( πηγή άνωθεν φωτογραφίας zougla.gr)Την Δευτέρα που μας πέρασε, είχα κανονίσει με φίλη και συνάδελφο μετά την δουλειά, να πάμε στο σπίτι της να την βοηθήσω να στήσουμε τον καινούργιο της υπολογιστή.
Η ώρα πέρασε, ο καινούργιος υπολογιστής στήθηκε και πήρα τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι.Η πιο κοντινή διαδρομή ήταν να περάσω από το κέντρο.
Πριν μπω στο αυτοκίνητο, πάντα τσεκάρω τα λάστιχα αν είναι εντάξει, γιατί μία φορά την είχα πατήσει πηγαίνοντας στην δουλειά και αντί για την δουλειά κατέληξα να ψάχνω βουλκανιζατέρ.
Αφού είδα ότι όλα ήταν εντάξει ξεκίνησα.
Η ώρα 10.30, στέκομαι στο Φανάρι της Θερμοπυλών στην διασταύρωση με την Πειραιώς.
Είμαι πρώτη στο φανάρι και δεξιά μου βρίσκεται ένα άλλο Jeep, πίσω δεν υπήρχε κανένα αυτοκίνητο.
Για κέντρο Αθήνας και μάλιστα τέτοια ώρα ήταν νέκρα.Σκεφτόμουν ότι το πολύ σε 5-10 λεπτά θα βρισκόμουν σπίτι αφού δεν είχε καθόλου κίνηση.
Ξαφνικά ακούω ένα κλακ και την πόρτα μου (του οδηγού) να ανοίγει.
Βλέπω το εξαθλιωμένο πρόσωπο ενός αλλοδαπού, κράταγε με δύναμη το χερούλι της πόρτας με το ένα χέρι και με το άλλο μου έδειχνε προς την μεριά του λάστιχου λέγοντάς μου "Έκεις προμπλήμα,έκεις προμπλήμα."
Το νέο κόλπο που κάνουν, για να σε αναγκάσουν να κατέβεις από το αμάξι και να σε ληστέψουν.
Κοίταξα το βλέμμα του, ήταν αγριεμένο και έδειχνε άτομο αποφασισμένο να τα παίξει όλα για όλα.
Άρχισα να του φωνάζω: "Τσακίσου φύγε από δω... Τώρα!" και τράβαγα με όλη μου την δύναμη και με τα δύο χέρια την πόρτα να την κλείσω, κράταγε αντίσταση και δεν την άφηνε.
Κατάφερα την έκλεισα και πάτησα αμέσως την ασφάλεια, το γαμημένο το φανάρι ακόμα κόκκινο, πάτησα το κεντρικό κλείδωμα για να κλείσουν και οι υπόλοιπες, αλλά με τον νευρικό τρόπο που κλείδωσα την δική μου, μπλόκαραν οι υπόλοιπες και δεν κλείδωναν.
Αυτός βρήκε την ευκαιρία και πήγε σαν αίλουρος από την άλλη πλευρά του αυτοκινήτου και άνοιξε την πίσω πόρτα από τον συνοδηγό.
Τσάντα ή τιμαλφή, δεν αφήνω ποτέ στο αυτοκίνητο, τα μόνα πράγματα που είχα στο πίσω κάθισμα ήταν μία ζακέτα, ένα καπελάκι και ο φάκελος με τα έγγραφα της δουλειάς και τις βαθμολογίες μου των μαθητών.
Με μισάνοιχτη την πίσω πόρτα προσπάθησε να μπει στο αμάξι φωνάζοντας πλέον: "Τώρα έκεις προμπλήμα".
Δεν υπολόγισα τίποτα, σε κλάσματα δευτερολέπτου τα χέρια μου και το μυαλό μου πήραν χίλιες στροφές και τα 'παιξα και γω όλα για όλα.
Το πόδι μου καρφώθηκε στο γκάζι, έφυγα με ορθάνοικτη την πόρτα ευθεία στην Ασωμάτων, δεν έστριψα, για να μειώσω τον κίνδυνο ατυχήματος καθώς ήμουν με ανοιχτή την πόρτα, αλλά και για να έχω περισσότερη ταχύτητα και να μην του αφήσω περιθώριο να προλάβει να μπει στο αυτοκίνητο.
Έχοντας απόσταση ασφαλείας από το μέρος που βρισκόταν ο αλλοδαπός, τράβηξα χειρόφρενο πιο πάνω στην Ασωμάτων και κατέβηκα τρέχοντας να κλείσω την πίσω πόρτα,ανακαλύπτοντας με έκπληξη ότι είχε ξεκουμπώσει και την πόρτα του συνοδηγού αλλά δεν είχε προλάβει να την ανοίξει εντελώς.
Κοίταξα στο βάθος να δω αν ακολούθησε, ή που βρισκόταν, ψυχή δεν υπήρχε στην Θερμοπυλών, μάλλον έτρεξε να κρυφτεί στις φυλλωσιές και τις σκιές της πλατείας που υπάρχει εκεί, περιμένοντας το επόμενο υποψήφιο θύμα του.
Μπήκα στο αυτοκίνητο, αυτή την φορά οι ασφάλειες έκλεισαν κανονικά και συνέχισα τον δρόμο μου.
Αν τρόμαξα; Όχι, δεν τρόμαξα ούτε στιγμή, είχα έκρηξη αδρεναλίνης και νεύρα, τόσα νεύρα, που αυτά πιστεύω μου έδωσαν την δύναμη και κατάφερα να κλείσω την πόρτα μου και να ξεφύγω τελικά.Αν τρόμαζα, αν δείλιαζα έστω και για μία στιγμή, δεν ξέρω τώρα που θα βρισκόμουν.
Δεν μεγαλοποίησα τίποτα στην αφήγησή μου, όλα τα γεγονότα που μοιάζουν σαν σκηνές από ταινία, εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου με πρωταγωνίστρια εμένα, μία ιστορία που κράτησε ελάχιστα λεπτά, που μου φάνηκαν αιώνες .
Ηχούν ακόμα στα αυτιά μου οι λέξεις του "Έκεις προμπλήμα", ναι έχουμε αποκτήσει πρόβλημα,όχι ρατσισμού, αλλά επιβίωσης και όχι με τους μετανάστες, που έρχονται να βρουν δουλειά και που κοιτούν τίμια να βγάλουν το λιγοστό φαγητό της μέρας γι αυτούς και τις οικογένειές τους,αλλά με το κάθε κακοποιό στοιχείο, που δεν διστάζει να κλέψει, να σκοτώσει και να βιάσει.
Έχουμε πρόβλημα με τα σώματα ασφαλείας που δεν θα διστάσουν να ρίξουν δακρυγόνα, σε γέρους και μαθητές που διαδηλώνουν, αλλά εκεί που ξέρουν ότι βρίσκονται μόνιμα κακοποιά στοιχεία δεν πάνε να τα μαζέψουν και να τα στείλουν από κει που 'ρθαν.
Θα πάνε να πιάσουν τον μικροπωλητή, που στέκεται και πουλάει ομπρέλες ή κάλτσες στη γωνιά του δρόμου, γιατί δεν έχει άδεια, γιατί δεν πληρώνει φόρους, γιατί χάνει το κράτος από αυτόν, γιατί αυτός είναι η εύκολη σύλληψη.
Αλλά τον αλήτη που απειλεί την ζωή σου θα αποφύγει να τον ακουμπήσει.Είναι δύσκολη σύλληψη και συνήθως σε αυτές τις συλλήψεις αποτυγχάνουν, με επακόλουθα τις γνωστές τραγελαφικές καταστάσεις που παρουσιάζονται στα δελτία ειδήσεων, όπου ο κακοποιός φαίνεται σαν διάνοια που ξεφεύγει από κάθε κατάσταση και το όργανο της τάξης σαν γκαφατζής αστυνόμος Σαΐνης.
Την άλλη μέρα, συζήτησα το περιστατικό με συναδέλφους στο σχολείο, που μένουν σχετικά κοντά, μου είπαν ότι τελευταίο διάστημα έχουν σημειωθεί και άλλα κρούσματα στην συγκεκριμένη περιοχή.
Απόρησαν που κυκλοφορώ ακόμα με ξεκλείδωτες τις πόρτες του αυτοκινήτου.
Δεν είναι θέμα ούτε κλειστοφοβίας γιατί δεν έχω,ούτε βαριέμαι να πατήσω το κουμπί, αλλά σε πιθανή σύγκρουση μπορεί να μπλοκάρουν οι πόρτες και να μην ανοίγουν, γι αυτό δεν τις κλειδώνω όταν οδηγώ, εξάλλου και να τις κλειδώσω, μπορούν να σπάσουν το τζάμι. Αν θέλουν να σε βλάψουν βρίσκουν τρόπους.
Πάντως ακολούθησα την συμβουλή τους και βάζω τις ασφάλειες από τότε, ελπίζοντας να μην έχω κάποιο ατύχημα,ή να μην είναι πιο επιθετικοί οι κακοποιοί και σπάσουν το τζάμι.
