Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Εκδρομή στον Κάλαμο



Ήταν εδώ και πολύ καιρό κανονισμένη, η τελευταία εκδρομή για την φετινή σχολική χρονιά.
Θα ξεκινούσαμε απ' το πρωί και θα γυρνούσαμε νωρίς το απόγευμα.
Ο χώρος που επιλέχτηκε ήταν μία κατασκήνωση στον Κάλαμο Αττικής, η Kinder Land, που έκρυβε Kinder έκπληξη για μας τους καθηγητές.

Καθώς είμαι νυχτοπούλι δεν μπορεί ο ύπνος να με πιάσει νωρίς το βράδυ, όσο κι αν το προσπαθήσω.
Έτσι πάλι, σύμφωνα με το ωράριο του βιολογικού μου ρολογιού, κοιμήθηκα στις 3 τα ξημερώματα.
Να όμως που υπήρχε μία σημαντική διαφορά, έπρεπε να ξυπνήσω στις 5.30, για να ετοιμαστώ, να κάνω τις πρωινές δουλειές του σπιτιού,ασχολία με τι ανάγκες των σκύλων, τον πρώτο καφέ της μέρας ν'ανοίξει το μάτι μου και να φύγω γρήγορα.
7 παρά τέταρτο ήμουν ήδη στο δρόμο για να μπορώ να βρίσκομαι πριν τις 8 στο σχολείο.

Ήπια με το που έφτασα ένα δεύτερο καφέ στα γρήγορα, και μπήκαμε στα πούλμαν.

Εμένα κάτι με έτρωγε όταν έμαθα ότι η εκδρομή θα ήταν σε κάποια κατασκήνωση, θυμήθηκα τα μαθητικά μου χρόνια, τότε που μας πήγαιναν εμάς εκδρομή στις κατασκηνώσεις του Αγ. Αντρέα, και δεν βρίσκαμε τίποτα ούτε να φάμε ούτε να πιούμε, όποιος δεν είχε προνοήσει τότε να πάρει κάτι από το σπίτι, τον θέριζε η πείνα και η δίψα.

Είπα τις σκέψεις μου στους άλλους αλλά με καθησύχαζαν λέγοντάς μου:
-Μπα τι λες, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αφού μας διαβεβαίωσαν, ότι θα έχει και φαγητό και τα πάντα!

Το προαίσθημά μου όμως γι αυτό που ακολουθούσε γινόταν όλο και πιο έντονο.
Στο ραδιόφωνο είχα ακούσει και τον καιρό, ότι κατά το μεσημέρι στα βορειοανατολικά του νομού θα είχαμε βροχές και έλεγα αν βγει αληθινή και η Ε.Μ.Υ την κάτσαμε την βάρκα.
Και κει πάλι τα ίδια άκουσα:
-Μα τι λες πάλι, χαρά Θεού είναι έξω, σιγά κι επειδή το λένε;
Δεν σημαίνει ότι θα βρέξει!

Στο πούλμαν μέσα ο κλασικός χαμός, πιάσε τον τάδε σταθμό, δυνάμωσε το a/c,όχι άλλαξε το αυτό δεν μας αρέσει, κόντεψε να γίνει μεσανατολικό ζήτημα το a/c και η μουσική.
Το καθίστε κάτω, δεν ξέρω πόσες φορές το είπα σήμερα, μην πέσει κανένα και έχουμε άλλα μετά, στο τέλος η φωνή μου δεν έβγαινε και κόντεψα να γίνω και παγοκολώνα από την ψύξη.
Ήμουν και με δυόμιση ώρες ύπνο έτσι η ταλαιπωρία μου ήταν εμφανής από την αρχή.
Κίνηση και σταμάτα ξεκίνα συνέχεια, με απότομα γκάζια και φρένα, μέχρι τον Αγ. Στέφανο, μετά πιάσανε και οι στροφές, και άρχισε η γκρίνια ότι ζαλίζονταν.
Έλεγα όχι, μη, έλεος, μην αρχίσω πάλι να μοιράζω σακούλες και να μην τα προλαβαίνω όπως στην προηγούμενη εκδρομή, ευτυχώς μόνο γκρίνιαζαν δεν είχαμε και αυτό!



Επιτέλους φτάσαμε.
Στην είσοδο ήταν ένας τύπος που μοίραζε κάρτες για την ταβέρνα του, εγώ σκέφτηκα κακό σημάδι, αλλά λέω μη λες τίποτα πάλι γιατί θα γελάνε στο τέλος.
Αλλά αυτό με τις κάρτες φάνηκε περίεργο και στους άλλους.

Ο χώρος υπέροχος μέσα στο πράσινο, οι εγκαταστάσεις υπερπλήρεις...για όταν λειτουργούν όμως οι κατασκηνώσεις σαν κατασκηνώσεις!

Σήμερα λειτουργούσαν φυσικά μόνο ότι χρειαζόταν για να αθληθεί κάποιος, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, και φυσικά ο χώρος όπου κάποιος θα ανακούφιζε την ανάγκη του(πάλι καλά)...
Α ναι! και το περιβόητο κυλικείο όπου θα τρώγαμε το λουκούλλειο γεύμα!

Αφήσαμε τα παιδιά(300 σχεδόν) να τρέξουν να ψωνίσουν ότι θέλουν με την ησυχία τους, με σκοπό μετά να παραγγείλουμε και μεις κανένα καφέ και για αργότερα όταν θα πεινούσαμε, να μας ετοίμαζαν καμιά ποικιλία κανένα μεζεδάκι ή κανένα σουβλάκι...κούνια που μας κούναγε!

Ο καφές ήταν νεροζούμι χρώματος ανοιχτού σκ@τί, δεν μπορούσαμε να τον πιούμε με τίποτα.
Ρωτάμε αν μπορούνε να μας ετοιμάσουν τίποτα, να φάμε κάτι και μεις, μας έβλεπαν σαν εξωγήινους.

-Α δεν έχουμε τίποτα για να σας ετοιμάσουμε, θέλετε καμιά coca cola καμιά πορτοκαλάδα;
(Η coca cola μάλλον ήταν το ορεκτικό και η πορτοκαλάδα το κυρίως πιάτο)
Πάω να δω αν έχει μείνει καμιά τυρόπιτα γιατί τυρόπιτες έβλεπα ότι έτρωγαν τα παιδιά, και λέω:
-Υπάρχει κάτι;τυρόπιτα τουλάχιστον;
-Όχι τελείωσαν έχει παγωτό όμως και λουκουμά.
(Ναι εκείνον τον απαίσιο τον τεράστιο τον πασπαλισμένο με πετρωμένη ζάχαρη τον γεμάτο λαδούρα).
Στη θέα του λουκουμά το στομάχι μου άρχισε να χτυπάει αλάρμ, όσες φορές είχα δοκιμάσει να φάω αυτό το κατασκεύασμα ξύπνησε το έλκος μου.

Θυμήθηκαν την κάρτα του ταβερνιάρη, λένε αυτό είναι θα τον πάρουμε τηλέφωνο να μας ετοιμάσει κάτι, να μας κάνει delivery εδώ.

Η απάντηση του ταβερνιάρη ήταν το ανέκδοτο της ημέρας.

-Α δεν έχω ψήστη, λείπει, έχει πάει να αγοράσει κρέας,αν θέλετε το μεσημέρι προς απογευματάκι κάτι γίνεται.

Όταν δηλαδή εμείς θα είχαμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής.
Την λύση την βρήκαν αμέσως, άλλη φορά θα το ξέρουμε να μαγειρεύουμε όλοι και να φέρνουμε να στρώνουμε και τσιμπούσι, γιατί σαν περιβάλλον είναι υπέροχο.



Μα και αλλού μπορούμε να βρούμε υπέροχο περιβάλλον γιατί να περάσουμε και αυτό το λούκι δηλαδή.
Χώρια που τα φαγητά θα πρέπει να γίνουν από την προηγούμενη, άλλο να κανονίζεις πικ νικ με την παρέα σου και άλλο αυτό. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά.
Για να ξεχάσω την πείνα μου έκοβα βόλτες χάζευα από δω κι από κει στον χώρο και τραβούσα φωτογραφίες με το κινητό.

Κατά τις 2.30 μπήκαμε πάλι στα πούλμαν για την επιστροφή.
Με το πλησιάζαμε Καπανδρίτι, είδαμε ένα κατάμαυρο σύννεφο να σκεπάζει όλο το λεκανοπέδιο, φαινόταν ότι στην Αθήνα έριχνε καταρρακτώδη βροχή.
Ξεκίνησε και σε μας από το Καπανδρίτι.
Από κει και πέρα δρόμοι που είχαν μεταμορφωθεί σε ποτάμια, ακινητοποιημένα αυτοκίνητα, μία μποτιλιαρισμένη Εθνική και το μαρτύριο συνεχίστηκε μέχρι να επιστρέψουμε στο σχολείο για αρκετές ώρες.
Στο σπίτι κατάφερα να μπω κατά τις 5.30 το απόγευμα, ένα σκέτο ζόμπι ήμουν, νύσταζα κρύωνα(ναι βέβαια το a/c και στο γυρισμό στο τέρμα το ήθελαν), με τα νεύρα κρόσσια και το στομάχι μου να τραγουδάει Ροκ όπερα.

Γιατί έπρεπε να ακολουθήσω και γω στην εκδρομή;
Γιατί δεν με άφησαν στο σχολείο να προχωρήσω λίγο την δεύτερη τοιχογραφία που ετοιμάζουμε...
Nαι, ναι και τοιχογραφίες με θέμα τον ρατσισμό έχω αναλάβει, είναι το θέμα του πολιτιστικού προγράμματος που έχω φέτος...
Κάθε μέρα μετά τις 6.30 το απόγευμα φεύγω από το σχολείο για να προλάβω να γίνουν πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, μαζί μου μένουν και 2-3 μαθητές που πιάνει το χέρι τους, έτσι σε κάποια εύκολα σημεία βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους και την προσωπική τους σφραγίδα ...
Και όχι δεν πληρώνονται οι ώρες αυτές σαν υπερωρίες ούτε παίρνω τίποτα άλλο extra.

28 σχόλια:

Το χρυσό ΠιΠι είπε...

γερόλυκε τα κεφτεδάκια σου στο ταπεράκι σου!

MOLEMOU είπε...

AFOU PERASES KALA AUTO METRAEI-KALHMERA APO TO MONAXO

korinoskilo είπε...

φτασαμε φτασαμε τι καλα περασαμε ε?:Ρ

καλημερες λυκαινα

kakos lykos είπε...

Άσε πιπι μου, μία φρίκη.

Καλημέρα :)

kakos lykos είπε...

Πέρασα καλά;
Θα μου πεις, θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα.

Καλημέρα Molemou :))

kakos lykos είπε...

Μπρρρρρρρρρ φρίκη!!!!

Καλημέρα Korinoskilo :))

Benikos place είπε...

PWPW Lyke frikara...perastika nanai file mou kai kalo kouragio.

kakos lykos είπε...

Καλημέρα Beniko :)

Αφού πέρασε η χθεσινή μέρα χωρίς άλλα παρατράγουδα πάλι καλά.
Όσο για το κουράγιο είναι απαραίτητο, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι τις διακοπές :)

delfinoula είπε...

Βασικά η KinderLand ήταν η χειρότερη κατασκήνωση που έχω πάει ever (κι έχω πάει σε αρκετές).

Τι τραβηξες βρε μάτια μου κι εσύ.

Άλλο τέτοιο να μη σε ξαναβρεί.

Καλημέρα!

Fri είπε...

Βρε παιδί μου, η ταλαιπωρία σου ήταν αυτή η εκδρομή! Τι να σου πω? Μόνο να ευχηθώ να μην σου ξανατύχει :)
Για πες περισσότερα για εκείνη την τοιχογραφία. Είναι πρωτοβουλία του σχολείου φαντάζομαι... Το μεγεθός της? Λες πως είναι γι ατον ρατσισμό, αλλά τι ακριβώς δημιοργείς? Θα μας τη δείξεις φαντάζομαι!
Χαιρετισμούς :)

everything53 είπε...

"-Α δεν έχουμε τίποτα για να σας ετοιμάσουμε, θέλετε καμιά coca cola καμιά πορτοκαλάδα;
(Η coca cola μάλλον ήταν το ορεκτικό και η πορτοκαλάδα το κυρίως πιάτο)"

'Εγραψες!!!!!!!!!!!!

Κατα τ' άλλα, όταν υποψιάζεσαι πως εκεί που θα πάτε δεν πρόκειται να βρείτε φαγητό, κράτα κρυφά κάτι φαγώσιμο μόνο για σένα, ώστε να τους δώσεις κι ένα μάθημα που δεν σε άκουγαν!!!

kakos lykos είπε...

Άσε delfinoula,ούτε στον χειρότερο εφιάλτη μου δεν θέλω να την ξαναδώ την Kinder Land.

Καλησπέρα :)

kakos lykos είπε...

Καλησπέρα Fri, παίρνουμε μέρος σε ένα πρόγραμμα πολιτιστικό μαζί με άλλα σχολεία(το κάθε σχολείο διαλέγει τον τρόπο παρουσίασης) από το Υπουργείο Παιδείας.
Το θέμα είναι:
"Ρατσισμός, όλοι διαφορετικοί όλοι ίδιοι"

Η δική μου ομάδα στο σχολείο θα παρουσιάσει το θέμα με τοιχογραφίες, που θα παραμείνουν στο αμφιθέατρο του σχολείου.

Στην αρχή ξεκινήσαμε με σχέδια, και τα 2 καλύτερα θα γίνονταν και τοιχογραφίες.
Αλλά όλα τα σχέδια των παιδιών της ομάδας που δούλεψε, μπήκαν σε καδράκια και κρεμάστηκαν ήδη στον τοίχο.
Η κάθε τοιχογραφία είναι 2x2 μέτρα.
Ήδη έχουμε ολοκληρώσει την πρώτη, που παρουσιάζει 2 χέρια σε χειραψία αλλά με τέτοιο τρόπο που να σχηματίζουν σφαίρα και η σφαίρα αυτή είναι η υδρόγειος.

Η δεύτερη παρουσιάζει το θλιμμένο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού του τρίτου κόσμου, που κρατάει στα χέρια του ένα καλαμπόκι σαν θησαυρό και προσπαθεί να το φάει.
Αυτήν την τοιχογραφία ετοιμάζουμε τώρα.

Dreaming_World είπε...

Ποπο...δεν είχα σκεφτεί πως περνάνε οι καθηγητές στις εκδρομές αυτές! Αν κι εγώ θυμάμαι ότι στις μονοήμερες εκδρομές που κάναμε στο τέλος του σχολικού έτους, έπρεπε να ερχόταν και ένας κηδεμόνας μαζί μας... Τώρα δε ξέρω για τι τάξεις μιλάμε βέβαια... Αλλά 300 παιδιά?!?!? Τους 300 του Λεωνίδα πήγατε εκδρομή?? Δες το αλλιώς όμως...Μήπως εάν δε πήγαινες μαζί με τα παιδιά, δε θα μπορούσαν να πάνε εκδρομή (από άλλη ανάμνηση το λέω αυτό, που ψάχναμε, πιο μεγάλα πια, καθηγητές να μας συνοδέψουν στις εκδρομές...). Ε, και στο τέλος θυμήσου λίγο και τα δικά σου παιδικό μαθητικά χρόνια!! Καλή ξεκούραση τώρα και βουρρρρ για την επόμενη εκδρομή!!! :ρ

kakos lykos είπε...

everything την άλλη φορά αν μυριστώ ότι είναι μάπα το καρπούζι,θα ακολουθήσω την συμβουλή της σατανικής, κεφτεδάκια στο ταπεράκι, κανένα θερμός με καφέ, ένα άλλο με χυμό ή νερό και άσε τους άλλους να περιμένουν το "λουκούλλειο" γεύμα του κυλικείου.

;)
:)))

kakos lykos είπε...

Dreaming_World, συμπλήρωναν και με το παραπάνω συνοδούς(30 καθηγητές είμασταν υπεραρκετοί), δεν υπήρχε τέτοιο πρόβλημα, ημιημερήσια ήταν η εκδρομή και ήταν όλο το γυμνάσιο.
Ακριβώς επειδή θυμήθηκα αντίστοιχες εκδρομές από τα μαθητικά μου χρόνια,που ήταν το ίδιο χάλια, τους γκρίνιαξα για την επιλογή του μέρους.
Και οι μαθητές σήμερα έδειχναν την απογοήτευσή τους για το μέρος, και έλεγαν ότι ακόμα και αυτά που βρήκαν και έφαγαν (τυρόπιτες) ήταν χάλια.

Καλησπέρα :)

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Εγώ όπου πάω πάντα παίρνω μαζί μου κάτι, γιατί δεν θέλω να είμαι απροετοίμαστη. Το πολύ πολύ να τα γυρίσω πίσω, όπως εχθές που πήγα εκδρομή και είχα μαζί μου τυρόπιτες και νερά τα οποία έμειναν και τα ξανάφερα σπίτι....

ΠΕΤΣΑ! είπε...

Συγνώμη λύκε, αλλά αν και πάνε 4 χρόνια που τελείωσα το σχολείο...Είμαι με τα παιδιά .....!!!!χαχαχαχαχα
ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΩ ΠΩ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣΑΚΙ;ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΚΑΛΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ .

kakos lykos είπε...

Την καλύτερη δουλειά κάνεις Σταυρούλα :)

Καλό βράδυ :)

kakos lykos είπε...

Πέτσες και γω με τα παιδιά θα ήμουν, αν δεν είχαν πιαστεί μαλλί με μαλλί και δεν στρίγγλιζαν σαν να τα έσφαζαν, για το ποιος σταθμός θα μπει στο ραδιόφωνο, ήταν ανένδοτα να μην εφαρμοστεί η πρόταση, να βάλουμε εναλλάξ τους σταθμούς για να ικανοποιηθούν και οι δύο πλευρές.
Ξέρεις τι σημαίνει τσιρίδα 14χρονης;
Ντεσιμπέλ που σπάνε τύμπανα αυτιών!!!

Καλό βράδυ ;)

kakos lykos είπε...

Αυτό θα κάνω Sκρουτζάκο μου.

Καλό βράδυ να έχεις :)

ΑΝΝΑ είπε...

Καλέ αυτό δεν ήταν εκδρομή, οι πληγές του Φαραώ ήταν..... Αν και οι φωτό απίστευτες και η αλήθεια είναι ότι ζήλεψα στην αρχή, αλλά μετά που διάβασα.... τα κουβαδάκια μου και σπίτι μου χαχαχαχα

Α! και την τοιχογραφία να μας τη δείξεις.... Σωστή κίνηση, και μπράβο σου, μακάρι να είχα και εγώ ένα καθηγητή να ασπαστεί τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες και να μας ενισχύει....

Φιλιάαααααααα

ΛΕΩΝ είπε...

Τι μαρτύριο εκδρομή ήταν αυτή καλέ?
Άσχημος αποχαιρετισμός της σχολικής χρονιάς!
Καλημέρα!

kakos lykos είπε...

Boubou μου άλλο οι φωτογραφίες, αυτές ανήκουν σε αυτό που λέμε τα φαινόμενα απατούν.


Καλημέρα :)))

kakos lykos είπε...

Καλημέρα Λιονταρίνα, ούτε τα παιδιά ευχαριστήθηκαν, παραπονέθηκαν ότι αυτά που έφαγαν τους πείραξαν στο στομάχι, ή έτρωγαν μία μπουκιά και το πέταγαν γιατί ήταν χάλια.
Κάποια είπαν πως είμασταν και τυχεροί μέσα στην ατυχία μας εμείς που δεν φάγαμε.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό, είναι η κοροϊδία και η εκμετάλλευση που κάνουν αυτές οι επιχειρήσεις, οι αρπαχτές μέχρι να έρθει η σεζόν να δουλέψουν κανονικά. Βγάζουν κέρδος προσφέροντας σαβούρες.

Fri είπε...

Όμορφα και δημιουργικά όλα αυτά:)
Συγχαρητήρια σε εσένα και στους μαθητές για την ιδέα και την προσπάθεια!
Περιμένω να βγάλεις φωτογραφίες και να μας δείξεις το αποτέλεσμα...

kakos lykos είπε...

Καλησπέρα Fri :)

Όταν ολοκληρωθεί και η δεύτερη τοιχογραφία θα τις παρουσιάσω :)