Η φάρμα των ζώων

"Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα υπόλοιπα".

Αυτό το αλληγορικό μυθιστόρημα του Όργουελ, τι κι αν εκδόθηκε το 1945, δυστυχώς είναι ακόμα επίκαιρο, η ιστορία δεν σταματάει να επαναλαμβάνεται, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν. Στο όνομα της Δημοκρατίας και της ισότητας θα εμφανίζονται πάντα αδηφάγα άτομα διψασμένα για εξουσία, "σωτήρες" με πλάνες υποσχέσεις.
Φορούν την μάσκα του κόμματος, δεξιού ή αριστερού δεν έχει σημασία, γιατί στην πραγματικότητα δεν εκπροσωπούν αυτό, παρά μονάχα τον εαυτό τους και την αχαλίνωτη επιθυμία τους για την καρέκλα, που έχει γίνει ένα με το πετσί τους και δεν ξεκολλάει.
Ανακυκλώνουν φράσεις με φρούδες υποσχέσεις, που κρύβουν επιμελώς τα δεινά που θα επακολουθήσουν, χρυσώνουν το χάπι, κάνοντας το μαύρο άσπρο μιλώντας για ανάπτυξη για να κοιμίσουν τον λαό, λες και δεν ήταν αυτά τα ίδια πρόσωπα που τον έφτασαν στην ανέχεια.
Έφαγαν και συνεχίζουν να τρώνε μαζί με τους αυλικούς τους, σ' ένα πλούσιο τραπέζι που συνεχίζει κατ' απαίτησή τους να το πληρώνει ο σκλάβος λαός, γιατί αυτοί είναι οι "σωτήρες" του και πρέπει να μένουν ικανοποιημένοι.
Κάθε αντίρρηση στους "σωτήρες" δεν γίνεται αποδεκτή, η ανυπακοή δείχνει αγνωμοσύνη και τιμωρείται σκληρά με διάφορους τρόπους,  άμεσους και έμμεσους.
Όσοι γίνονται μάρτυρες θυσιάζοντας τον εαυτό τους σαν αντίδραση στους "σωτήρες", βαπτίζονται αυτόματα από αυτούς άτομα ψυχικά ασταθή, μεμονωμένες λυπηρές περιπτώσεις που τους στεναχωρούν βαθύτατα...
Η οργή των σκλάβων όμως ξεχείλισε, είναι ποτάμι που φέρνει την λύτρωση, ο κόμπος πνίγει τον λαιμό και η φωνή του λαού σαν ουρλιαχτό αγριμιού ακούγεται στ' αυτιά των "σωτήρων"... 

"Δεν θέλουμε άλλο να μας σώσετε, αρκετά, φύγετε, χαθείτε από μπροστά μας."