Sweeney Todd: Ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ

Από τον "Ψαλιδοχέρη" στον "Λεπιδοχέρη".
Το δίδυμο Τιμ Μπάρτον-Τζώνυ Ντεπ ξανακτύπησε.
Αν ο Τζώνυ Ντεπ ήταν γυναίκα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η μούσα του Τιμ Μπάρτον.
Η ατμόσφαιρα της ταινίας καθαρά "γκόθικ" με φόντο την Αγγλία της Βικτωριανής εποχής, σκοτεινά πλάνα, βρώμικοι υγροί δρόμοι, φτωχογειτονιές, και κυρίαρχο το αίμα.
Η έκπληξη της ταινίας; Είναι μιούζικαλ, ή τουλάχιστον έτσι χαρακτηρίστηκε.
Καμιά σχέση με τα γλυκανάλατα μιούζικαλ άλλων εποχών του εμπορικού Χόλλιγουντ.
Πριν δω την ταινία σκεπτόμουν ότι δεν συμπαθώ το είδος του μιούζικαλ, και αυτός ήταν ένας παράγοντας που παρ' ολίγο να με αποτρέψει να πάω.
Το λυρικό μέρος της ταινίας δεν την κάνει να χάνει τίποτα από την τραγικότητα ή την ανατριχίλα των σκηνών.
Ο Τζώνυ Ντεπ κάνει την έκπληξη και με τις φωνητικές του ικανότητες.
Στη κορύφωση της κορώνας του γίνεται και η κορύφωση του δράματος, την ώρα της εκδίκησης.
Ο μπαρμπέρης που του έκλεψε οικογένεια και ζωή ο Δικαστής, μετά από 15 χρόνια στην φυλακή γυρνάει και γίνεται τιμωρός, η κάθαρση έρχεται και μαζί με αυτήν και ο δικός του θάνατος.
Ένα λυρικό αριστούργημα, με άψογη σκηνοθεσία, εικόνα και ερμηνείες.