Η τσιγκολελέτα και "ο καιρός γαρ εγγύς"

Το λεγα γω, η φόρτιση των μπαταριών μου δεν θα κρατήσει πολύ.

Πάντοτε όταν οι μαθητές επιστρέφουν στο σχολείο μετά τις διακοπές του Πάσχα, δεν έχουν όρεξη για μάθημα, ο νους τους είναι στις εκδρομές, στις κοπάνες και στο χαβαλέ.

Ειδικά φέτος που το Πάσχα έπεσε αργά, ο καιρός μέχρι τις εξετάσεις είναι πολύ κοντά, έτσι απέμειναν ελάχιστα μαθήματα.
Για μένα που το μάθημά μου είναι μονόωρο σε κάθε τμήμα, αυτή την βδομάδα ήταν και το τελευταίο της χρονιάς για κάποια τμήματα.
Γνωρίζοντας ότι ήταν το τελευταίο ή το προτελευταίο μάθημα κάποιοι, είπαν να ξεσαλώσουν.
Ποιος πλήρωσε τη νύφη;
Εγώ!
Σήμερα ήταν και μία ιδιαίτερη μέρα, η μέρα κατά της βίας, λεκτικής ή σωματικής απέναντι στους μαθητές.
Θα υπάρξει άραγε μέρα κατά της ψυχικής βίας απέναντι στους καθηγητές από τους μαθητές;
Μπααααααααα.

Ένα από τα πιο δύσκολα τμήματα που είχα φέτος, ήταν το Γ'1.
Δεν είναι κακά παιδιά, χαζοχαρούμενα είναι και σαματατζήδες.
Αν είχα δικό μου εργαστήριο στο σχολείο, δεν θα είχα πρόβλημα από την φασαρία τους, μα έλα που είναι απλή τάξη και δίπλα υπάρχουν και άλλες τάξεις και πρέπει να ξελαρυγγιάζομαι κάθε φορά για να υπερκαλύψω τις φωνές τους, έτσι ώστε να ηρεμήσουν να μην ενοχλούν και τα άλλα τμήματα.

Μάταιο, στην κοσμάρα τους!

Προτελευταίο μάθημα γι' αυτούς φέτος και είπαν να μου κάνουν τα νεύρα κρόσσια.
Πάνω από τους μισούς δεν είχαν τα υλικά τους μαζί, σχέδιο χωρίς υλικά δεν γίνεται.
Όσοι είχαν υλικά τελείωναν το θέμα που τους είχα βάλει την προηγούμενη φορά, οι υπόλοιποι, στην αρχή ήταν σχετικά ήσυχοι, αισθανόμουν όμως ότι κάτι ετοίμαζαν, γιατί είχαν πολύ ύποπτα βλέμματα.

Και ξαφνικά εκεί που εξηγούσα σε έναν μαθητή πως έπρεπε να σχεδιάσει τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου, σηκώνονται 3-4 ντερέκια και αρχίζουν να χορεύουν και να τραγουδούν γύρω γύρω από τα θρανία, με τις γλυκύτατες φωνούλες τους, αυτές που θυμίζουν κάτι από γαϊδάρους σε οίστρο...

"Ένα φράγκο η βιολέτα, τσιγκολελέτα τσιγκολελέτα"

Κόντεψε να μου έρθει κόλπος.
Τι καθίστε κάτω, τι ηρεμήστε, τι θα σας πάω στο γραφείο αν δεν ησυχάσετε!
Προτελευταίο μάθημα ήταν δεν ήθελα και να τους αποβάλω, με έπιασαν οι καλοσύνες μου τρομάρα μου, γιατί κάποιοι είχαν και πολλές απουσίες, έτσι ήμουν μόνο σκύλος που γάβγιζε, χωρίς να δαγκώνει.
Αυτοί σταθερά τον χαβά τους.
Ο ένας μάλιστα μου λέει:

-"Σήμερα είναι η μέρα κατά της ψυχοχωματικής βίας απέναντι στους μαθητές."

-"Μωρέ μπράβο!"
του λέω.
-"Και η ψυχική βία που ασκείτε εσείς σε μένα δεν πιάνεται;"

Φυσικά απάντηση δεν πήρα σ'αυτήν την ερώτηση, μου ήρθε όμως δεύτερη κεραμίδα.

Φουριόζος κατέφθασε στην έδρα ένας μαθητής και ως άλλος τηλεπλασιέ μου κολλάει στη μούρη ένα βιβλίο του Λιακόπουλου.

"Οι Προφητείες του μοναχού Παΐσιου"

Φλύκταινες βγάζω και μόνο στη σκέψη, ότι διαβάζουν αυτά τα βιβλία με τα διάφορα τρομολαγνικά σενάρια και τα πιστεύουν, ακόμα και αυτά που είναι νέα παιδιά.

Του λέω :
-"Τι είναι αυτό βρε Κώστα;"
-"Δεν το ξέρετε; Είναι πολύ καλό βιβλίο!Να σας το δώσω να το διαβάσετε!"
-"Με δουλεύεις παιδάκι μου; Εννοώ τι δουλειά έχει αυτό το βιβλίο εδώ μέσα στη τάξη."
-"Α! Μισό λεπτό!"
Μου λέει και πάει τρέχοντας στο θρανίο του για να επιστρέψει μετά από λίγα δευτερόλεπτα, με το "Καιρός γαρ εγγύς" πάλι του ίδιου "συγγραφέα".
-"Έχω και αυτό!Μήπως θέλετε αυτό να διαβάσετε;"
-"Έλεος ρε Κώστα έλεος!Δεν έχεις τα υλικά σου για το μάθημα, αλλά σκέφτηκες να έχεις μαζί σου αυτά!..."

Εκεί που άρχισαν να μου γυρνούν τα μάτια ανάποδα, χτύπησε το κουδούνι ως από μηχανής Θεός και με γλύτωσε...και τους γλύτωσε!