Δεν ζήταγα ένα σακί με λίρες;

Πέρασαν πάνω από δύο ώρες και ακόμα να συνέλθω.
Είχα μάθημα την τελευταία ώρα σε ένα τμήμα της πρώτης Γυμνασίου, ήσυχα παιδιά και καλά.
Αλλά πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Πριν λίγα χρόνια σε αυτή την αίθουσα υπήρχε ένα τμήμα της Β', που άφησε το στίγμα του σαν ένα από τα χειρότερα τμήματα που είχαν περάσει από το σχολείο, στην κυριολεξία κόντευαν να το γκρεμίσουν το κτήριο.
Μια μέρα, ένα από τα παράθυρα έφυγε πετώντας και είχε προσγειωθεί στην αυλή, ευτυχώς χωρίς να τραυματίσει κανένα, το πως έβγαλε φτερά και πέταξε είναι απλό, το ξεχαρβάλωσαν κι έφυγε από τη θέση του.
Πέσαν τιμωρίες τότε, αλλά ήταν σαν να έπεσαν στο κενό μαζί με το παράθυρο, τα παιδιά αυτά δεν άλλαξαν συμπεριφορά.
Ειδοποιήσαμε το συνεργείο του Δήμου, έβαλε νέα τζάμια,είναι και διπλά για μόνωση,αλλά το παράθυρο αυτό έμεινε ζαβό από τότε, και δεν κύλαγε στη ράγα ομαλά γιατί στράβωσαν τα αλουμίνια με το πέσιμο, αλλά και η ίδια η ράγα δεν ήταν και στα καλύτερά της.
Οικονόμος ο Δήμος λέει δεν βαριέσαι αφού κλείνει εντάξει είναι, σιγά μη τους βάλουμε και "EUROPA".
Τους το 'παμε τους το ξανάπαμε κάτι δεν πάει καλά με το παράθυρο, αυτοί τίποτα , εντάξει είναι κλείνει.
Να όμως και το ζαβό παράθυρο που μας τη φύλαγε, δεν θέλετε να με αλλάξετε;
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και θα σας δείξω εγώ...

Έτσι...

Πάνω που λέω άντε τελευταία ώρα, πάει κι αυτή η μέρα, μπαίνω στο τμήμα, μπαίνουν και οι μαθητές, αλλά με είχε πιάσει μία περίεργη ανησυχία. Το μάθημα κυλούσε ομαλά, ανατριχιαστικά νεκρική σιγή μπορώ να πω υπήρχε μέσα στη τάξη, όλοι πάνω από τα μπλοκ τους αφοσιωμένοι στο σχέδιο, ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που άκουσα ένα περίεργο τρίξιμο από το παράθυρο. Στην αρχή λέω ο αέρας (φυσάει και δαιμονισμένα σήμερα), αυτό το σπαστικό γκρουκ σκρουκ σαν κάτι μεταλλικό να σέρνεται σε μάρμαρο, με έκανε να κοιτάζω συνέχεια προς το παράθυρο.
Αισθάνθηκα πολύ έντονα, ότι το παράθυρο δεν θα μείνει για πολύ στη θέση του αν δεν διορθωθεί άμεσα, και στέλνω την απουσιολόγο κάτω να ειδοποιήσει την Δ/ντρια και τη φύλακα του σχολείου να φωνάξουν το συνεργείο του Δήμου να το διορθώσουν, και σήμερα το απόγευμα αν γινόταν, πριν συμβεί κάτι και έχουμε κανένα δράμα.
Όπως φάνηκε το είχε πει μόνο στη φύλακα.
Όση ώρα περιμέναμε, έλεγα στα παιδιά, ότι αν μέχρι αύριο δεν διορθωθεί να μην περάσουν από κάτω και να μην πλησιάσουν καν αυτό το μέρος της πίσω αυλής γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος.
Τα παιδιά δεν έδειχναν να συμμερίζονται ιδιαίτερα τους φόβους μου, και απαντούσαν απλά συγκαταβατικά ένα καλά καλά, σαν να μου λεγαν, άντε μωρέ σιγά μη πέσει ουφφφ με το κύρηγμα .
Έρχεται η φύλακας και ανοίγει με φούρια την πόρτα κι όπως την ανοίγει την αφήνει έτσι, δεν φημίζεται και για το IQ της η συγκεκριμένη, και μου λέει με βοϊδίσιο ύφος:
Τι συμβαίνει;
Δεν προλαβαίνει να πει τίποτε άλλο τ' αστροπελέκι, γίνεται ένα μεγάλο ρεύμα αέρα και απογειώθηκε το παράθυρο για δεύτερη φορά στη ζωή του.
Ένας απίστευτος κρότος από τζάμια και αλουμίνια ακούστηκε πάνω στα πλακάκια, και όλοι τρέξαμε να δούμε αν υπήρχε κανείς από κάτω και συνέβη αυτό που ήθελα να προλάβω να μη συμβεί.
Δεν τρέξαμε μόνο εμείς, αλλά και όλες οι τάξεις που έβλεπαν σε κείνο το μέρος της αυλής, και ξεπρόβαλαν και κεφάλια πιτσιρικάδων στα παράθυρα από το απέναντι Δημοτικό.
Ακούγοντας το μπαμ ανέβηκε πάνω και η Δ/ντρια να δει τι έγινε, φοβούμενη ότι συνέβη κάποια σύρραξη μαθητών με αποτέλεσμα τη πτώση του παραθύρου, της εξήγησα ότι δεν ήταν κάτι τέτοιο και ότι ειδοποίησα ότι το παράθυρο είχε αυτοκτονικές τάσεις, αλλά δυστυχώς δεν το προλάβαμε και φούνταρε.
Φανερά σοκαρισμένη και σκεπτική μου λέει: Δε λες πάλι καλά που έγινε τελευταία ώρα που δεν είναι κανείς έξω, και δεν θρηνήσαμε μαθητές;

Να δούμε τα "τσακάλια μαστόρια" θα φέρουν καινούργιο παράθυρο;
Θα φτιάξουν και την στραβωμένη ράγα και το φρενάκι που λείπει;
Ή πάλι με ένα σφυράκι θα το κάνουν "καινούργιο" μέχρι να συμβεί τελικά το μοιραίο;
Δύο φορές έπεσε, την τρίτη δεν θα την γλυτώσουμε μόνο με σπασμένα τζάμια.

Ρε δε ζήταγα ένα σακί με λίρες, κάθε φορά που είναι να συμβεί κάτι, που δυστυχώς δεν είναι για καλό, γίνεται.
Τι ζητάω το καημένο ένα σακί με λίρες ή έστω με χαρτονομίσματα(γνήσια φυσικά) των 500 ευρώ, μία φορά να βγει προαίσθημά μου για καλό έστω μία...αλλά καλή!