Επιστροφή στα θρανία.

Καλημέρα και καλό Φθινόπωρο, ναι το φθινόπωρο ήρθε δεν το λέω εγώ ούτε το ημερολόγιο αλλά ο ίδιος ο καιρός, χρόνια είχα να δω φθινοπωρινό καιρό τον Σεπτέμβρη, ίσως να το κάνει ο καιρός για να μην λυπάμαι που ξεκίνησε η δουλειά και τέλειωσαν οι διακοπές.

Επιστροφή στα θρανία για μαθητές αλλά και για καθηγητές, από τη πρώτη του μήνα τρέχω.
Γραφειοκρατία, κάθε χρόνο και περισσότερες εντολές από το υπουργείο, αθάνατη Ελλάδα με το χαρτομάνι σου, λυπηθείτε τα δέντρα τουλάχιστον ρε άρρωστοι αφού δεν πρόκειται να λυπηθείτε εμάς.

Πρώτη του μήνα έσκασε και ο πρώτος σύλλογος της χρονιάς, ενημέρωση, μπλα μπλα, εντολές μπλα μπλα μπλα, υποχρεώσεις μπλα μπλα μπλα μπλα, και τέλος ένα κεφάλι καζάνι από το μονόλογο του μπλα μπλα.

Σαν να μην έφτανε αυτό την επόμενη μέρα έσκασε μύτη και το ετήσιο συνέδριο-σεμινάριο των καθηγητών καλλιτεχνικών μαθημάτων,τι νομίζετε ότι δεν καθόμαστε στα θρανία και μεις;
Τουλάχιστον, το σεμινάριο αυτό που κρατάει μία βδομάδα, παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον, γνωρίζουμε νέες τεχνικές στα εργαστήρια και επιμορφωνόμαστε και θεωρητικά πάνω στη διδακτική της τέχνης.

Αλλά να που εμφανίστηκαν στο σχολείο και οι επανεξεταστέοι, όχι δεν τους έκοψα εγώ, ήταν παραπεμπόμενοι σε όλα τα μαθήματα για τον Σεπτέμβριο λόγω απουσιών, κάτι "λουλουδάκια" τουρίστες, ακόμα και όταν ερχόντουσαν στο σχολείο για βόλτα και χαβαλέ ήταν.
Άντε βγάλε θέματα και εσύ ζωγράφε να γράψουν και στο δικό σου μάθημα, μου λέει μία συνάδελφος "έλα μωρέ σιγά, βάλτους εκεί κάτι να σου ζωγραφίσουν και τέλειωσες".
Τι λες καμάρι μου επικοινωνείς;
Εσύ θα τους έβαζες ότι να ναι μόνο και μόνο για να πεις ότι τους εξέτασες;
Όχι βέβαια γιατί σέβεσαι και το μάθημά σου και τον εαυτό σου, εγώ λοιπόν γιατί να αποτελέσω εξαίρεση;
Κάθισα λοιπόν και ετοίμασα θέματα σύμφωνα με την τάξη του κάθε μαθητή και την ύλη που είχα διδάξει.
Κουτσά στραβά κάτι έγραψαν, στους άλλους δεν ξέρω.

Με το που έφτασε η Παρασκευή χτύπησα κόκκινο, και το απόγευμα την κοπάνησα για άλλες πολιτείες, σκυλιά και άνθρωποι βουρ για το εξοχικό, εκεί πρωτοαισθάνθηκα ότι μύρισε Φθινόπωρο, φύση, δροσιά και οι χοντρές στάλες της βροχής να χτυπούν με μανία το τζάμι, μία μαγευτική ατμόσφαιρα, να χάνεσαι μέσα στα σύννεφα και να βλέπεις τις αστραπές να σχίζουν τον ουρανό και να βυθίζονται σε μια μελανιασμένη θάλασσα.

Αναγκαστική επιστροφή όμως, είπαμε οι διακοπές έχουν τελειώσει, το σεμινάριο συνεχίζεται,χθες και σήμερα έχουμε εργαστήρια, αύριο πάλι στο σχολείο και την Παρασκευή ξεκινούν και τα μαθήματα, αγιασμός και πρόγραμμα.
Πρόγραμμα, άλλη μία θλιμμένη ιστορία, μέσα στις διαταγές του υπουργείου είναι να βγάλουμε πλήρες πρόγραμμα από την πρώτη μέρα, καλά μας δουλεύουν;
Αφού ακόμα δεν μας έχουν στείλει καθηγητές για όλες τις ειδικότητες τι πλήρες πρόγραμμα λένε;
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Ώρα να ετοιμαστώ όμως, το τρέξιμο συνεχίζεται, πρέπει να φύγω να παρακολουθήσω το εργαστήριο του μαλακού μετάλλου σήμερα, για να δούμε τι νέες τεχνικές θα μάθω πάλι...αλλά αναγκαστικά θα πρέπει να βρω πατέντα αν θέλω να διδάξω αυτή την τεχνική στη τάξη, αφού εργαστήριο στο σχολείο ακόμα δεν έχουν κατασκευάσει, αν και τα νέα βιβλία απαιτούν για την διδασκαλία τους δημιουργία εργαστηρίου.
Αλλά είπαμε εδώ είναι Ελλάδα πρέπει να αυτοσχεδιάζεις με αυτά που έχεις.
Μπάχαλο ε;