Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Βόλτα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο

(Ζωολογικός κήπος Φλώρινας κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1960)


Τρέφω μία απέχθεια για τους ζωολογικούς κήπους και γι' αυτό μου το συναίσθημα, την ευθύνη την έχουν ο "ζωολογικός κήπος", που βρίσκεται στον Εθνικό κήπο (τα Γκούλαγκ καλύτερες συνθήκες διαβίωσης πρόσφεραν)και η κατάληξη του ζωολογικού κήπου της Φλώρινας.
Τα άγρια ζώα τα γνώρισα από κοντά, πριν καλά καλά περπατήσω και μιλήσω.
Οι αγαπημένη μου βόλτα σαν νήπιο ήταν στον ζωολογικό κήπο της Φλώρινας, σε ένα κατάφυτο μέρος, στον χώρο της Γεωργικής σχολής.
Στην αρχή, οι υπεύθυνοι του χώρου φρόντιζαν τα ζώα και το περιβάλλον τους πολύ φιλότιμα, πολλά και σπάνια είδη φιλοξενούνταν εκεί.
Όσο λάτρευα εκείνο το μέρος τόσο το μίσησα αργότερα.
Τα χρόνια που πέρασαν, έφεραν ερήμωση και αδιαφορία, δεν δίνονταν κονδύλια και οι υπεύθυνοι άλλαζαν σαν τα πουκάμισα λόγο αλλαγών και στην πολιτική, δεν ήταν ιδιωτική πρωτοβουλία βλέπετε, έτσι κανένας δεν αναλάμβανε τις ευθύνες του για την καταστροφή.
Πότε νοιάστηκε το κράτος για κάτι, για να νοιαστεί και γι' αυτό;
Τα ζώα πέθαιναν το ένα μετά το άλλο από ελλειπή φροντίδα, και ένα μακάβριο κτίριο προστέθηκε στο χώρο.
Οι χώροι που τα φιλοξενούσαν ερήμωσαν και το μακάβριο κτίριο γέμιζε συνέχεια, τα νεκρά ζώα βαλσαμώνονταν και μεταφέρονταν εκεί, για να μας θυμίζουν την ύπαρξή τους.
Η φωνή του λιονταριού με την δύση του ήλιου, που ακουγόταν σ'όλη την Φλώρινα δεν ξανακούστηκε ποτέ, ευτυχώς αυτό, δεν έγινε άλλο ένα ταριχευμένο ζώο να εμπλουτίσει την "συλλογή", για τα λίγα χρόνια που του έμεναν να ζήσει, μεταφέρθηκε σε κάποιο άλλο ζωολογικό πάρκο, εύχομαι εκεί τουλάχιστον να δέχτηκε καλύτερη μεταχείριση.

Όταν το 2000 έκλεισε ο ζωολογικός κήπος της Φλώρινας, ένα νέο πάρκο δημιουργήθηκε εδώ στην Αθήνα.
Στην αρχή το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο το είδα αρνητικά, καθώς θυμόμουν την κατάληξη που είχε ο ζωολογικός κήπος των παιδικών μου χρόνων, άλλο ένα Γκούλαγκ για ζώα σκέφτηκα.
Δεν ήθελα πάω να το δω, με είχε πιάσει τρομερή άρνηση, αναγκαστικά συνόδεψα εκπαιδευτική επίσκεψη με το σχολείο το 2005.
Με το που πάτησα το πόδι μου εκεί, η άποψή μου άλλαξε εντελώς για τον συγκεκριμένο χώρο.



Είναι καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία η δημιουργία του, τα έσοδα για την συντήρηση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ζώων, την πληρωμή του προσωπικού και την επέκταση και βελτίωση των εγκαταστάσεων είναι από τα εισιτήρια, από τα προγράμματα του πάρκου, από το περίπτερο με τα αναμνηστικά και από τις υιοθεσίες ζώων.
Από την πρώτη φορά που πήγα, έχουν ακολουθήσει πολλές επισκέψεις μου σε αυτό το πάρκο, κάθε φορά είναι και πιο βελτιωμένο, οι υπεύθυνοι έχουν οργάνωση και ευσυνειδησία, ακόμα καλύτεροι και μεγαλύτεροι χώροι δημιουργούνται για τα ζώα που φιλοξενεί.
Αυτή την φορά πήγα, όχι σαν συνοδός εκπαιδευτικός αλλά για βόλτα με τους αγαπημένους μου φίλους, η everything και το πιπί εβγαζαν διαρκώς φωτογραφίες (οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι πάλι δια χειρός και φακού everything) και γω με την τέταρτη της παρέας σφαζόμασταν με ανεγκέφαλους επισκέπτες, αλλά γι' αυτό το θέμα θα πω περισσότερα παρακάτω.



Κάποια από τα ζώα προέρχονται από "ζωόφιλους", όπως πολλά από τα ιγκουάνα, το πάρκο έχει περίπου 30, οι "ζωόφιλοι" τα αγόρασαν από pet shop τα βαρέθηκαν και τα έδωσαν στο πάρκο, πάλι καλά να λέμε, που δεν τα παράτησαν στον δρόμο, όπως κάνουν άλλοι "ζωόφιλοι" με τα σκυλιά τους.



Κάποια ζώα ήταν "star" της TV όπως η Κλάρα, βρίσκεται εκεί και δέχεται χάδια από τους επισκέπτες και μεγαλώνει ήσυχη το Κλαράκι της.



Άλλα ήταν πειραματόζωα, όπως τα γουρούνια δίχως δόντια, που βρήκαν προστασία εδώ και τα ταΐζουν με αλεσμένη τροφή.

Γύρω στα 200 παραδείσια και σπάνια πουλιά είναι δωρεά από συλλέκτη της Χίου

Τα περισσότερα από τα ζώα που φιλοξενεί το ΑΖΠ, είναι ζώα που γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία και προέρχονται από άλλα ζωολογικά πάρκα, σπάνια είδη προς εξαφάνιση φιλοξενούνται εδώ και πολλά έχουν αναπαραχθεί επιτυχώς.
Η αρχική ιδέα δημιουργίας του ΑΖΠ ήταν ένα ορνιθολογικό πάρκο, στην συνέχεια όμως άρχισαν να προσθέτουν πολλά και διαφορετικά είδη ζώων.



Δυστυχώς, παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες για πλήρη επίβλεψη του χώρου κατά την διάρκεια των επισκέψεων, πάντα κάποιοι ξεφεύγουν από τα βλέμματα των φυλάκων.

Παντού στο πάρκο, εκτός από τους φύλακες, υπάρχουν και ενημερωτικές ταμπέλες για τους επισκέπτες, ότι απαγορεύεται να ταΐζουν τα ζώα και όπως επίσης, ότι πρέπει να περιφέρονται ήρεμα και χωρίς δυνατές φωνές στους διαδρόμους.
Η ανώριμη πρωτοβουλία σίτισης που παίρνουν οι επισκέπτες του πάρκου έχει στοιχίσει την ζωή ορισμένων ζώων.
Στα ζώα του πάρκου ο μεζές, όσο καλή διάθεση και να έχει ο επισκέπτης με την χειρονομία του να τους δώσει κάτι, φέρνει αρνητικά αποτελέσματα.
Το κάθε είδος έχει το δικό του ημερήσιο διαιτολογικό πρόγραμμα και στην ώρα που τρέφεται, αλλά και στο είδος της τροφής.
Οι επισκέπτες με τους οποίους σφαχτήκαμε, θέλανε ντε και καλά να ταΐσουν αηδίες τους πιθήκους, είχαν δε το θράσος να μας πουν, ότι δεν το γράφει πουθενά ότι απαγορεύεται να τα ταΐζεις και να τους μιλάμε καλύτερα... και αυτή η πρόταση που λειτούργησε σαν κόκκινο πανί γι' αυτούς ήταν: "Αυτό που κάνετε απαγορεύεται!"
Μετά από την απάντησή τους αγριέψαμε.
Ρε ουστ κοπρίτες, που θέλετε και να σας μιλάμε καλύτερα, μάθετε να σέβεστε πρώτα και μετά!!!
Ναι ρε θα το ξαναπώ και στραβοί είστε και πανηλίθιοι και αγράμματοι αφού μπροστά σας είναι οι πινακίδες και ούτε τις βλέπετε ούτε τις διαβάζετε!!!

Πριν μερικά χρόνια ένα υποκείμενο για την πλάκα του, έδωσε κομμάτι πλαστικής συσκευασίας σε ένα πιθηκάκι για να παίξει, αποτέλεσμα, το πιθηκάκι πνίγηκε.
Η "διασκέδαση" το έστειλε στην ανυπαρξία.

Ειδικά κουτιά από πλεξιγκλάς, υπάρχουν σαν μνημεία της βλακείας του ανθρώπου σε διάφορα σημεία του πάρκου.
Περιέχουν αντικείμενα, που κατά καιρούς έχουν πετάξει οι άνθρωποι μέσα στα κλουβιά των ζώων.

Επίσης, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με το να στριγκλίζουν και να τρέχουν σαν παλαβά τα βλαστάρια τους στους χώρους του πάρκου και αυτοί να χαμογελούν και να τα θαυμάζουν χωρίς να λένε κάτι, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ταράζουν τα ζώα και να τους χαλούν την ησυχία τους.
Θα τους άρεσε ένα άγριο ζώο να πήγαινε στο σπίτι τους και να τους το έκανε λίμπα; Αυτοί γιατί φέρονται έτσι και δεν δείχνουν σεβασμό;
Πιστεύουν ότι τα 14 euro που έδωσαν σαν εισιτήριο, τους δίνει το δικαίωμα για να έχουν τέτοια συμπεριφορά;
Πλήρωσες για να γνωρίσεις από κοντά κάποια ζώα μ@λ@κ@ Ελληναρά μου, όχι για να φέρεσαι σαν Homo Erectus.

Η φωτογράφιση των ζώων επιτρέπεται, αλλά και το μυαλό μιας κότας καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται οι επίδοξοι φωτογράφοι να χρησιμοποιούν φλας.
Καλύτερα να βγουν σκοτεινές κάποιες φωτογραφίες, ή να μην βγουν και καθόλου από το να τρομάξει κάποιο ζώο, επειδή ο επισκέπτης νομίζει, ότι έχει πιο πολύ αξία η φωτογραφία που θα τραβήξει από το ίδιο το ζώο.

Θα μάθει άραγε ποτέ ο Έλληνας συμπεριφορά;
Και όχι μόνο στην περίπτωση των ζώων του πάρκου αλλά προς κάθε μορφή ζωής!

20 σχόλια:

Shattered Words είπε...

Καλησπέραα Λύκε!!!

Γενικά ούτε κι εμένα μου αρέσουν οι ζωολογικοί κήποι,όμως το Αττικό πάρκο είναι μια καλή κίνηση που έχει γίνει όπως είπες από...ιδιώτες κυρίως!!

Θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτό που ανέφερες για τον ανεγκέφαλο που έδωσε το πλαστικό στο πιθηκάκι και αυτό πνίγηκε...
Ε...τι;;Ο κάθε τρόμπας(κάνοντας τον...κατάλληλο συνειρμό)νομίζει ότι με 14e θα μας... γα@*ίσει κιόλας!!

Άντε καλή εβδομάδα να έχουμε πλέον!!
:)

Nikos V.

kakos lykos είπε...

Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα Νίκο, με 14 euro ορισμένοι επισκέπτες νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να φέρονται, σαν να είναι ο χώρος αυτός τσιφλίκι τους.

Καλή εβδομάδα και σε σένα :)

Aspa είπε...

Είναι πραγματικά υπέροχο το πάρκο, τα παιδιά ξετρελαίνονται, το ίδιο κι εμείς. Θα ξαναπάμε σύντομα πιστεύω! Καλή εβδομάδα!

kakos lykos είπε...

Καλησπέρα Άσπα και χρόνια πολλά για την σημερινή μέρα! :)

Το Αττικό ζωολογικό πάρκο είναι πραγματικά μία αξιόλογη ιδιωτική πρωτοβουλία.

Καλή εβδομάδα :)

Το χρυσό ΠιΠι είπε...

εγώ σε πήγα με την προοπτική να σε χώσω στο κλουβί σου και να ησυχάσω. αλλά ούτε εκεί σε αντέξανε :P

kakos lykos είπε...

Δεν είναι ότι δεν με άντεξαν, απλώς οι υπεύθυνοι σκεπτόντουσαν, ότι έπρεπε να σας βάλουν και σας σε διπλανά κλουβιά για να μην πάθω κατάθλιψη, η ιδέα και μόνο ότι έπρεπε να βρουν κλουβί ειδικά για σένα τους έκανε να φρικάρουν!!!

:PPPPPPPPPP

Χεχεχεχεχεχε

ΛΕΩΝ είπε...

Καταπληκτική ανάρτηση Λύκαινα, μπράβο! Βεβαίως συμφωνώ 100% με την άποψή σου για τους ζωολογικούς κήπους αλλά για το Αττικό πάρκο δεν έχω άποψη γιατί δεν το έχω επισκεφθεί! Να σου πω την αλήθεια ούτε πρόκειται όχι γιατί δεν πιστεύω πως είναι διαφορετικό αλλά γιατί δεν αντέχω να βλέπω άγρια ζώα περιορισμένα παρότι γνωρίζω πως για πολλά από αυτά είναι η καλύτερη λύση.
Σ΄ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας τη μέρα αυτή!
Καλησπέρα!

kakos lykos είπε...

Δυστυχώς Λιονταρίνα, όσο και να θέλω τα ζώα να μπορούν να βρίσκονται ελεύθερα στη φύση χωρίς κίνδυνο για την ύπαρξή τους, καθημερινά παραδείγματα ασυνείδητων ανθρώπων, μου λένε, ότι τουλάχιστον κάποια είναι τυχερά μέσα στην ατυχία τους, που βρίσκονται σε πάρκα.
Και με τα προγράμματα αναπαραγωγής τους, μου δίνεται η ελπίδα ότι μπορεί να διασωθούν κάποια είδη, που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Καλησπέρα :)

korinoskilo είπε...

εγω εχω παει δεκαδες φορες σε ζωωλογικο κηπο.... εχουν συνδεθει πολλες παιδικες αναμνησεις εκει .... και ευχαριστως παω αλλες τοσες.....

οταν ο ζωωλογικος κηπος ειναι φτιαγμενος πανω σε σωστες βασης... αποτελει μεγαλη εκπαιδευτικη βαση .... μπορεις καλιστα να μαθεις να σεβεσε ολα αυτα που λες λυκαινα

αν η προσπαθεια ειναι καλη στην αθηνα μπραβο τους ... δεν το εχω επισκεφτει:))

στο ξαναλεω..... μ αρεσει πολυ οταν γραφεις δικα σου πραγματα.... ευγε!!!

καλο βραδυ κουκλα :)

kakos lykos είπε...

Από μικρό παιδί έμαθα να σέβομαι να θαυμάζω και να εκτιμώ τα ζώα, η γνωριμία μου μαζί τους, μου έδειξε ότι ο πλανήτης αυτός δεν είναι μόνο δικός μας αλλά και δικός τους, έχουν ίσα δικαιώματα στην διατήρηση της ύπαρξής τους.
Η δουλειά που κάνουν οι υπεύθυνοι στο ΑΖΠ είναι πολύ αξιόλογη.
Μακάρι αυτή η προσπάθεια να συνεχίσει τόσο δυναμικά το έργο της και το ΑΖΠ να μην πέσει ποτέ μα ποτέ στα χέρια του κράτους. Γιατί τότε, όλη αυτή η προσπάθεια θα πάει χαμένη και τα ζώα που φιλοξενούνται το ίδιο.

Καλό βράδυ να έχεις και συ Korinoskilo :)

Ελενα καπακιώτου είπε...

αγαπαω τα ζωα... πισω απο το διαμερισμα μου ειναι ο ζωολογικος κηπος της Λεμεσου... δεν παω και ξερεις γιατι? γιατι οσο καλα και να τα εχουν... δεν παυουν τα καημενα να ειναι σε αιχμαλωσια!!!


καλη βδομαδα

Tyler Durden είπε...

διαβαστε αυτό μια και βλέπω ότι θεωρείτε αποδεκτή την φυλάκιση ζώων όταν αυτά έχουν αποδεκτές (για ποιούς άραγε;) συνθήκες διαβίωσης στην αιχμαλωσία. Παλιότερα είχαν και Πυγμαίους και άλλες ξωτικές φυλές στους ζωολογικούς κήπους των αποικιοκρατών χωρών. Αυτό ήταν εκπαιδευτικός σκοπός; Δεν βλέπαν τα παιδιά τους πώς είναι οι άνθρωποι σε άλλες φυλές;

Εντάξει αν τα ζώα είναι από αιχμαλωσία, οπότε δεν μπορούν να απελευθερωθούν, όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ! Αργά ή γρήγορα τα ΄ζωα θα πεθάνουν και η ιδιωτική πρωτοβουλία που δεν θα θέλει να χάσει την επικερδή αυτή επιχείρηση θα αλλάξει για τα καλά πολιτική.

Στην Εδεσσα υπάρχει σχετικό ερπετάριο κοντά στους καταρράκτες. Εκεί μάθαμε (ρωτώντας έμεσα τους ιδιοκτήτες) ότι συχνά τα ζώα πεθαίνουν λόγω συνθηκών και φροντίζουν να τα αντικαθιστούν μέσω του επαίσχυντου εμπορίου της άγριας πανίδας. Το ίδιο γίνεται και στους περισσότερους ζωολογικούς κηπους.

Επίσης είναι μύθος η ουσιαστική προσπάθεια αναπαραγωγής και επανένταξης ζώων από ζωολογικούς κήπους στο φυσικό περιβάλλον. Τα περισσότερα πεθαίνουν πολύ γρήγορα γιατί δεν γνωρίζουν το περιβάλλον στο οποίο απελευθερώνονται. Η επανένταξη είναι μια επίπονη και πολυδιάστατη διαδικασία που αμφιβάλλω πολύ αν έχουν τα μέσα και την οικονομική δυνατότητα να την αναλάβουν τέτοιες επιχειρήσεις και γίνεται μόνο για πολύ συγκεκριμένα είδη από ειδικά προγράμματα και επιστημονικούς φορείς.

kakos lykos είπε...

Καλημέρα zinaa kapa, συμφωνώ απόλυτα ότι τα ζώα πρέπει να είναι ελεύθερα, αλλά πολλές φορές οι συνθήκες κάνουν αυτή την φυλακή, πιο κατάλληλη από την ελευθερία.
Ζώα που μεγάλωσαν σε ενυδρεία ή σε ζωολογικούς κήπους, ή σε εργαστήρια, ή ακόμα ζώα που οι πληθυσμοί τους είναι προς εξαφάνιση για την προστασία τους και μόνο, είναι έγκλημα να αφεθούν ελεύθερα, γιατί δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο άγριο περιβάλλον και να επιβιώσουν. Πριν από λίγες μέρες η Λιονταρίνα, έβαλε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση για μία τέτοια περίπτωση.Για τον πολύ γνωστό σε όλους μας Willy

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Να σου πω την αλήθεια, προτιμώ να βλέπω τα άγρια ζώα σε ντοκυμαντέρ, παρά να πάω σε ζωολογικό κήπο. Δεν έτυχε να πάω στο Αττικό πάρκο, σε άλλα που πήγα παλαιότερα οι συνθήκες ήταν όπως τις περιέγραψες. Όσο για τις συνθήκες αιχμαλωσίας και τους τρόπους που πάνε αυτά τα άμοιρα ζώα σε ζωολογικούς κήπους δυστυχώς όλοι ξέρουμε περίπου τι γίνεται, αλλά εθελοτυφούμε....

kakos lykos είπε...

Καλησπέρα Tyler :)

Διάβασα το άρθρο που μου πρότεινες.
Βάση του σκεπτικού ότι όλες οι φυλακές όσο καλές και να είναι οι συνθήκες τους δεν παύουν να είναι φυλακές θα σου πω αυτό.

Στον Αρκτούρο έχεις πάει; Στο καταφύγιο του λύκου;

Είναι μία περιφραγμένη με συρματόπλεγμα έκταση όπου εκεί βρίσκονται οι λύκοι.
Είναι και αυτό ένα είδος κλουβιού, δεν κυνηγούν οι λύκοι αυτοί, περιμένουν καθημερινά την φροντίδα του ανθρώπου.Ο άνθρωπος τους πηγαίνει τροφή καθημερινά.
Και ο Αρκτούρος έχει πρόγραμμα υιοθεσιών και περίπτερο με διάφορα είδη με το λογότυπό του, όπως και κάθε τέτοιος οργανισμός για να έχει πόρους.
Τα ζώα είναι στην φύση αλλά σε κλουβί και εκεί.
Αλλά δεν νομίζω να αμφισβητήσει κανείς τις καλές προθέσεις και την αγάπη που έχουν για την άγρια πανίδα αυτοί οι άνθρωποι.

Μπορεί να κάνω λάθος για το ΑΖΠ και να είναι και αυτό άλλος ένας ζωολογικός κήπος που μόνο εκμεταλλεύεται τα ζώα, δεν το γνωρίζω, αυτά που έχω μάθει και έχω δει εκεί, δεν μου άφησαν αρνητική εντύπωση προς το παρόν, από τους ανθρώπους που φροντίζουν τα ζώα.
Σίγουρα τίποτα δεν είναι σαν την ελευθερία, σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, για να προστατευτεί ένα είδος, ίσως να χρειάζεται κάποιος περιορισμός.
Σε πολλά είδη το φυσικό τους περιβάλλον έχει καταστραφεί, αν δεν τους δημιουργήσουμε εμείς κατάλληλο περιβάλλον πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν;

kakos lykos είπε...

Καλησπέρα Σταυρούλα.
:)

Το ότι έχουν στο πάρκο αυτό και ζώα που ήταν πρώην πειραματόζωα, που δεν έχουν ούτε δόντια, που πρέπει καθημερινά να τα φροντίζουν και να τα ταΐζουν με τέτοιο τρόπο για να επιβιώσουν, εμένα κάτι μου λέει!
Ένας ζωολογικός κήπος δεν παίρνει ένα άρρωστο ζώο, ένα γέρικο, ένα ταλαιπωρημένο, αλλά το καλύτερο το είδους και δέχεται να έχει μόνο υγιεί και νεαρά ζώα, ούτε δέχεται όταν ο ζωόφιλος βαρεθεί το ιγκουάνα του, να του το πασάρει και να αναλάβει μετά ο κήπος την περιποίησή του.
Έχουν πάνω από 30 ιγκουάνα, δεν θα μπορούσαν να πουν, τι να τα κάνουμε κόψετε τον σβέρκο σας εσείς που τα αγοράσατε έχουμε πολλά από αυτό το είδος;
Δεν το έκαναν όμως.
Είναι κάποιες λεπτομέρειες που με έκαναν να δω θετικά το συγκεκριμένο πάρκο και με συμπάθεια την προσπάθειά τους.
Τώρα αν στην πορεία αλλάξουν ρότα, θα είμαι από τους πρώτους πολέμιους τους.

Tyler Durden είπε...

Καμιά σχέση ο Αρκτούρος και το επιστημονικό του πρόγραμμα με το ΑΖΠ το οποίο από όσα διαβάζω στο σάιτ του δεν λέει και τίποτε διαφορετικό από άλλους ζωολογικούς κήπους. Κλισέ ωραιοποιημένες περιγραφές για να θολώνουν τα νερά

Η φιλοσοφία του Αρκτούρου και για τον λύκο και για την αρκούδα είναι να μαζευτούν όλα τα ανήμπορα να ζήσουν στη φύση ζώα και να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε ημιελεύθερη κατάσταση σε τεράστιες περιφραγμένες εκτασεις. Εσύ ως επισκέπτης, υπάρχει και η πιθανότητα να μην δεις κανένα ζώο ή να τα δεις από μεγάλη απόσταση. ΑΝτιθέτως, τόσες δεκα΄δες ζώα στο ΑΖΠ είναι για θεάμα και σε σχετικούς χώρους που τα "αναδεικνύουν". Σιγά μην έχει το κάθε ζώο τον ζωτικό χώρο που απαιτεί το είδος του.

Τα ζώα στον Αρκτούρο ούτε συνεισφέρουν στα οικοσυστήματα, ούτε μπορούν να μεγαλώσουν απελευθερώσιμους γόνους τους (αν δεν τα έχουν στειρώσει)γιατί τα μικρά θα μεγαλώνουν κοντά στον άνθρωπο και δεν θα μάθουν να κάνουν μεγάλες μετακινήσεις μακριά από οικισμούς ανθρώπων.

Ενα έιδος είναι αναπόσπαστο μέρος του οικοσυστήματος και όταν αυτό μείνει με ελάχιστα άτομα τότε πρακτικά έχει εξαφανιστεί και δεν συνεισφερει σε αυτό. Αν δεν υφίσταται κάποιο σοβαρό επιστημονικό προγραμμα παρακολούθησης των εναπομείναντων και σοβαρη προσπάθεια επανένταξης νέων ατόμων, το μόνο πράγμα που κάνουν οι ζωολογικοί κήποι είναι να εκμεταλλεύονται αυτό το θέμα για να αυξήσουν την επισκεψιμότητά τους: Σπάνιο είδος=σημαντική ατραξιόν!

Πχ Είδες τόσα χρόνια να γίνεται τίποτε με τα Πάντα; Οσο πάει τείνουν προς εξαφάνιση. Το πρόβλημα είναι η καταστροφή των βιοτόπων τους και είναι προτιμότερο να εξαφανιστούν μαζί με αυτούς παρά να μείνουν αιχμαλωτισμένα αποκομμένα από το περιβάλλον τους, θλιβερές υπάρξεις-μπιμπελό, εξυπηρετώντας τον κόσμο του θεάματος (αχ εξαφανίζονται; είναι τόσο γλυκούλια, ας βάλουμε μερικά σε ζωολ. κήπο να τα βλέπουμε).

Πώς θα σου φαινόταν αν είχαμε την νοοτροπία του προηγούμενου αιώνα και πιάναμε πυγμαίους,κλπ (φυλές υπό εξαφάνιση) για έχουμε να τους βλέπουμε; Γιατί αυτό σήμερα προκαλεί αηδία, αλλά δεν προκαλεί την ίδια αηδία η αιχμαλωσία υπο εξαφάνιση ειδών;

Εϊναι λοιπόν τελείως λανθασμένη και αντιοικολογική αυτή η νοοτροπία του "αιχμαλωτίζουμε τα υπο εξαφάνιση ζώα για να μην εξαφανιστούν". Χώρια που εμπεριέχει πάλι την ιδεολογία της κυριαρχίας του ανθρώπου στη φύση και τα πλάσματά της που τους επιβάλλει με θράσος τη ημιμάθειά του.

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Καλησπέρα...που να δεις τον ζωολογικό μας κήπο τώρα..Λόγια δεν υπάρχουν για να περιγράψω...Δεν μου αρέσει να βλέπω ζωάκια σε αιχμαλωσία...Θυμάμαι το λιοντάρι που βρυχιόταν και το άκουγες μέχρι το άλλο άκρο της πόλης....Δεν μπορώ καθόλου....
Δεν απάντησα νωρίτερα, λόγω ιωσης που με ταλαιπωρεί.....

kakos lykos είπε...

Tyler ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο, σιχαίνομαι και γω τους ζωολογικούς κήπους και είμαι υπέρ της ελευθερίας των ζώων. Το συγκεκριμένο πάρκο όμως διαθέτει και ζώα που δεν θα μπορούσαν να ενταχθούν στην άγρια ζωή και οι συνθήκες διαβίωσής τους σαν φυλακισμένα δεν είναι άθλιες όπως στους περισσότερους ζωολογικούς κήπους.

Τώρα για το θέμα των Πάντα, θα μπορούσε να δοθεί λύση, όπως και για τα θέματα άλλων ειδών που κινδυνεύουν απλώς δεν τους βολεύει μία τέτοια λύση.

Εκτάσεις κατάλληλες σαν βιότοποι πολλών εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων υπό μορφή δρυμών, περιφραγμένες όμως, όπου εκεί μέσα θα απαγορεύεται η υλοτομία και το κυνήγι, εμπλουτισμένες με μορφές ζωής(όχι έτοιμο φαγητό για να τραφούν τα ζώα)κατάλληλες για την διατροφή του είδους προς εξαφάνιση.
Τα ζώα(που κινδυνεύουν) στις μεγάλες αυτές εκτάσεις θα είναι στο φυσικό τους περιβάλλον στην άγρια ζωή αφού θα ψάχνουν μόνα για την τροφή τους, αλλά δεν θα κινδυνεύουν από τον άνθρωπο, ταυτόχρονα επιστήμονες θα μπορούν να μελετούν την εξέλιξη των πληθυσμών τους.Και στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο για ζώα της πανίδας μας που κινδυνεύουν, αλλά ποιος νοιάζεται;Το να στειρώνουν τα ζώα όπως γίνεται με τους λύκους που έχει ο Αρκτούρος είναι σπάσιμο της αλυσίδας της ζωής του ζώου και κάποια στιγμή σαν είδος θα σταματήσει να υπάρχει.

kakos lykos είπε...

Καλησπέρα Έλενα :)

Περαστικά για την ίωση που σε ταλαιπώρησε.

Δεν θα 'θελα να τον δω τον ζωολογικό κήπο, θυμάμαι και πως ήταν και πως κατάντησε.