Πάει και αυτό το καλοκαίρι ...

Μάλλον τέλος οι φετινές καλοκαιρινές διακοπές τουλάχιστον για μένα,η ηρεμία της φύσης ο καθαρός αέρας πέρασαν στη σφαίρα των αναμνήσεων για άλλη μία φορά, επιστροφή στην καθημερινότητα.Σας ευχαριστώ και πάλι όλους που όταν έφυγα με σκεφτόσασταν και μου αφήσατε τις ευχές σας για όμορφες διακοπές, εύχομαι και σεις να περάσατε όμορφα και να φορτίσατε τις μπαταρίες σας!

Σε λίγες μέρες ξανά σχολείο, μπορεί όχι ακόμα για όλους τους μαθητές, αλλά για εμάς που πρέπει να προετοιμάσουμε το έδαφος και γι αυτούς που παραπέμφθηκαν για Σεπτέμβρη ναι.

Μπόλικη γραφειοκρατία και άγχος για το τι θα γίνει με την γρίπη, η σχολική κοινωνία (παιδιά και εκπαιδευτικοί) είμαστε οι πρώτοι που βιώνουμε κάθε χρόνο όλων των ειδών τις ιώσεις, οι σχολικές τάξεις ευνοούν την μετάδοση.
Οι γονείς σε πολλές των περιπτώσεων τα στέλνουν στο σχολείο για να μη κάνουν απουσίες και μείνουν πίσω στα μαθήματα,δυστυχώς αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, έτσι ο ένας κολλάει από τον άλλο αμέσως.
Η κανόνες υγιεινής σε αυτές τις ηλικίες έχουν πάρει διαζύγιο από κάποια παιδιά, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και εμείς και οι γονείς το πρόβλημα τι είναι αυτή η μαγική βρυσούλα, που βγάζει αυτό το αρωματικό υγρό που κάνει αφρό όταν έρχεται σε επαφή με νερό, πως λειτουργεί, ποια η χρησιμότητά του υγρού και να τα πείσουμε ότι δεν θα λιώσουν αν έρθουν σε επαφή με αυτό.
Ακόμα το στυλό είναι για να γράφουμε και όχι να μασάμε το καπάκι του, ούτε να το γλείφουμε σαν γλειφιτζούρι, ούτε νόστιμο είναι, ούτε θρεπτικό και γεμάτο μικρόβια αν σκεφτούμε πόσες φορές έχει πέσει στο πάτωμα.
Αν σκεφτόντουσαν έστω και μία στιγμή ότι είναι σαν να γλείφουν την σόλα του παπουτσιού τους σίγουρα δεν θα το έβαζαν ποτέ στο στόμα τους.
Και η περίπτωση του στυλό γλειφιτζούρι είναι το πιο ανώδυνο και απλό παράδειγμα.

Γι αυτή την γρίπη και το εμβόλιό της,πολλά έχουν ακουστεί από τα μέσα ενημέρωσης, τα σχόλια που υπάρχουν για το εμβόλιο είναι και θετικά και αρνητικά, έχω αρχίσει και ανησυχώ για το τι είναι προτιμότερο, να το κάνουμε έστω και αν είμαστε πειραματόζωα αφού δεν έχει δοκιμαστεί και δεν ξέρουμε τι είδος, ποσοστό και βαρύτητα έχουν οι παρενέργειές του;
Ή να μην το κάνουμε και να ελπίζουμε ότι δεν θα τύχει σε μας να είμαστε τα θύματα που θα τα χτυπήσει με θάνατο ο ιός;
Δεν το κρύβω ότι έχω αγχωθεί πολύ με αυτήν την ιστορία, γιατί πριν τρία χρόνια μία γριπούλα που κόλλησα στη τάξη κατέληξε σε βαριάς μορφής πνευμονία, με έφερε στο κατώφλι του θανάτου και έτσι βίωσα από πρώτο χέρι, τι σημαίνει μία γρίπη να οδηγεί σε βαριά πνευμονία.

Ίσως αν δεν ήταν τουριστική περίοδος αυτή που διανύσαμε τα περιστατικά να ήταν πολύ λιγότερα στη χώρα μας και ίσως να μην μας είχε αγγίξει το πρόβλημα,δυστυχώς όμως τα σύνορα δεν μπορούσαν να κλείσουν, γιατί η ήδη κατεστραμμένη οικονομία μας θα έφτανε σε ακόμα χειρότερο επίπεδο και φυσικά τις τρύπες πάλι εμείς θα καλούμασταν να τις κλείσουμε βάζοντας ακόμα πιο βαθειά το χέρι στη τσέπη, έτσι θα φτάναμε σε μεγαλύτερο βαθμό ανέχειας από αυτόν που μας έχουν οδηγήσει, τα καταπληκτικά μυαλά των 300 βο(υ)λευτών.

Κάποιοι ανόητα σκεπτόμενοι έκαναν πάρτυ γρίπης, πόση βλακεία πια κουβαλάει ο ανθρώπινος εγκέφαλος;
Ποιος τους είπε ότι ο βαθμός επικινδυνότητας είναι ο ίδιος για όλους και ποιος τους εγγυήθηκε ανοσία μετά;
Ας σοβαρευτούμε, ας γίνουν οι κανόνες υγιεινής δεύτερη φύση όλων μας,ας πάρουμε για παράδειγμα κάτι απλό, την βραδινή διασκέδαση του Σαββάτου, δεν θα πάθουμε κάτι αν δεν πάμε σε ένα club ασφυχτικά γεμάτο, που για να χωρέσουμε πρέπει να στεκόμαστε στο ένα πόδι, πάμε σε ένα άλλο με λιγότερο κόσμο που τα μηχανήματα καθαρισμού της ατμόσφαιρας που θα έχει θα επαρκούν να καθαρίσουν τον αέρα όλων μας.
Έχω παρατηρήσει πολλές φορές κάτι που γίνεται στα λεωφορεία, μπαίνουν όλοι σε ένα και είναι σαν σαρδέλες, αμέσως μετά έρχεται το επόμενο και είναι άδειο, η λύση; φεύγουμε από το σπίτι λίγο νωρίτερα έτσι έχουμε περιθώριο να περιμένουμε το άδειο.
Να απαιτήσουμε καθαρό περιβάλλον εργασίας, μόνο ο καπνός φταίει;
Ποιος τους είπε ότι ο αέρας καθάρισε επειδή βγήκαμε στα πεζοδρόμια να καπνίσουμε;
Τα μικρόβια και οι ιοί μια χαρά είναι θρονιασμένα εκεί, επειδή δεν τα μυρίζουμε δεν υπάρχουν;
Αν πραγματικά αυτό το μπάχαλο που λέγεται κράτος ενδιαφερόταν για τους πολίτες του δεν θα έβρισκε μόνο το τσιγάρο για ένοχο, αλλά θα φρόντιζε πραγματικά για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

Πρώτη μέρα που γράφω μετά από τόσες μέρες και άρχισα την γκρίνια, ας σταματήσω εδώ καλύτερα, συγχωρέστε την γκρίνια μου, δεν φταίω εγώ οι διακοπές που τέλειωσαν φταίνε.