί; Κάποιοι τους άφησαν να μπούν, δεν έπεσαν στην αυλή με αλεξίπτωτα. Ήταν φίλοι τους που μπήκαν για συμπαράσταση; Αφού ήταν φίλοι γιατί δεν τους εμπόδισαν να καταστρέψουν. Πολλά τα ερωτήματα άλλες τόσες και οι απαντήσεις.
Τα μάτια βούρκωσαν χθές το βράδυ, σε όσους πέρασαν σαν μαθητές ή σαν καθηγητές εκεί βλέποντας ειδήσεις, πολύ πρόσφατα είχε ανακαινιστεί το κτίριο, σωροί ερειπίων γέμιζαν την οθόνη τώρα, άμεση τιμωρία πρέπει στους ενόχους, είναι δεν είναι μαθητές, και αυτοί που κατ'όνομα είναι και έχουν πάρει μέρος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους αξίζει να έχουν και μόνο το όνομα μαθητής;
Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ
5 σχόλια:
Αν δεν διδαχτείς τον σεβασμό μέσα από την οικογένειά σου, τί να κάνει το σχολείο μετα.
Στα χρόνια που πηγαινα εγω σχολείο, οι μαθητές ήταν αλλιώς. Η μαγκιά ήταν αλλιώς.
Τώρα μαγκιά είναι να βανδαλίζουν, να χτυπουν ανυπεράσπιστους συμμαθητές τους, να επιδίδονται σε όργια και σε άλλα στις τουαλέτες να βιντεοσκοπούν τη μαγκιά τους και να την δημοσιεύουν κιόλας! Κανονικά πρέπει όλοι όσοι συμμετείχαν στις καταλήψεις του σχολείου αυτού, να πληρώσουν και με χρήμα αλλά και με χρόνο, ως εθελοντική υποχρεωτική εργασία, για να ξαναγίνει το σχολείο όπως πριν.
Όταν ο άνθρωπος είναι ανεύθυνος από μικρός, αυτά γίνονται... Κρίμα. Θα έπρεπε να ντρέπονται και οι υπεύθυνοι και οι ηθικοί αυτουργοί.
"Κανονικά πρέπει όλοι όσοι συμμετείχαν στις καταλήψεις του σχολείου αυτού, να πληρώσουν και με χρήμα αλλά και με χρόνο, ως εθελοντική υποχρεωτική εργασία, για να ξαναγίνει το σχολείο όπως πριν."
"Κρίμα. Θα έπρεπε να ντρέπονται και οι υπεύθυνοι και οι ηθικοί αυτουργοί."
Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Καταδικάζοντας βέβαια όλα αυτά πιο πολύ λυπάμαι τα ίδια τα παιδιά που έχουν τέτοιους γονείς. Γιατί εκει είναι η ρίζα του προβλήματος. Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς! Ότι βλέπουν κάνουν. Καλύτερα να πάνε στν πρόνεια αυτά τα παιδιά παρά να γίνουν αυριανοί εγκληματίες ΧΑΡΙΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΟΥΣ! Τι ειρωνία!
Περνούσα έξω από το σχολείο όταν το άνοιξαν τις προάλλες. Οι διευθυντές, οι υπάλληλοι του Δήμου και οι αστυνομικοί που βρέθηκαν εκεί δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Μπήκα κι εγώ για λίγο: Παντού μπάζα. Σαν κτήριο που βομβαρδίστηκε -κυριολεκτικά. Φοβερό σοκ.
Την επομένη είδα στην τηλεόραση μια παρουσιάστρια ειδήσεων να λέει ότι δεν πρέπει οι καταστροφείς να πληρώσουν γιατί "άλλο ιδιωτική περιουσία κι άλλο δημόσια". Τι να πει κανείς;;;
Δημοσίευση σχολίου